Tanuki-Manga

Młodzieniec imieniem Exa został wyznaczony na Bohatera – osobę, która ma za zadanie bronić ludzi przed potworami i zgładzić potężnego Króla Demonów. Jego podejście do obowiązków jest odmienne od tego, czego życzyliby sobie inni ludzie, bowiem postanowił, że nie zabije żadnej istoty, robiąc wyjątek jedynie dla władcy bestii. Podczas jednej z misji poznaje przypominającą z wyglądu człowieka demonicę Sheilę, która postanawia do niego dołączyć. Tak naprawdę ukrywa jednak swoją moc i tożsamość, ponieważ to właśnie ona okazuje się niezwyciężoną Królową Demonów, która zgładziła wiele ludzkich istnień. Udając słabą panienkę, zamierza zdobyć zaufanie Exy, po czym zabić go z zaskoczenia, jednak jej plany komplikują się, kiedy uświadamia sobie, że darzy chłopaka głębszym uczuciem.

Wielu z was pewnie miało do czynienia z tytułami, w których poruszano wątek walki pomiędzy ludźmi a demonami. Ostatnio w anime i mangach jesteśmy zalewani kolejnymi odsłonami konfliktu, w którym udział biorą Maou (Król Demonów) i Yuusha (Bohater) – nie inaczej jest w tym przypadku. Jeśli więc jesteście zaznajomieni z tymi motywami, często wykorzystywanymi w gatunku fantasy, i oczekujecie od Superior czegoś oryginalnego, zwyczajnie się zawiedziecie. Brak innowacyjności nie czyni koniecznie utworu złym, ale tę mangę można określić jako przeciętną. Sprawiedliwie przedstawiono tu obie strony sporu, choć główni bohaterowie stanowią najmniej ciekawą ich reprezentację – on, przesadnie prawy, wykrzykujący swoje naiwne idee bohater, i ona, wiecznie niezdecydowana i pełna sprzeczności królowa demonów. Świetnie za to wypadły historie poboczne, opowiedziane z perspektywy króla pałającego żądzą zemsty na potworach i księcia próbującego zażegnać konflikt małymi krokami. Czuć, że temat nie został potraktowany patetycznie, nie ma się wrażenia, jakby przedstawione wydarzenia miały wpływ na losy ludzkości, autorka próbuje pokazać problemy, racje i błędy obu stron z tym, że robi to (jak wspomniałam wcześniej) bez większej kreatywności.

Exa to chodzące uosobienie słowa pacyfizm. To klasyczny główny bohater shounena, który jest tak samo naiwny, jak jego poglądy, a mimo to wszystko, co powie i zrobi, wychodzi mu na dobre, a co więcej, potrafi przekonać do swoich racji nawet najbardziej negatywnie nastawionego przeciwnika. Może irytować, tym bardziej, że wprowadza dużą ilość patosu, który muszą tłumić inne postacie, ale jest jedna rzecz wyróżniająca go pozytywnie: mianowicie bardzo dobrze włada mieczem i magią, dzięki czemu jest w stanie rzeczywiście robić coś konkretnego, nie poprzestając na wygłaszaniu swoich idei. Sheila wypada trochę lepiej, mam jednak wrażenie, że autorka za bardzo próbowała skomplikować jej postać. Królowa demonów raz potrafi zamordować bez większego zastanowienia swojego sprzymierzeńca, by po chwili podejść do Exy i łasić się jak słodka kotka. W kółko powtarza, że musi zabić bohatera, a sekundę później zaczyna się zastanawiać, czy coś do niego czuje. Zachowanie godne postaci ze szkolnego shoujo, mające zapewne pokazać, jak zawiły jest konflikt wewnętrzny postaci, na dłuższą metę bardzo irytuje i ciągnie się zdecydowanie za długo. W podróży towarzyszą im Lakshri, okropny kobieciarz, ale przy tym prawa ręka bohatera oraz Angelica, w której płynie krew demona i człowieka.

Do zalet na pewno można zaliczyć to, że autorka trzyma się głównego założenia. Superior nie ma wyraźnych punktów kulminacyjnych, zabicie Króla Demonów jest tylko celem umownym, a mimo to nie zapomina, co chciało przekazać. Konflikt ludzie­‑demony ilustrują tutaj liczne krótkie historie, jednak nie można ich nazwać nieznaczącymi epizodami, bo każda coś wnosi do tematu. Wprawdzie w przedostatnim tomie pojawiło się kilka rozdziałów odbiegających trochę od ogólnego klimatu serii, lecz nie psują one odbioru całości. Ostatecznym czynnikiem decydującym o średniej ocenie jest jednak naiwność, z jaką ukazane zostały pozornie zawiłe problemy dotyczące walki pomiędzy rasami. Należy wziąć poprawkę na to, że mamy do czynienia z shounenem i nawet pomijając światopogląd głównego bohatera, znajdzie się wiele elementów, które kłują w oczy infantylnością. Czy można usprawiedliwić kogoś, kto wybił połowę ludzkości? Czy każde życie jest warte tyle samo? Czy prawo decydowania o swoim losie mają tylko silne jednostki? Trudne pytania, zadziwiająco proste odpowiedzi. Szczególnie rozdrażniło mnie to, że ostatecznie Sheila nie okazuje się ostatecznie głównym czarnym charakterem serii. Drugim poważnym minusem jest pokazanie romansu pomiędzy Exą a Sheilą, który chyba miał być bardzo skomplikowany, ale ostatecznie pozostał monotonny, w minimalnym stopniu rozwijając te postaci.

Kreska kojarzy się raczej z tytułem dla dziewcząt i rzeczywiście zobaczymy tutaj więcej bishounenów niż pięknych kobiet. Na samym początku autorka ma problem z rysowaniem palców, bohaterowie jednak nie straszą proporcjami, a z dalszymi tomami rysunek ulega poprawie. Bardzo podobały mi się za to sylwetki demonów, które nie są bezkształtnymi plamami, ich projekty są bardzo różnorodne i takie, że twórcy RPG by się ich nie powstydzili. Nie straszą, a czasami w sposób zamierzony przez autorkę rozśmieszają, ale na pewno nie przyprawią o niesmak.

Zapewne jest z czego wybierać, jeśli chodzi o tytuły fantasy z ludźmi i demonami, więc Superior poleciłabym tylko osobom, którym się te wątki jeszcze nie znudziły. Jeśli ktoś szuka w tym temacie tytułu oryginalnego, zmuszającego do refleksji, przedstawiającego ciekawe odpowiedzi na trudne pytania, zdecydowanie odradzam i zachęcam do znalezienia sobie czegoś dla starszego odbiorcy. Manga nie jest też przełomowa, jeśli chodzi o sposób poprowadzenia akcji i same walki z potworami, zaś nieciekawy romans może zniechęcić wiele osób. Dodam, że dziewięć tomów nie zamyka historii, tylko urywa ją bez żadnego punktu kulminacyjnego, więc jeśli chcecie poznać zakończenie, musicie przeczytać jeszcze sześciotomowe Superior Cross, czyli bezpośrednią kontynuację tej serii.