Tanuki-Manga

Eee… Ja nie widzę tu za bardzo emo, ale też mnie to określenie kojarzy się bardziej z przesadzonymi rozpaczaniem, a tu bohaterki raczej po prostu żyją z tym, co im się przydarza – chociaż owszem, czasem są to dramaciska większego kalibru. Zresztą, w ogóle autorka nie rozwodzi się bardzo nad emocjami, czytelnik to i owo musi sobie sam dośpiewać.

Spotkałam się z porównaniem tej mangi do filmu i wg mnie to bardzo pasuje – momentami miałam wrażenie, jakbym patrzyła właśnie na adaptację kadr w kadr jednego z tych surowych, oszczędnych w środkach filmowych dramatów. Co do treści bardzo pasowało.

Największy emoangst w dziejach yuri, przynajmniej nie miałem pecha trafić na większego. Nawet ciężka pod tym względem „Pieta” była bardziej lekkostrawna.