Tanuki-Manga

W tomie ósmym cyklu Eden autor przygotowuje się do opuszczenia świata mafii i gangsterskich porachunków. Jednak zanim akcja powróci w rejony medyczno­‑polityczne, Eliah musi ostatecznie zakończyć swoje porachunki z Pedrem, który tymczasem szykuje się do opuszczenia Peru…

Recenzowany tomik można krótko określić mianem męczącego, nachalnego moralitetu. „Nic nie dzieje się bez morału”, chciałoby się stwierdzić po lekturze. Każda śmierć coś ilustruje: a to uniwersalną prawdę, że „gdzie drwa rąbią, tam wióry lecą”, czy też „najbardziej cierpią niewinni”, aż do bezsensu zemsty. Nie zapominajmy też, że zabijanie oczywiście nie odbywa się bezkarnie – nawet jeżeli zabójcy nie dopadnie policja, z pewnością będzie go dręczyć własne sumienie. Branie narkotyków też kończy się nie najlepiej (kto by pomyślał?), jeśli nie śmiercią z przedawkowania, to kulką w głowie. I całe szczęście, że są jeszcze kobiety, które przytulą, wybaczą i pocieszą, bo bez tego byłoby już naprawdę źle.

Nagości i seksu w ósmym tomie znaleźć można całkiem sporo. Autor bez żenady pokazuje wyczyny Eliaha i Heleny, co zresztą nie jest takim złym pomysłem – z dwojga złego lepiej już oglądać porno niż walające się po podłodze flaki. Gorzej, że sceny łóżkowe przeplatane są głębokimi dialogami bohaterów na temat wybaczenia, pocieszenia i zemsty oraz retrospekcjami Eliaha z dzieciństwa (tak, jak się okazuje, Eliah oczywiście ma traumę z tego okresu), co sprawa dosyć żałosne wrażenie. W charakterze przyprawy do nagości występuje przemoc, być może dzięki umiarkowanemu dawkowaniu całkiem strawna i do rzeczy. Ponownie jest to strzelanina na lotnisku – tym razem przy pełnym współudziale i aprobacie władz.

I na koniec, motto na ten tomik: Wszyscy powinniśmy być dobrzy i sprawiedliwi. Czy nie po to przyszliśmy na świat?