Tanuki-Manga

Zdecydowanie bardziej podoba mi się kreska i projekty postaci w anime.

Nie daję rady kontynuować po obejrzeniu anime, pomimo, że w mandze wg mnie jest ciekawa dynamika obrazu i nie najgorsze ułożenia postaci pod różnymi kątami.

Niestety na razie porzucam. Lubię projekty postaci adekwatne do płci i wieku.

Chihaya wygląda najpierw jak chłopiec i to nieurodziwy.
Jedynie Arata według mnie od początku ładnie jest zaprojektowany.

Do tego Ławek który ma 15 lat – wyglądający jak pięcio lub siedmiolatek…


Mam także wrażenie, że manga trochę „pędzi” z fabułą.
Jakby sceny były skrótowcami.

Niestety nie chcę psuć sobie miłego wspomnienia po anime. Pierwowzór to moje rozczarowanie.

Urządzamy międzyszkolny turniej koszykówki. Ale żeby było szybciej, to nie będą grały między sobą drużyny pięciu na pięciu, tylko każdy z każdym, 1 na 1. Poza tym gramy tylko na połowie boiska, na jeden kosz. Dlatego żeby móc oddać rzut, trzeba po każdej zbiórce i po każdym zdobytym koszu, wyjść najpierw za linię trzech metrów. No i oczywiście nie gramy na czas, tylko do iluś tam zdobytych punktów.
Mniej więcej tak wyglądają rzekome zasady turnieju poruty wprowadzone na międzyszkolnych zawodach.

Chrzanić naukę! Chrzanić studia i dobrą pracę! Liczy się tylko poruta! Poruta jest najważniejsza na świecie! Warto rzucić wszystko i poświęcić swoją przyszłość dla poruty. Bo najważniejsze w życiu, to być w czymś najlepszym. Nie ważne w czym. Choćby w zbieraniu zapałek czy zakładaniu skarpetek na czas, albo w grze w porutę właśnie. Że za porutę nie płacą i nie da się z tego wyżyć? A kogo to obchodzi! Bohaterka ma ładną buzię, więc zawsze jakiegoś sponsora trafi. W końcu już jeden bogaty chłopiec, lekarz in spe, się nią poważnie interesuje. Można zatem spokojnie zostać nikim i skupić się wyłącznie na porucie.