Tanuki-Manga

Jak dla mnie to jedno z ulubionych mang i anime.Bardzo podoba mi sie kreska i ten księżyc.Ciekawe postacie i fabuła.Super

Kiedy zobaczyłem pierwsze rysunki (Kuba Rozpruwacz i ten zaje­‑fajny księżyc z zębami) zachwyciłem się tą groteskową kreską, ale niestety, kreska to nie wszystko.
Nie podobało mi się. Sceny walki jakieś takie przymulone, polegające w gruncie rzeczy na niezbyt oryginalnym waleniem w przeciwnika swoją bronią (z ewentualnym wzmocnieniem). Jedyna dobra walka (do chaptera 19 bo tyle przeczytałem) to Black*star vs. „właściciel silnej duszy” w chapterze 0. Z postaci spodobał mi się tylko frank'n'stein, kiedy powtarzał swoje wejście na tym krześle. Ecchi jest słabe, nie lubię go, bo to taki niby hentai a niby nie hentai, ani pokazać młodszemu bratu ani ejakulować.

Podoba mi się w tej historii, że można w niej od czasu do czasu znaleźć uniwersalne treści. Brzmi to na pewno wydumanie, zdaję sobie sprawę, ale chodzi mi o to, ze relacje pomiędzy postaciami, ich rozwój wewnętrzny, jest czymś więcej niż w przeciętnej mandze, czy anime, pokusić się mogę nawet o stwierdzenie, że „prawdziwe”. Pokazane są postacie, które się odnajdują, gubią, szukają swojej drogi, i nie jest to sztuczne. Ponadto zadaje czytelnikowi te same pytania.
Osobiście urzekła mnie relacja Soul­‑Maka, Maka­‑Soul, a już przede wszystkim brak ckliwości w niej.

Z góry powiem, że mangi Soul Eater widziałam raptem kilka stron, i nie mam pojęcia (jeszcze!) jak zinterpretować tą kreskę, o której mowa. Po obejrzeniu anime, jednak mogę powiedzieć, że jest ona wykonana bardzo dokładnie, i pokazuje wszystkie szczegóły zawarte w mandze. Tylko do jednej rzeczy mam mieszane uczucia, a mianowicie chodzi tu o tło w anime. Ludzie na drugim planie wyglądają zazwyczaj jak cienie, co powoduje, iż świat Soul Eatera jest nieco sztuczny.

Na początku gdy usłyszałam o tym tytule , uznałam ze warto go poznać, gdyż pomysł na fabułę wydał się dość ciekawy, i taki też się okazał jednak ja zaczęłam od anime wydało mi się ładnie zrobione a postaci kolorowe i ciekawe ogólnie bardzo mi się spodobało i mam zamiar obejrzeć całe. Co do mangi w 1 tomie kreska niezbyt mi się podoba mam wrażenie że jest po prostu momentami krzywa czy też dość sztucznawa w późniejszym rozwoju widzę poprawę ale i tak kreska jakoś mnie nie przekonuje momentami wydawała mi się najzwyczajniej brzydka (szczególnie fryzury które z czasem wyglądają lepiej), dlatego wole się trzymać anime w którym wedle mnie wszystko jest jakoś ładniej przedstawione.
 kliknij: ukryte  Trochę bez sensu wydało mi się że maka lata w samym płaszczu bez jakiejkolwiek spódnicy czy spodni- w 1 tomie

Tak jak zazwyczaj powstaje niezła manga, a przy ekranizacji fani załamują ręce, jak to skopali kreskę, zmienili scenariusz, ogłupili postacie itd., tak tu mamy odwrotną sytuację. Specyficzna kreska mangi (na granicy koślawości) dopiero w ekranizacji nabiera życia. Tym niemniej należy być wdzięcznym autorowi oryginalnego materiału za ciekawy scenariusz (studio Bones trzyma się go wiernie, może poza częścią scen ecchi).

Choć trudno by mi było uznać Soul Eatera za pozycję wybitną, jest on niewątpliwie jedną z lepszych mang w swojej klasie (porównywalną moim zdaniem pod względem jakości z Bleachem). Bardzo dobre postaci, które łatwo polubić, dobre wykorzystanie humoru i sytuacji komediowych oraz nienajgorsza fabuła (przynajmniej w tym fragmencie który na razie czytałem – w pewnym momencie zarzuciłem by nie spojlerować sobie dalej anime) tworzą mieszankę we właściwie dobranych proporcjach (a wbrew pozorom wcale nie jest to łatwe – czytałem już wiele serii zepsutych przez niewłaściwy dobór składników). Dodatkowym atutem jest kreska – niecodzienna, wpadająca w oko i wyróżniająca tą mangę z grona innych (choć pełnię swoich możliwości kreska osiąga dopiero w anime – kolory i animacja bardzo tu pomagają).
Polecam wszystkim miłośnikom dobrych serii akcji, niecodziennej kreski i lekkiego humoru – tym, którzy nie szukają w mandze głębokich treści, a po prostu chcą przeczytać coś ciekawego i odprężającego.