Tanuki-Manga

Cieszę się, że poruszyłaś temat recenzji. Zanim jednak przejdę do rzeczy, chcę tylko zwrócić małą uwagę (choć nie chcę tym samym umniejszać znaczenia Twoich uwag).

Czy to jest recenzja czy omówienie?

Otóż…

"Omówienie – a) artykuł, rozprawa, recenzja itp. omawiające coś”

Więc omówienie i recenzja się nie wykluczają. W dalszym znaczeniu omówienie oznacza opisywanie czegoś w sposób pośredni, omijający sedno, a odnoszę wrażenie, że Tobie chodziło o coś wprost przeciwnego.

Ale przechodząc do sedna…

Naprawdę, nie widzę sensu pisania tak drobiazgowych recenzji.

Przyznam, że tym stwierdzeniem mnie trochę zaskoczyłaś, gdyż uważałem do tej pory, że jest ona za bardzo ogólnikowa i nie wprowadza jej czytelnika w istotę mangi.

Jedyne czego nie opisałeś to chyba najbardziej przełomowe wydarzenia, punkty kulminacyjne poszczególnych wątków. Ale takie to zwykle jakieś 20% mangi. Cała reszta, drobne smaczki, tematy, które autor podsuwa czytelnikowi do samodzielnego rozważenia- wszystko zawarte w tej recenzji.

Czy, Twoim zdaniem, naprawdę zdradziłem przed czytelnikiem treść lub to, co w niej najważniejsze? Ja, czytając „Kanojo…”, nie widziałem żadnych „drobnych smaczków”, tylko „duże smaki” – innymi słowy tych „podsuwanych problemów” nie sposób nie zauważyć. Z drugiej strony wydaje mi się, że zawsze warto napisać o tym, co się w czytanym dostrzeże, co wcale nie jest równoznaczne z przekonywaniem czytelnika recenzji do swoich racji. No i, na co zwróciłbym uwagę, uważam że recenzja powinna wręcz wskazywać na co bardziej warte uwagi elementy utworu – czytelnik mangi, w trakcie lektury, już sam będzie rozstrzygał podane dylematy (bo to nie jest coś, co można zmieścić w jednym czy dwóch zdaniach).
Żeby się upewnić czytałem recenzję jeszcze raz i nie widzę miejsc, w których ładowałbym w jej czytelników gotowe rozwiązania postawionych dylematów (widzę jedynie wskazanie i podkreślenie tych ew. dylematów).

Myślisz, że jak nie wyszczególnisz np. wszystkich postaw ludzi, jakie przewijają się w mandze to czytelnik nie zwróci na nie uwagi?

Myślę, że zamierzenie było zupełnie inne. Przede wszystkim wymienienie niektórych (nieprzypadkowo podkreślam) postaw nie ma na celu pokazania, kto w mandze występuje, ale raczej wskazanie, że Furuya faktycznie objął w tytule – tutaj zacytuję recenzję – „całe spektrum możliwych zachowań poszczególnych ludzi”. Zauważyłbym jeszcze, że są one w większości jak najbardziej stereotypowe – po chwili zastanowienia większość osób sama doszłaby do tego, jakie typy postaci mogą w tej mandze występować, nawet jeśli jej nie czytali. No i nie chodzi o wyłapywanie samych postaw, ale o zastanowienie się „co z tym fantem zrobić”. Czyli to powinien być punkt wyjścia do przemyśleń, a nie wniosek końcowy (czyli – mówiąc w dużym przybliżeniu – czytelnika powinien interesować humanistyczny a nie matematyczny sposób myślenia).

Po diabła aż tyle napisałeś na temat głównego bohatera i jego dyskomfortu wobec tego jak bezbronny się czuje, skoro jest to wyraźnie ukazane w mandze?

Odpowiem pytaniem – czy skoro, jak sama piszesz, jest to tak wyraźnie przedstawione, na dodatek na początku mangi, jako zawiązanie akcji, to czy jest powód do tego, by to ukrywać?
I drugie pytanie – czy naprawdę tak samo byś to odbierała, gdybyś nie znała treści mangi? Ty odnosisz treść recenzji do swojej wiedzy na temat mangi, natomiast potencjalny czytelnik Twej wiedzy nie będzie posiadał
Uważam, że powinno się zwrócić uwagę jeszcze na jeden aspekt, a mianowicie liczba ukazanych do tej pory rozdziałów. Obecnie jest to jakaś połowa wszystkich. Wątki z obecnego poziomu zdążą jeszcze mocno ewoluować i trudno wysuwać wniosek, że je wyczerpałem.

Furuya jest bardzo dobrym narratorem i jego historie są bardzo czytelne i czyste w odbiorze.

Hmm… O tyle, o ile. Jeśli mówisz o jego późniejszej twórczości to owszem, są one przejrzyste (można rzec, że czytelne właśnie), lecz czy czyste w odbiorze? Ja nie byłbym tego taki pewien.
Na dodatek jest jeszcze „drugie dno” jego twórczości, czyli takie mangi jak „Plastic Girl”, „Garden” czy „Palepoli”, w stosunku do których bardzo niezręczne byłoby użycie słów „czytelne”, „przejrzyste”, „czyste w odbiorze”. Generalnie chętnie bym na ten temat porozmawiał, ale chyba to nie jest właściwe miejsce.

W każdym bądź razie jestem wdzięczny za uwagi. Jeśli jeszcze masz jakieś (albo inne wątpliwości co do moich wyjaśnień), to cieszyłbym się, gdybyś się nimi podzieliła (wszystko może się przydać) – chętnie zapoznam się z punktem widzenia osób innych niż ja.

PS. Rzuciło mi się w oczy…

(...)gleba pod wpływem wstrząsów może zmienić strukturę atomową na ciekłą (...)

Odniosłem wrażenie, że wyciągnęłaś za daleko idące wnioski, albo nienajszczęśliwiej sformułowałaś myśl.

A mangę można w pewnym stopniu traktować jako „informator” o zjawiskach społecznych i fizycznych zachodzących w czasie i po trzęsieniu ziemi w wielkim mieście. „Poradnik” to chyba za dużo powiedziane (powątpiewam w realne przełożenie na rzeczywistość tego wszystkiego).