Tanuki-Manga

Rozczarowałam się, bo reklamowano mi tę mangę jako najgorszą z najgorszych, a ostatecznie nie było aż tak źle. Mądre ani oryginalne to nie jest, ale beznadziejne też nie. Główni na szczęście w miarę szybko się zeszli, a potem nie zrywali ze sobą co chwila jak w jakimś, za przeproszeniem, Hana Yori Dango, ba, nawet czasem mieli jakieś poważniejsze rozmowy. Fabuła za to kręciła się w kółko i za bardzo rozwlekała odkrycie głównej tajemnicy. Kreska mi się nie podobała, ale tu też widziałam już gorsze…

Raczej nie polecam, lektura z tego najwyżej średnia. Czas przy niej spędziłam nawet w miarę przyjemnie, ale pytanie, na ile była to kwestia bardzo niskich oczekiwań.

Liczyłam na lekką historyjkę ale tak nie było. sporo krwi, walk i łez.
Główna para była ok tylko główna pani za dużo płakała i wyglądało na to że w świecie ludzi radzi sobie dobrze ale już w świecie demonów była ciągle zapłakana.
Kyo nie drażnił jako główny bohater a nawet polubiłam go.
Najbardziej chyba polubiłam Ryo i Ayame i naprawdę szkoda że tak mało ich razem było w mandze

Czy wie może ktoś ile Black Bird będzie miało tomów?

Manga wręcz nie do pobicia! Naprawde godna przeczytania! ^-^

Nadal czytam tą mangę, jeszcze nie doszłam do połowy i myślę „Nie… Proszę… Niech ta manga się wreszcie skończy… Afafdadf… Ale chcę wiedzieć jak się skończy… Nieee…”. W pewnych momentach jest po prostu nie do zniesienia, ale kreska to nadrabia. Nie mogę przestać jej czytać, gdyż ta „tajemnica” wydaje się być bardzo interesująca. Polecam dla osób, które lubią mangi typu Special A lub Watashi ni xx Shinasai!.

Nie wierzę jakim cudem ta manga ma 17 tomów i dalej powstaje.. Jestem na etapie tomu 6 i mam wrażenie, że dzieje się tutaj dokładnie jedno i to samo w kółko.. Tak jak napisała ShiroRinu zapłakana twarz głównej bohaterki staje się rutyną, tak samo jak jej uczucie do irytującego głównego bohatera, które jest wręcz niepojęte. Jestem osobą wyjątkowo wytrwałą i tolerancyjną jeżeli idzie o shoujo, ale ten tytuł ewidentnie do moich ulubionych nie będzie się zaliczał. Chyba skończę na tych 6 tomach. Jeżeli dalej fabuła się jakoś rozkręca to niech da znać ktoś kto wytrwał dłużej niż ja :P Z mojej strony wielkie brawa dla takiej osoby.

Pierwsze moje spotkanie z tytułem było krótkie (i zastanawiam się czy takie nie powinno zostać).Przy drugim podejściu dobrnęłam do 52 chapteru.Jak dla mnie historia oryginalnością nie tchnie: Trudny związek demona­‑zboczeńca i rozhisteryzowanej, przy głupawej dziewczynki która chyba bardziej sprawdziła by się jednak jako obiad jakiegoś yokai niż główna bohaterka. On ją obłapia, ona go bije. Ona ma zostać zjedzona/zgwałcona (podkreśl właściwe), on ją ratuje a potem ona płacze gdy on ją całuje. Chaptery w których nie uświadczymy zapłakanej facjaty głównej bohaterki można zliczyć na palcach jednej ręki. Odnoszę wrażenie, że Pani Sakurakoji posiada jakiś fetysz na punkcie rysowania smutnej/cierpiącej/płaczącej Misao -_- Jednak dalej to czytam, więc być może 'coś w tym jednak jest' (czyżby Tengu Host Club?). Tak jak Saori­‑chan daję plusik za nie wpakowanie do fabuły wilkołaka/wampira a ludzio­‑ptaka.
Polecam zagorzałym fanom gatunku którym nie przeszkadzają bohaterki o mózgu płaskim jak naleśnik i do tego gładkim.

Wielki + za Tengu, a nie wampira/wilkołaka.
Bohaterka wprawdzie dość irytująca, ale da się ścierpieć.

Polecam~

z początku wydawało się, że będzie to całkiem ciekawa historia tengu i zwyczajnej­‑niezwyczajnej dziewczyny, ale szybko zrobił się z tego moralitet, który trwał przez 6 tomów na pełnej zatytułowany: „Czy pozbawić dziewicę dziewictwa”? na szczęście zaczyna to trochę wychodzić na prostą, lecz nie wróżę żeby wyszło z tego coś dobrego