Tanuki-Manga

Całkiem miło się czytało, ale większych emocji nie wzbudziło. W sumie czemu się dziwić, przecież większość tych historii znamy od maleńkości. Nie wyszło jednak nudno, bo autorka zmieniła trochę bieg wydarzeń, przez co postacie mają więcej uroku i charakteru. Co do kreski powiem tak -nie przeszkadzała. Proporcjonalna, miejscami urocza, ale w sumie nic więcej. Ale to co naprawdę utrudniało mi lekturę, to układ kadrów. Tak naćpanej mangi dawno nie czytałam! Kadr na kadrze, wuchta dymków -nie powiem, robi to wrażenie, ale niesamowicie utrudnia sprawę czytelnikowi. W ogólnym rozrachunku uznaję mangę jako dosyć ciekawe doświadczenie, jednak na pewno nie będę do niej wracać.

Fabuła tak prosta, a jednak chce się się dalej czytać, bo to wszystko jest po prostu ŚLICZNE. Kreska również jest śliczna, idealnie pasuje do sympatycznych postaci. Można sobie przeczytać w przerwie po jakiejś długiej, filozoficznej serii. Polecam :)

Wczoraj dostałam Grims mangę w swoje ręce i jestem nią zauroczona . Kreska jest przyjemną i postacie wręcz zachwycają bardzo przyjemnie się ja czyta i z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Autorka mangi odwaliła kawał dobrej roboty :)

Nie jest źle, jeżeli drugi tom utrzyma poziom pierwszego, będzie to jeden z ciekawszych komiksów japońskiego autorstwa wydanych w Polsce. Tyle tylko, że znajomość bajek obowiązkowa – bez tego przepada cały dowcip (z własnego doświadczenia).

Skoro komiks ten został wydany pierwotnie w Niemczech, przez niemiecki oddział Tokyopop, a jedynie rysował go Japończyka, to raczej 100% czystą mangą nie jest, lecz komiksem niemieckim inspirowanym mangą. Dlaczego więc widnieje przy nim określenie „manga” zamiast „inne”?

Mi się ta manga bardzo spodobała. Jest w niej tyle ciepła i uroku, a postaci są przesympatyczne. Najbardziej jednak podobała mi się kreska. Jest taka szczegółowa. Tła były niezwykłe. Drugich takich nie widziałem nigdzie indziej. Projekty postaci też bardzo fajne i przynajmniej czymś się od siebie różnią. Mnie najbardziej podobała się baśń o czerwonym kapturku i postać wilka. I jeszcze baśń o „Roszpunce” była fajna. Szkoda, że wyszły tylko dwa tomy. No i podobno jakiś dodatkowy, ale nie jestem pewny. I trochę szkoda, że te opowiastki takie krutkie, ale dłuższe mogłyby być trochę nudne( akurat Czerwony Kapturek, który najbardziej mi się podobał był najkrutszy ).
Polecam zapoznać się z tą mangą, bo to tak mało czytania. Ja przeczytałem na razie tylko pierwszy tomik, ale niedługo przeczytam resztę. Ale chyba dopiero jak będzie wydany w Polsce, bo Yumegari ma wydać ten tytuł. Oni działają dopiero od dwóch miesięcy, więc nie wymagajmy zbyt dużo od jakości. Pierwszy tom ma wyjść pod koniec grudnia 2012.

Na razie wstrzymałam czytanie mangi póki nie dostanę w swoje łapki drugiego tomu.
Nigdy bym nie przypuszczała, że połączenie mangi z europejskim baśniami da taki świetny efekt. Muszę przyznać, że jest co podziwiać: kreska jest piękna i tak jak pisze Alira, własna interpretacja autorki jest niesamowita. Chociaż ja też nigdy nie miałam styczności z bajką o Dwunastu Myśliwych ani o Dwóch Braciach. Być może w Polsce nigdy nie zamieszczono ich w zbiorach bajek (w sensie że: dla dzieci). Można by powiedzieć, że manga jest lekka i przyjemna, ale niektóre momenty potrafią przytrzymać w napięciu prowokując strachliwe łapanie powietrza. :) Szczególnie w bajce o Dwóch braciach. A komediowe wstawki, które zawsze ubóstwiam, nie drażniły i były elegancko wszyte w fabułę. Dawno się tak nie bawiłam czytając mangę, dlatego ta pozycja bez problemu wskakuje do mojej listy ulubionych.
Polecam każdemu wielbicielowi baśni i bajek, ale także miłośnikom fantasy i romansów, i tym, którzy chcieliby poczytać coś lekkiego. Nie będzie to na pewno stracony czas.