Tanuki-Manga

Uwielbiam twórczość Inio Asano, lecz z jakiegoś powodu do tej pory ta tę mangę nie natrafiłam. A jest jedną z niewielu kompletnych, w pełni dostępnych dzieł autora.

Inio Asano chyba najlepiej radzi sobie z krótkimi historiami – mangowymi etiudami, nowelkami. Solanin podobało mi się, ale Sekai no Owari to Yoakemae mnie zafascynowało: ujęciem tematów, specyficzną dla tego autora narracją, wreszcie stroną graficzną. To jest Asano znany mi z What a Wonderful World! i Nijigahara Holograph.

Nie wiem, komu mogłabym ten tytuł polecić, bo nie wiem, czy jest sens go polecać – ci, którzy gustują w takich historiach, prędzej czy później sami na niego natrafią, tak jak ja.
I jeszcze jedno – bardzo chciałabym mieć kiedyś na swej półce polskie wydanie. Ale to tylko fanaberia wielkiej fanki Asano.

Z każdym razem, gdy usiłuję przeczytać teksty Sześciotonowej Papużki, odpadam zwykle po jednej trzeciej, najdalej po połowie. Tu jest podobnie. Wodniste, pełne słowotoku, które gdyby wziąć w ręce i ścisnąć – zostałaby tylko woda, zero treści. O ile kiedyś było lepiej, tak od pewnego czasu autor chyba naprawdę uwierzył w to, że tworzy jakąś tam „sztukę” i ma już czytelnika w głębokim poważaniu. Zero konkretów, jakieś tam dywagacje, styl egzaltowanego gimnazjalisty i sześć ton waty słownej. Długo się wstrzymywałem, ale w końcu ktoś to musi napisać.