Tanuki-Manga

Sukces, jaki odniósł trzeci Reanimation był znaczny, ale i w pełni zasłużony. Tak udany konwent po prostu musiał doczekać się kolejnej odsłony. I rzeczywiście, rok później, w tym samym miejscu, w Bydgoszczy, po raz czwarty (i niestety ostatni) miał miejsce Festiwal Komiksu Japońskiego, a wraz z nim druga edycja konkursu na najlepszą polską mangę fanowską. Dziesięć (spośród około pięćdziesięciu) najlepszych prac ukazało się w zbiorku wydanym przez Kasen Comics.

Do antologii wydanej przy tej okazji rok wcześniej można było mieć sporo zastrzeżeń. Dotyczyły one głównie samych propozycji poszczególnych autorów. Cóż, ostatecznie mamy do czynienia z twórczością amatorską. Gołym okiem jednak widać, że w związku z upływem czasu i większą liczbą uczestników konkursu jakość prezentowanych w tym zeszycie doujinshi jest znacznie lepsza. Praktycznie każda z dziesięciu prac czymś się wyróżnia – a to kreską, a to pomysłem. Domyślam się, że jurorzy nie mieli łatwego zadania, jednak mam wrażenie, że tym razem wybór jest znacznie mniej kontrowersyjny niż poprzednio.

Zwycięzcą został Artur Sadłos za komiks Hobby. Zasłużenie, bo jego praca jest krótka, zamknięta, dopracowana graficznie do najmniejszego szczegółu, a przy tym ozdobiona dowcipną puentą. Zdobywca drugiego miejsca, Kami to znowu zamknięta opowieść, w której odniesienia do kultury japońskiej mieszają się z mikropowieścią detektywistyczną. Mroczny Książę jest historyjką dość sztampową, ale za to elegancko narysowaną. Braiłów 1619 to dzieło znanej z poprzedniej edycji konkursu Małgorzaty Szczygielskiej. Autorka zrobiła wielkie postępy i żal bierze, gdy ma się świadomość, że nie doczekaliśmy się kontynuacji tego komiksu. Bardzo ciekawą pozycję, zarówno od strony treści, jak i formy, stanowi Bunt Bartłomieja Różyckiego. Larwa dla odmiany nie wywiera specjalnego wrażenia i trudno o tym tytule cokolwiek napisać, choć rysunek jest udany. Wojownik Edyty i Marty Bystroń (w druku wkradł się błąd w nazwisku) to nietypowa opowieść samurajska, narysowana w oryginalny sposób. Shinto 1945 to dla odmiany raczej impresja niż komiks. Bardzo dobrze wypada króciutka Karma, zawierająca odwołania do znanych u nas tytułów (Usagi Yojimbo, Kapitan Tsubasa). Wreszcie, ostatnie miejsce zajmuje Piętno – rzecz kontrowersyjna, z pogranicza malarstwa i komiksu. Robiąca imponujące wrażenie w oryginale, w druku wypada blado, tym bardziej, że pod względem treści nie wyróżnia się na tle pozostałych.

Tym razem autorzy dużo lepiej wpasowali się w ograniczenia krótkiej formy, które narzucał konkurs. Większość komiksów to zwarte, zamknięte kompozycje – w tych warunkach prezentujące się dużo lepiej niż fragmenty dłuższych historii, a na dodatek świadczące o talencie autorów. Na dziesięć tytułów aż sześć to właśnie samodzielne historie. Nie ma tu też komiksów ewidentnie słabych czy nieudanych – wspominałem już, że poziom całej antologii jest dużo wyższy niż poprzednim razem, a jednocześnie wyrównany. Miałem okazję, jak inni uczestnicy konwentu, oglądać prezentowane tu prace w oryginale. Przyznać trzeba, że takie np. Piętno prezentowało się rewelacyjnie, pod względem formy nie ustępując zdobywcy pierwszego miejsca. Niestety, rzeczywistość druku bywa brutalna.

Niewątpliwie szkoda, że na czwartej edycji Reanimation zakończyło swoją historię. Nie było to jednak równoznaczne z końcem samego konkursu, gdyż Kasen wydał jeszcze jedną tego rodzaju antologię. O niej jednak napiszemy więcej przy innej okazji.