Tanuki-Manga

W Polsce ukazał się już 30 tom.
Czy mogę prosić o dodanie go do listy tomów? ;)

Myślałam nad napisaniem jego recenzji, a nie mogę tego zrobić jeśli pozycja nie zostanie dodana na stronę XD

Gdyby nie to, że Sebastian jest demonem i w mandze jest duża ilość tematów okultystycznych to seria byłaby naprawdę godna polecenia. Kreska jest b. dobra, każda z postaci jest ciekawie przedstawiona, sama historia też wciąga. Niestety autorka przesadziła w złą stronę. Gdyby Sebastian był choć wytworem jakiegoś eksperymentu, byłoby to tylko z korzyścią dla serii.

Mam pewną teorię dotyczącą  kliknij: ukryte  „fałszywego Ciela” .

Otóż moim zdaniem  kliknij: ukryte  prawdziwe imię „fałszywego Ciela” brzmi:  kliknij: ukryte  Finnian.

A jego ogrodnik wcale nie został tak nazwany na cześć bohatera celtyckiech opowieści, tylko dostał imię swojego Pana – albo raczej jego „rzekomo zmarłego brata”.

Dlaczego?
Otóż wywnioskowałam to zachowania głównego bohatera w chwili gdy razem z Sebastianem spotkali Finny'ego po raz pierwszy w laboratorium. Lokaj chciał od razu zabić napotkaną ofiarę eksperymentów, ale " fałszywy Ciel” go powstrzymał. Dlaczego? Bo napotkany chłopiec przypomina mu jego brata­‑bliźniaka. I kiedy wymyślał mu imię, to nie mógł go nazwać po swoim bracie „Ciel”, bo sam już „był Cielem”, więc nazwał go Finnian – po sobie. I tylko udawał, że to na cześć mitologicznego bohatera. To by też tłumaczyło, dlaczego „Ciel” jak był w szoku po poparzeniach sullinem akceptował tylko obecność Finny'ego – bo on cały czas przypominał mu brata. :)

I przemawia za tym też to, że nasz „fałszywy Ciel” kiedy był w cyrku powiedział, że ma na imię „Finnian”. Moim zdaniem podczas tego śledztwa w Noah Ark zamiast wymyślać sobie fałszywą tożsamość, po prostu podał swoje prawdziwe imię, ukrywane przed całym światem.

Jutro będę w Emipiku i prawdopodobnie zakupię kolejny tomik, z którego dowiem się czy miałam rację. Mam nadzieję, że tak :)

Serio? Lecimy z jednym z najgorszym plot twistów ever –  kliknij: ukryte  Tajemniczym Złym Bratem Bliźniakiem?! Czy tylko mnie się wydaje, że autorka już nie ma ochoty rysować tej mangi i wymyśla byle co, byle to skończyć?

Nawet Sebastian się boi.
 kliknij: ukryte  Niby mam to czego chciałam… Tylko dlaczego za cenę życia jednej z ulubionych postaci??
Ech.
Ech, ech, ech.
Ten komiks to sinusoida od żenady i facepalmów do napiętych nerwów i obgryzionych paznokci….

Początkowo manga była śmieszna i ciekawa superlokaj rozwiązując wszystkie zagadki o niezwykłym uosobieniu i zdolnościach i panicz nad wyraz dorosły i mądry opowieści ciekawe i wciągające ale im dalej tym gorzej to jedyna manga o tak różnym poziomie tomy 1­‑7 10/10 8­‑12 7/10 9­‑15 tylko 2/10 po 15 Przestałam czytać bo manga stała się parodia samej siebie żal bo początek dobry

..................o_o
 kliknij: ukryte  No dobra, jestem zaskoczona… Po końcówce 111 rozdziału spodziewałam się kolejnej porcji zombiaków, składania Lizzy w ofierze, traum, krwi i cierpienia, a tu… W sumie, nawet nie wiem, czy powinnam o tym pisać w komentarzu i popsuć komuś, eee, niespodziankę – jeśli ktoś jest ciekawy, niech wyszuka na tumblrze „Kuroshitsuji 112”.
A ja chyba pożegnam się z tym komiksem (który to już raz? Pewnie i tak za kilka miesięcy wrócę, jak mi się nazbiera trochę rozdziałów) – ciągle czekam na rozwinięcie wątku brata bliźniaka Ciela, a to ciągle jest odciągane przez… Coś takiego >_>

Niedaleko domu mam biblotekę z mangami Kuroshitsuji. Niestety, dostępne tomiki to 1­‑12. Chciałabym zakupić któryś z 'późniejszych' (13+). Jest jeden problem, niektóre z nich mają ograniczenia, a niektóre nie. Mogę kupować mangi bez ograniczeń. A więc pytanie, które mogę kupić?

Komentarz obejmie tomy 15­‑19+.
Ciekawi mnie tylko z czym autorka jeszcze wyskoczy po  kliknij: ukryte  'zombietaniku', wiedźmach i czołgach.
I w sumie tyle powinno starczyć na komentarz, ale dla tych którzy nie chcą spoilerów czytać:
Powiedzenie, że manga jest bardzo nierówna byłoby błędem. Ona ewoluuje jak pokemony po 14 tomie. Tylko że ten wyższy lewel jest chyba niemiecki, bo wraz ze wzrastającą liczbą poziom leci na łeb na szyję… Z chęcią bym za te kilka tomów wystawiła niemiecką szóstkę, ale po prostu szkoda mi tych 14 tomów, które są mniej więcej jednego poziomu, wartego 7­‑8/10. Szkoda, że nie da się wystawić dwóch ocen, bo uważam że tak byłoby po prostu sprawiedliwiej.
1­‑14 to 8/10, 15­‑19+ to 2/10, tylko przez wzgląd na to, że jest.

Jestem zrujnowana! Przeczytałam 18 tomów. 14 października będzie 19. A potem to nawet do sierpnia nie będzie! (Bo co dalej to po prostu nie wiem)
Jeśli ktoś chciałaby do Yany napisać to śmiało… Znalazłam adres na który można przysyłać listy.

PS. Ja mam zamiar napisać.

Muszę, po prostu muszę to skomentować.

Właśnie przeczytałam najnowszy rozdział i naprawdę zaczynam serio się zastanawiać, dlaczego ja właściwie kupuję tę mangę. Myślałam, że od tomiszczy opisujących krykieta w Hogwarcie gorzej nie będzie… ale się myliłam.
 kliknij: ukryte  Nadajniki? Serio? Ten misz­‑masz, który na początku był całkiem uroczy i ciekawy, teraz zaczyna być niestrawny. Bo z jednej strony mamy wioskę, która zatrzymała się gdzieś na epoce późnego średniowiecza/wczesnego renesansu, a z drugiej w jej podziemiach dostajemy jakiś dieselpunk (moją reakcją na widok tego pokoiku z ekranami było: „No chyba sobie jaja robicie!…”). C'mon, Yana, daj jeszcze jakiegoś oficera Wehrmachtu, będzie jeszcze fajniej.

A już myślałam, że mangaczka sobie przypomniała o głównej zagadce tej mangi i po akcji z Undertakerem wrócimy to kwestii morderstwa rodziców Ciela. Ale nie, bo po co. Prędzej sama się domyślę, kto to zrobił, niż dostanę to od Yany. Patrząc na aktualnie istniejące tendencje, głównym złym bossem pewnie i tak będzie  kliknij: ukryte  królowa Wiktoria, bo nie dość, że babiszcze chce wykorzystać zombie, to pewnie jeszcze oczka jej się zaświecą na wieść o trującym gazie. To zła kobieta jest.

Nie rozumiem dokąd ta manga zmierza. I czemu między poszczególnymi wątkami jest taka przepaść. I czemu (!) tyle świetnych pomysłów zostało potraktowanych jak… w zasadzie brakuje mi jakiegoś porównania, które nie byłoby pasmem przekleństw i innych rynsztokowych smaczków.
Kuroshitsuji jest dla mnie jednym z największych rozczarowań. A w dodatku te nieudolne ekranizacje. No, może chociaż tegoroczna jakoś podniesie poziom.

Obejrzałem całę 2 sezony anime i bardzo mi się podobało. Czekam również na 3 sezon, o którym była mowa w przedostatnim razem w magazynie „Otaku”. Manga jest o wiele gorsza niż anime i całkowicie się różni. gdy kupiłem pierwszą mangę z cyklu Kuroshitsuji byłem bardzo rozczarowany. No ale cóż lepsze to niż nic. Mangi kupuję nadal ale to nie zmienia mojego podejścia czy nastawienia do tego.

Świetna kreska, świetne szkice (chociaż czasami tło było ubogie ;) i oczywiście fabuła… Cudo! ^^ No i oczywiście po przeczytaniu mangi uważam, że anime by było zdecydowanie lepsze gdyby była ta sama fabuła. 15 tomów przeczytałam po polsku inne natomiast po angielsku (jakoś poszło). Szkoda tylko, że nie było tam Aloisa, ale rzeczywiście nie pasował by tam do tej fabuły i w ogóle. I musze powiedzieć, że w rozdziale 89 fajna babka się pojawia ;). Mam nadzieję, że się pojawi w 3 serii Kuroshitsuji :D

Domyślam się, że fenomen Kuro wynika z „mrohcznosci” tego tytułu. Mi także się spodobał, ale nie z tego powodu, po prostu podoba mi się fabuła, bohaterowie, piękna kreska. Sebastian jest fajny na swoj demoniczno­‑doskonaly sposob, Ciel momentami irytuje, ale da się lubić, Shinigami (cała trójka) są po prostu genialni, a fabuła ma swoje wzloty i upadki, w czym jest naprawdę przyzwoita. Moja ocena 9/10 po przeczytaniu najnowszego tomiku 12 :)

Tak więc jestem zachwycona tą mangą.Jest idealna a ja myślałam że moim manga będzie nudna a tu taki szok a anime jest wręcz cudowne.Miłe zaskoczenie i ta kreska ^^

Mnie także zadziwia fenomen tej mangi, choć przyznam szczerze, że z początku tez byłam nią zafascynowana, mimo niezbyt dobrej kreacji głównych bohaterów, którzy prędko zaczęli mi potwornie działać na nerwy. Wtenczas czytałam Kurosza dla Shinigami, a ściślej rzecz ujmując – Grella. Nadal wyczekuję momentu, w którym mój ulubiony Bóg Śmierci się pojawi i paradoksalnie wniesie nieco życia na strony tej mangi. Bo seria zaczyna się robić „ciężka” dla czytelnika.
Ciężka, podkreślam, nie nudna.

Yana z każdym tomem obniża loty i widać to nie tylko po sposobie prowadzenia fabuły; moim zdaniem kreska także uległa pogorszeniu. Mam tu na myśli głównie tła. Gdy porównywałam kadry z pierwszych tomów z obecnymi, to te nowsze wydawały mi się niedokończone, puste, niedopracowane.
Mam sentyment do tej serii, dlatego wystawiam jej 8/10.

Szczerze? Nie rozumiem fenomenu Kurosza. Przeczytałam dziesięć wydanych u nas tomów i po lekturze mogę stwierdzić jedno, ta manga jest po prostu nudna. Z każdym kolejnym tomem poziom fabuły się obniża (a nie zaczęła jakoś bardzo wysoko). Intrygi, tajemnice, moce nadprzyrodzone, demony i inne rzeczy, które składają się na fabułę Kuro zostały (moim zdaniem) bardzo słabo przedstawione przez autorkę. Miała jakiś pomysł, to widać, ale wolała chyba pójść utartą drogą schematów, powtarzalności i kiepskiego fanservisu. Bohaterowie, niestety to chyba największa bolączka tej serii. Zaczynając od wiecznie idealnego Sebcia­‑demona, po skrzywdzonego dzieciaka z zaburzeniami, kończąc na całej plejadzie cholernie schematycznych postaci. Po za Madame Red nikogo jakoś szczególnie nie polubiłam. Duet Sebastian­‑Ciel to chyba najgorsza mangowa para z jaką się spotkałam. Pomijam ewidentne podteksty w ich relacjach, które zaserwowała nam autorka. Obydwaj są tak wymuskani, piękni i tak bardzo „mhroniczi”, że aż nudni. Rozumiem, że panuje moda na takie typy postaci, ale czasami musiałam odłożyć na bok mangę, bo już nie mogłam dalej czytać.
Humor ewidentnie nie trafił w mój gust, albo po prostu żarty z małego Ciela czy ciapowatości jego służby mnie nie śmieszą.
Już nawet nie chce mi się pisać o błędach, jakie popełniła autorka, umieszczając swoją historię w wiktoriańskiej Anglii (telefon komórkowy i Superman? serio?).
Kreska przyjemna dla oka i chyba tylko dla niej kupowałam Kuroshitsuji.
Niestety, ale piękni chłopcy i mroczny klimat nie uratują tej mangi od wiania totalną nudą.

Jedna z moich ulubionych mang- po obejrzeniu serii anime od razu zabrałam się za mangę. Zakochałam się w sposobie przedstawienia Shinigami, demonów i aniołów- nareszcie ktoś pokazał mi boga śmierci inaczej niż kostuchę z kosą, a demona jako połączenie kozy i człowieka (wiem że jest wiele m&a w których postacie te są pokazywane podobnie, ale to było moje pierwsze anime tego typu). Największą sympatię wzbudził u mnie Undertaker w którym od razu się zakochałam ~,~. Ubolewam że wiele wątków poruszonych w mandze nie znalazło się w anime, bo są bardzo wciągające. Kreska jest śliczna. Daje 9.

Byłby ktoś tak miły i powiedział mi, od którego mniej więcej tomu manga i anime się rozmijają?
Oglądałam, a teraz może przeczytam, ale jak mam brnąć przez to samo, to chyba mi się odechciewa…

Kiedy dowiedziałam się, że Kuroshitsuji zostanie wydane w Polsce bez zastanowienia zdecydowałam się na zakup. Czy żałuję? W sumie nie wiem. Cudowna kreska, całkiem interesujący bohaterowie, „mroczny” klimat. Fabuła nie jest jakaś szczególnie odkrywcza, humor budzi we mnie raczej zdziwienie i czasem niesmak niż wybuch śmiechu. Podsumowując Kuroshitsuji to całkiem przyjemna manga, mogąca zainteresować ale arcydzieło toto nie jest.

Kuroshitsuji trzyma poziom od strony muzycznej, graficznej(szczególnie) i fabularnej. Na pewno zdarzały się jakieś błędy, ale tak naprawdę malutkie, że aż tak bardzo nie drażniły :3

Nie wiem czemu wszyscy się tak zachwycają tą mangą. Według mnie jest co najwyżej średnia. Kreska ładna, nawet bardzo, ale fabuła i postaci wydają mi się takie jakieś dziwne. I akcja się powoli rozwija. A przecież chodzi o to, żeby zainteresować czytelnika już pierwszym chapterem, a ten mnie znudził. Będę to czytać dalej, może później się poprawi. Ale narazie nie polecam i daję 5­‑6/10.

Półtora roku temu obejrzałam anime i byłam pod ogromnym wrażeniem. Teraz czytając mangę dzięki wydawnictwu Waneko, stwierdzam, że manga ma bardziej wciągającą historie.
Ubolewam nad tym, że w anime nie zaadaptowano części z cyrkiem.
Kreska świetna, historia trzyma poziom; jednak każdemu spodoba się co innego.
Powinno przypaść do gustu osobom, które ciągnie do mroku i tajemnic (i fanek yaoi- mimo, że Kuroshitsuji nie jest yaoicem, to sama Yana Toboso jest fanką relacji męsko­‑męskich i chciała utrzymać relacje Sebastiana i Ciela w podobnym klimacie)

Wcześniej pisałam że lubię te mangę ale muszę przyznać iż trochę mi się znudziła. Nie wiem, może kiedyś do niej wrócę.

Po trzech tomach sobie daruję. Mam bardzo mieszane uczucia wobec tego tytułu i szkoda mi trochę pieniędzy na dalsze części. Ciężko mi utożsamić się z jakąkolwiek z postaci, część z nich wydaje mi się bardzo mało realistyczna. Brakuje mi wśród nich jakiegoś prawdziwego, namacalnego bohatera. Pewną sympatię i zrozumienie czułam do Madame Red,  kliknij: ukryte  ale (na nieszczęście!) szybko pożegnała się z czytelnikami. Sebastian, Grell, Undertaker, czy też Elizabeth wydają mi się wyjątkowo nieprawdziwi. Drażni mnie to. Rozumiem chęć stworzenia szerokiej galerii postaci, ale mogliby być bardziej bliscy czytelnikowi, a nie udziwnieni, nienaturalni w swoim postępowaniu. Nie lubię czegoś takiego, zupełnie nie jestem w stanie „wejść w postać”, zrozumieć ich tok rozumowania. Szkoda, wielka szkoda.
Nie jestem pewna, czy mogę wypowiedzieć się na temat fabuły po zaledwie 3 tomach. Na razie wypada średnio. Potencjał ma, ale dzięki supersilnemu i doskonałemu Sebusiowi wszelkie starcia są przewidywalne do bólu. Wieje nudą.
Na pewno kreskę mogę uznać za spory plus, jednak czegoś mi w niej brakuje. Czegoś, co udowodniłoby, że autorka umie rysować coś więcej niż tylko bishów i dziewczyny/kobiety w atrakcyjnych strojach.
Jestem w stanie zrozumieć popularność tego tytułu: pociągający bishoneni, wszyscy poubierani w gotyckie ciuszki, jest na zmianę mrocznie i słodko. Szkoda, że nie potrafię czerpać radości z tego tytułu. Pozostaje mi porzucić tę mangę i zająć się czymś innym.

Kupuje i czytam na bieżąco manga świetna szkoda tylko że 2 miesiące trzeba czekać na kolejne tomy skoro dla mnie 1 tom to 1 dzień czytania :)

zaraz mnie coś trafi. Najpierw nieco narzekałam w niektórych mangach, że nie ma wyraźnych ograniczeń wiekowych, ale żeby przy Kuro i jeszcze wielkimi, czerwonymi literami? W przeciwieństwie do innych mang, Kuroshitsuji jest po prostu świetne i bardziej realistyczne. Wkurze się zaraz, bo jak się idzie do sklepu, to nie daj Bóże ktoś zauważy od ilu lat i już myślą, że czytasz jakieś zboczone historyjki. A jakos przy innych (nie powiem jakich) mangach nie ma aż tak wyrazistych ograniczeń.
Jeżeli chodzi o fabułę i postaci, to moim zdaneim tomik najlepszy, najgorszy pod względem grafiki, która chyba jednak trochę ucierpiała i jest mniej szczegułów… Ale nie jest źle.
PS. Nie wiem, dlaczego recenzent mówi o literówkach, ja tam przetrzepałam te trzy tomiki (stoją sobie u mnie na półce) i jakoś w drugim tomie była chyba jedna, a w tym trzecim na okładce.

zaraz mnie coś trafi. Najpierw nieco narzekałam w niektórych mangach, że nie ma wyraźnych ograniczeń wiekowych, ale żeby przy Kuro i jeszcze wielkimi, czerwonymi literami? W przeciwieństwie do innych mang, Kuroshitsuji jest po prostu świetne i bardziej realistyczne. Wkurze się zaraz, bo jak się idzie do sklepu, to nie daj Bóże ktoś zauważy od ilu lat i już myślą, że czytasz jakieś zboczone historyjki. A jakos przy innych (nie powiem jakich) mangach nie ma aż tak wyrazistych ograniczeń.
Jeżeli chodzi o fabułę i postaci, to moim zdaneim tomik najlepszy, najgorszy pod względem grafiki, która chyba jednak trochę ucierpiała i jest mniej szczegułów… Ale nie jest źle.
PS. Nie wiem, dlaczego recenzent mówi o literówkach, ja tam przetrzepałam te trzy tomiki (stoją sobie u mnie na półce) i jakoś w drugim tomie była chyba jedna, a w tym trzecim na okładce.

Przeczytałam na razie pierwsze 2 tomy i stwierdziłam, że na razie średnio mi się podoba. Chciałabym się zapytać czy dalej się to jakoś rozkręca fabularnie czy jest mniej więcej jak w anime?

Manga świetna.

Wybitnie subiektywna ocena recenzenta… Gdybym wcześniej nie przeczytała Kuroshitsuji (do pewnego momentu, potem trochę przeskakiwałam dymki, aż w końcu przy nowszych rozdziałach wymiękłam na dobre) i najpierw zobaczyła tę ocenę, pomyślałabym, że mam do czynienia z jakimś dziełem.

Daję Kuroshitsuji nie więcej niż 7/10 (co nie jest to kwestią uprzedzeń, tylko niezaćmionego fangerlowaniem podejścia), ale fabuła i bohaterowie uparcie ciągną ocenę w dół i momentami chodzi mi po głowie 6/10 za całość.

Fabuła- niewymagająca myślenia, niezbyt skomplikowana, umiarkowanie nowatorska, szybko traci na świeżości i pomysłowości (chociaż z tą pomysłowością to bym się kłóciła, czy kiedykolwiek ją miała, bo przypomina mi oglądane wiele lat temu „Yami no Matsuei” -czy tam nie było przypadkiem jakiegoś paktu z demonem na rogówce oka [skrzypek, którego imienia nie pamiętam]? I w podobny sposób pokrzywdzonego za młodu chłopaczka [chyba Hisoka]?), ogólnikowo wydaje mi się naciągana, a wątki yaoi są ewidentnie wprowadzone dla specyficznej odmiany odbiorcy (takiego, który zareaguje: „kyaaaa, jaki Grell jeat kawaii kiedy chce zmolestować Sebaściana”)- niestety dla mnie to nieco żenujące. Z dwojga złego już wolę te pedo podteksty Sebastian­‑Ciel, przynajmniej nie są aż w takim stopniu nachalne i infantylne (a może i są). Sam humor jest typowo mangowo­‑ogłupiający. Czy nienaturalna nadpobudliwość bohaterów i towarzysząca temu typowo mangowa mimika są na prawdę szczytem dowcipności? Mam poczucie humoru, ale wymuszanie go w taki sposób w jaki próbuje to robić ta seria nie tylko mnie nie śmieszy, ale praktycznie mi ubliża ;).

Bohaterowie- może gdzieś głęboko tkwi w nich niezła koncepcja, ale przemieliła się na tandetną papkę. Wszyscy wymuskani, fajni, super utalentowani, udziwnieni (na ich korzyść, ku uciesze fanów) w co najmniej kilku aspektach. Zupełnie jakby każda postać została przepuszczona przez jakąś przejaskrawioną, fanserwisową kalkę. Ich sztuczność jest wszechogarniająca i są strasznie nieprzekonujący.

Kreska- widzę błędy anatomiczne, a jednocześnie nie widzę specjalnie zaznaczonej anatomii, co zapewne równa się z brakiem wiedzy u rysowniczki. Ot, typowo średni poziom typowo mangowej kreski , a w nowszych rozdziałach nawet bardzo średni. Za to autorka całkiem zgrabnie chowa mankamenty swoich umiejętności pod ciuchami, detalami, czerniami i gradientami, wiec całość sprawia schludne wrażenie. W sumie oprawa graficzna jest najlepszym aspektem Kuroshitsuji, ale 10/10 to zdecydowana przesada.

Seriously, nie dociera do mnie fenomen tej mangi- chyba jestem na nią za stara. To, co sprawdza się świetnie jako komercyjna produkcja (w tym przypadku- ta seria) niestety, ale najczęściej nie jest wartościowym i ponadczasowym dziełem (tak jest też tym razem). Kolejnych rozdziałów nie zdzierżę i moja przygodę z tym „hitem” uważam za definitywnie zakończoną

Dziś miałem okazję zapoznać się z pierwszym tomem tego mangowego hitu. I co? I cieszę się, że jednak nie zaryzkowałem kupna.
Większość się pewnie nie zgodzi, ale dla mnie ta manga jest zbyt mangowa, zbyt oderwana od rzeczywistości, by mogła mnie zainteresować. Pewnie dalej się rozkręca, jednak jak na razie postacie, fabuła i humor były tak płaskie, że zdecydowałem się dać sobie spokój z tym dziełem.
Nie dziwi mnie to, że Kuroshitsuji jest hitem wśród młodszych nastolatek – dla nich głównie jest chyba przeznaczone.Dla mnie to nuda – widziałem już wiele razy takie chwyty.. trochę mroku, dużo mangowego humoru, jakieś biszoneny, jakieś yaoi podteksty…
Kreska jest w porządku, ale raczej mnie nie zachwyciła.

Mając okazję, przejrzałam wydany u nas tomik. Podziękowałam. Pod względem treści dostałam prawie to samo co w anime. Tak, wiem, tak to bywa z pierwowzorami i adaptacjami. Kuroshitsuji jako anime to przyjemne patrzydełko z raczej nienużącą (choć dość monotonną) akcją, całkiem ciekawymi postaciami i niezłym humorem i podobnie jest mangą (nawet jeśli czegoś nie dopatrzyłam i rózni sie bardziej, niż mi się wydaje). Słowem, ta historia wystarczy mi na raz- w wersji anime. Nawet jeśli manga z czasem coraz bardziej różni si od ekranizacja. Dodam też, że Kuroshitsuji lepiej wygląda w kolorze. Jak dla mnie w czerni i bieli ten styl prezentuje się mocno średnio i niekoniecznie przyciąga oko.

Niezwykle się ucieszyłam dowiadując się,iż Kuroshitsuji będzie wydane w Polsce.Oczywiście,musiałam już sobie zamówić przez internet i Pre­‑Ordera,bo chyba bym nie zdzierżyła czekania aż Kuroshitsuji pojawi się w Emipku.Dostałam Mangę,przeczytałam i z czystym sumieniem mogę uznać Polskie wydanie za dość udane.Jest kilka błędów,zwłaszcza w tłumaczeniu,ale ważne,że Kuro wreszcie jest i u nas. :)

Szkoda, że firma Ciela została przetłumaczona jako „Funtom” (BTW. skąd oni to w ogóle wzięli?). „Phantom” byłoby bardziej stosowne (przynajmniej jest związane z nazwiskiem hrabii). No i lokaj brzmi lepiej niż kamerdyner.

to drugie anime po Death Note, ktore moge ogladac po 5 razy w roku :) oczywiscie, jak wszedzie, istnieja postacie wkurzajace, pewne naciąganięcia, ale ogólnie zniose wszystko dla Sebasu­‑chan'a :D i Grell'a :D

Tak się tylko zastanawiam, jakim cudem jeden z tytułów alternatywnych to „Mroczny kamArdyner”. Nie dość, że koszmarny (zdaje się, że Waneko ma zamiar wydać mangę jako Kuroshitsuji) to przede wszystkim błędnie zapisany.

Manga z anime niewiele ma wspólnego. Dużym plusem mangi są relacje Ciela z Sebastianem oraz czwórka jego podwładnych – Finnian,Mey­‑Rin, Bard oraz Tanaka, których nie należy sądzić po pozorach.Pozory często mylą.
Trudno oceniać prace, która jeszcze nie jest skończona.Wszak manga jeszcze jest wydawana.
Za postacie z charakterem i za uśmiech Sebastiana i Undertakera – 8/10.

Rzekłbym, że recenzja małe dziełko sztuki w tej dziedzinie. Opis przez cechy a nie przez ocenę, starannie dobrane argumenty, konkretność, a zarazem brak skrótowości. No i ten fragment wiersza, nadający jej stosowanego klimatu, atmosfery. Oczywiście zachęca do przeczytania oryginału. Tym bardziej to cieszy, gdyż recenzje traktuje się u nas często jako „księgę skarg i zażaleń” recenzenta na dany tytuł. A przecież chodzi o to by tytuł opisać, a dopiero potem ocenić. Dlatego biję brawo.

ale cóż poradzę, że ta manga kojarzy mi się nieodmiennie z seriami autorstwa Kaori Yuki: „Hakushaku Cain” (1992) oraz „God Child” (2001). Na szczęście podobieństwa można zmarginalizować, nie walą po oczach, nie dotykają tzw „sedna” zatem brak podstaw by pogrzebać ten tytuł. Wartka fabuła, ciekawi bohaterowie, przyjemny mrok… prawie żadnych „ale” prócz tego, że mimo wszystko lepki/psychotyczny/schorowany klimat serii z Cainem smakuje mi o wiele bardziej niż „Kuroshitsuji”.

Zgadzam się z przedmówcą, arcydzieło to nie jest. Może uważam tak dlatego, że też nie polubiłam bohaterów, chociaż w moim przypadku Ciel jeszcze ujdzie, ale Sebastiana nie znoszę. Ja bym ją oceniła na 7­‑8/10. Tu postawię 7, bo przeca średnią trza zaniżyć xD

eee.
Kuro jest średnie. Subiektywnie patrząc. Grell i Undertaker – nieszablonowe (w sumie czy ja wiem) postacie na plus. Sebastiana nie polubiłam, Ciela jeszcze bardziej. Moja ocena to 6/10.

Manga Kuroshitsuji należy do pierwszej piątki moich ulubionych tytułów. Na ogół nie przepadam za shounenami, ale w tym przypadku zakochałam się od pierwszego tomu.
Sebastian – bezdyskusyjnie najlepsza męska postać jaka kiedykolwiek została wymyślona. I choć w anime było więcej fanserwisowych scen z jego udziałem (w tym np. pokazanie klaty), to jednak bardziej urzekający jest w mandze.
Myślałam na początku, że nic mnie w tej mandze nie zdziwi, ale chapter 29 zwalił z nóg. O ile dużo wcześniej mieliśmy do czynienia tylko z gagiem, który wyglądał na coś „zboczonego”, a okazał się czymś zwykłym (mam na myśli  kliknij: ukryte  scenę z wiązaniem gorsetu), tak tutaj droga zdobycia informacji przez Sebastiana nie pozostawiała wątpliwości.  kliknij: ukryte  Takiego demonicznego kochanka to ja też bym chciała, pal sześć że świetny z niego manipulant...
Tak naprawdę to trudno jest powiedzieć jednoznacznie czego się spodziewać po Kuroshitsuji. Mangaczka raz nas raczy zabawnymi sytuacjami, raz tworzy coś fanserwisowego lub „podtekstowego” (czy to kogoś zachęci, czy wręcz przeciwnie, faktem jest że wcześniej tworzyła ona mangi z gatunku shota), a raz coś, co mogliśmy uznać za dobrą okazją do żartu, okaże się krwawą rzeźnią. Mi osobiście coś takiego przypadło do gustu, mimo że czasem miewam momenty, które idealnie określa zwrot „WTF?”.
Wciągająca fabuła, przepiękna kreska, genialny główny bohater = pure love.

Pierwsze, co mnie urzekło w Kuroshitsuji, to buźka Sebastiana – No chyba nigdzie indziej nie widziałam takiego urokliwego bisha, jak on x3 Zaraz potem te stroje – Mimo, iż autor recenzji ma rację, że nie pasują za bardzo do epoki wiktoriańskiej, to i tak trudno mi patrzeć na nie krytycznym okiem. Są tak niesamowite, że po prostu nie mogę oprzeć się zachwytowi, jak autorka jest w stanie tworzyć tak przepiękne kreacje.

Trochę się obawiałam, że znowu się spotkam z tytułem gatunku yaoi, którego nie znoszę (Tak, jestem dziewczyną, która nie jest yaoistką!) – Wiadomo – przystojny lokaj, uroczy, MŁODY panicz…Skojarzenia jakże wskazane. Ale jak zwykle musiałam się pomylić, co tym razem wywołało u mnie pozytywną reakcję^^

Manga ma prawie same plusy – Tajemniczy, acz pociągający bohaterowie, nie zwykła kreska, mroczny, angielski klimat i humor w ramach kontrastu. Również, co tak bardzo cenię w tym tytule, są ciekawe, 'niegłupie' dialogi oraz monologi głównie odnoszące się do wierności swojego pana. Liczne porównania do zwykłych szachów czy nawet psa, dają sporo do myślenia. Chyba jedyne, co mnie trochę irytuje w Kuroshitsuji, to wspomniana przez recenzenta dłużyzna rozwijania się fabuły. Nawet jeśli nie jestem fanką super szybkiej akcji i wyjaśniania wszystkiego w jednym rozdziale, to i tak czasami, jak wyczekiwałam w końcu na coś, co 'kopnie' fabułę do przodu, kończyło się tylko na „Rany, ja chcę już konkrety!…”.

Anime, prawdę mówiąc, totalnie mnie odrzuciło. Samej się sobie dziwiłam, że dotarłam aż do 16 odcinka… kliknij: ukryte  Wątek z tym pół­‑psem­‑pół­‑człowiekiem z gołym tyłkiem na wierzchu mnie dobił – Nie zdobył mojej sympatii ani trochę ._.' Jedynie, co mi się podobało w animowanej wersji, to opening i endingi. Utwory wpadają w ucho, przyjemnie się ich słucha^^

Polecam wszystkim miłośnikom nietypowych shonenów i gothyckich klimatów – Na pewno się spodoba^^