Tanuki-Manga

Z wydanych do tej pory mang Ito w Polsce tą uważam za najlepszą. Bohaterowie – samobójcy ich spotkanie, towarzyszący jemu niepokój, dziwność. Jasne, postaci mogłyby być bardziej barwne, ale w porównaniu z Reminą, czy inną mimozą ta czwórka prezentuje się dobrze. Fabuła intryguje i po pierwszym rozdziale jej „zwrot” w zupełnie innym kierunku jest zaskakujący. Rysunki jak zwykle na poziomie. Więcej takich.

Horrorem to bym tego nie nazwała, może poza „Lizawą”, ale to przyzwoita manga z dreszczykiem. Może nawet dałoby się ją podciągnąć pod S­‑F? Tak czy inaczej – kilka paneli ślicznych, inne po prostu dobre, fabuła zadziwiająco trzyma się kupy i wciąga, do tego żołądka nie przeczyści, więc można polecić początkującym miłośnikom grozy. Jasne, zakończenie mogło być lepsze, ale widzę postęp w porównaniu do np. „Gyo”.
Pozostałe dwie historyjki, przypominają mi te zawarte w wspomnianym wyżej tytule: wyśmienita „Lizawa” i będący nieporozumieniem „Pawilon”. Generalnie oceniam lepiej niż „Gyo” i trochę gorzej niż „Uzumaki”. Ale polecam.

Złożyło się tak, że to pierwsza (i jak na razie jedyna) manga Ito z którą się zetknęłam. „Mocna” jak na horror nie była, ale na ten zawód akurat zostałam przygotowana. Tak czy inaczej, Blak Paradox od początku do końca mnie zachwyciło i narobiło apetytu na te „mocniejsze” prace Ito.

Po horrorach spać nie mogę, po mangach tego pana również. Po Uzumaki miałam tydzień niespokojnych nocy, Gyo się nawet nie podjęłam, ale postanowiłam spróbować z Black Paradox. I bardzo dobrze to przeżyłam. Przyznać muszę, że nie było tam dla mnie ani jednego naprawdę strasznego momentu (szok!). Albo ja dojrzałam do horrorów, albo naprawdę manga jest wyjątkowo spokojna. Tylko ten dodatek.. Lizawa. Najmocniejszy motyw z całej mangi, ale nie tak mocny jak to co się działo w Uzumaki. Tak więc polecam takim strachajłom jak ja, dobra manga wprowadzająca w świat Ito :)

Dobry tytuł, jak na Ito nawet niezbyt brutalny, za to z całkiem ciekawym pomysłem. Problemem, tradycyjnie u tego autora, jest zakończenie, ale sama opowieść przedstawiona w „Black Paradox” jest naprawdę udana i momentami intrygująca.

JPF zaprezentował okładkę. [link][link][/link]

Zapowiadało się obiecująco. Grupka osób poznanych za pośrednictwem strony www chce popełnić samobójstwo. Ustalają termin i miejsce spotkania, po czym wyruszają w swoją ostatnią podróż. W trakcie jazdy samochodem, jedna z uczestniczek widzi inny pojazd, którym jadą „kopie ich znajomych”. Później okazuje się, że osoby, z którymi podróżowała są lustrzanym odbiciem, doppelganger i robotem. Idealne podstawy, aby stworzyć komiks ryjący w głowie. Niestety, po pierwszym rozdziale fabuła drastycznie się pogarsza. Na pierwszy plan wychodzi żołądek jednego z bohaterów, który jest przejściem łączącym z zaświatami, błyszczące kulki zawierające w sobie dusze zmarłych i inne pierdoły charakterystyczne dla niemal wszystkich mang Itou, które pozostawiają na twarzy uśmiech politowania. Z całej mangi najlepszy okazuje się bonusowy one­‑shot o liżącej kobiecie.