Tanuki-Manga

Za dramatami i za sc­‑fi nie przepadam, ale zdecydowałam się przeczytać, bo lubię prace Clampa. Jednak jakiś wielkich graficznych posunięć nie dostrzegłam. Cóż, oryginalność jakaś jest, to na pewno, ale nie przekonuje mnie. I jeszcze jakieś niedomówienie, nie wiem, może za bardzo nie skupiłam się, ale  kliknij: ukryte  kto w końcu zabił Orę? „A”? A Ora była tym „B”? Bo nie zrozumiałam…
W ogóle czytelnik, który jest taki cienko obeznany wśród sc­‑fi zostaje rzucony w wir wydarzeń i ledwo kojarzy, co się dzieje. Wiem, że to tylko moja wina, że nie rozumiałam za bardzo. Ale jednak Clover nie zrobił na mnie takiego wielkiego wrażenia. Jakaś tam cząstka przypomina mi się, gdy spoglądam na ten tytuł. Ale to było coś w rodzaju: wybierz, przeczytaj, zapomnij. Nie pozostawiło we mnie wielkich refleksji. Może to, po prostu, nie mój gatunek…

wypełnienie tła czarnym albo zostawienie białego­‑oryginalnym posunięciem???
LITOŚCI!!!Można być fanem Clampa, ale zachwycanie się oczywisctym dowodem na lenistwo pań autorek jest śmieszne! Na szczęście nie jestem takim ciężkim przypadkiem, żeby doszukiwać się głębi i symbolizmu w powiększonej przestrzeni między kadrami.
Ale cóż, może to jest tej mandze potrzebne, bo jeste niestety mętna, smętna, postać Oruhy niewiele jej pomaga- właściwie można przeczytać ją tylko dla tej kobiety, ona jest tego warta. Reszta mangi­‑nie.

... nietypowa jak na mangę. Tytuł ten zaliczam do moich ulubionych, głównie ze względu na niesamowity klimat, za który w dużej mierze odpowiada ascetyczny, a jednocześnie zdobniczy rysunek. Opowieść zasługuje na najwyższe uznanie. Główny wątek jest właściwie zakończony, jednak byłabym bardzo szczęśliwa, gdyby potwierdziły się plotki o kontynuacji tej mangi.

Clover jest zdecydowanie moim ulubionym tytułem ze stajni CLAMPA. Nie jest przegadany jak inne tytuły, a fabuła nie jest specjalnie udziwniona (co jest częstą bolączką prac naszych pań). Postacie są normalne i od razu dają się lubić. Największą zaletą jest szata graficzna. Po prostu jest genialna!
Kadry są czytelne i bezbłędnie skomponowane. Kreska niby prosta, jednocześnie zachwyca szczegółami (taki samochód, rękawica czy choćby skrzydła), a eksperymenty graficzne nie są na granicy przegięcia.
Dla wszystkich miłośników oryginalnej kreski – pozycja obowiązkowa.

Najlepsza z mang Clampa, z piękną fabułą, kreską i świetnymi postaciami. Suu jest cudowna, taka krucha, ale w niczym nie przypominająca innych takich dziewczynek. Oruha jest niesamowicie naturalna i kobieca, taka urocza, ale prawdziwa, taką kobietę można by było spotkać na ulicy.
Kreska cudowna, magiczna i wyjątkowa, o wiele lepsza niż w TRC czy innych nowych mangach Clampic.
Podsumowując­‑manga o wiele lepsza od TRC czy tak wielbionego Xa…Polecam każdemu.