Tanuki-Manga

Siedemnastoletniej Reinie, córce jubilerów, nie uśmiechały się te wakacje. Jak co roku spędzała je w tym samym miejscu, a rodzice nie poświęcali jej zbyt wiele czasu. Nic więc dziwnego, że zainteresowała się tajemniczą, smukłą, czarnowłosą dziewczyną mieszkającą w okolicy. Pewnego dnia Maya, bo tak nieznajoma ma na imię, ratuje naszą protagonistkę, uspokajając jej spłoszonego konia. Dziewczynom udaje się ze sobą zaprzyjaźnić i wydawać by się mogło, że te wakacje jednak nie będą wcale takie nudne. Rzeczywiście, nie będą, ale z zupełnie innego powodu. Powoli wymarzony odpoczynek zaczyna zamieniać się w koszmar, z którego na ucieczkę może już być za późno…

Cała historia zawarta jest w zaledwie jednym tomiku, więc nie ma tutaj miejsca na dłużyzny fabularne. Akcja toczy się w miarę równym tempem, a atmosfera powoli, ale skutecznie, coraz bardziej się zagęszcza. Już sama postać Mayi, która w upalne lato chodzi w czarnej sukience z długimi rękawami, może zastanawiać. Szereg niepokojących wydarzeń zaczyna się od przyjazdu znajomych rodziców i ich syna, Taku. Śmierć Aleksandra, ukochanego kota matki Reiny, można uznać za ostrzeżenie przed kolejnymi nieszczęściami, jednak rodzina postanawia zignorować to nieszczęście. Jak się okazuje, ten wybór może ich bardzo dużo kosztować. Motywem sprawcy będzie, podobnie jak w wielu innych mangach, zemsta, ale jaka jest jej przyczyna – to już czytelnik musi odkryć sam. Samo rozwiązanie intrygi uważam za bardzo ciekawe i pomysłowe.

W miarę rozwoju fabuły relacje między protagonistką a Mayą znacznie się pogłębiają. Nasza bohaterka wydaje się zachwycona, że przyjaciółka doskonale ją rozumie. Nieco zaniepokojony tym faktem jest Taku, przyjaciel, ale i narzeczony Reiny. Więź łącząca dziewczyny znacznie się umacnia, balansując na bardzo cienkiej granicy, jednak gesty czy rozmowy pomiędzy nimi są przedstawione w sposób akceptowalny nawet dla kogoś, kto nie jest fanem nurtu shoujo­‑ai. Uczucia bohaterek dają się w sensowny sposób wyjaśnić dzięki ciekawemu pomysłowi autorki.

Jednakże ogólna ocena postaci nie jest już taka oczywista. Część wydaje się jednowymiarowa (siostra Mayi czy Taku), chociaż przez wzgląd na pełnione role można to puścić płazem, gdyż nie mają za wiele okazji, by się wykazać. Mieszane uczucia mam wobec głównej bohaterki, która jest najbardziej denerwującą postacią w całej tej historii, przede wszystkim przez swoje niezdecydowanie oraz skłonność do płaczu. Maya znacznie lepiej wypada na tle Reiny, podobnie jak matka tej ostatniej, która z biegiem historii całkiem sporo zyskuje.

Od strony graficznej manga niestety kuleje. Postacie nie są rysowane konsekwentnie, zdarza się, że w kolejnym kadrze mają inne rysy twarzy niż w poprzednim. Straszy surowość i oszczędność, choć im dalej w las, tym bardziej da się przyzwyczaić. Nadmiar bieli niekiedy mocno razi w oczy, ale na szczęście takie „wpadki” zdarzają się jedynie na początku. Tła są bardzo skromne – oczywiście, można to wszystko tłumaczyć wiekiem kreski, ale niestety, komiks zwyczajnie nie wygląda atrakcyjnie.

Natężenie ludzkiego nieszczęścia w tej jednotomowej mandze jest duże, dlatego część osób może odnieść wrażenie przedramatyzowania. Raczej będę im odradzać lekturę, bo całą historię napędzają głównie ludzkie nieszczęścia. Pamiętać także należy o wątkach shoujo­‑ai, pojawiających się jednak w umiarkowanej ilości, dzięki czemu po ten tytuł mogą sięgnąć również osoby, które z tym nurtem raczej styczności nie mają. Manga ma szansę zainteresować amatorów zagadek, tajemnic oraz horrorów, a przede wszystkim dramatów. Może się spodobać każdemu, kogo nie odrzuci kreska.