Tanuki-Manga

Czytam toto sobie z okazji nowego polskiego wydania, i oesu, autorka wychodzi z siebie, żeby nawet proste rzeczy pogmatwać i pokazać w sposób niezrozumiały… Przynajmniej tyle, że jest ładne, chociaż włosy Darka to jakaś porażka nawet jak na tamte czasy -_-
Oraz co tu kryć, ze wszystkich osób, z którymi Daisuke miał jakieśtam 'romantyczne' scenki – najbardziej podpasował mi Satoshi (może dlatego, że najmniej wrzeszczy). A to przecież nie on tu ma być obiektem uczuć…

[link] manga ma się wreszcie skończyć! o: Nie sądziłam, że to się stanie za mojego życia. To daje pewną nadzieję, że kiedyś doczekam się zakończenia Saiyuki…

 kliknij: ukryte  2 nowe rozdziały. 2 duże rozczarowania.
Rozdział 74 miał paskudną kreskę. Nie wiem czy to kwestia skanów, czy autorce nie chciało się dociągać linii do końca, zostawiając szkice a'la Kattlett. Rastry na stronach każdy z innej parafii. Zamiast odpowiedzieć na pytanie Riku („Jesteś Daisuke? Czy jesteś Darkiem?”) to mamy (kolejny) kryzys MC przerwany w najbardziej idiotyczny sposób jaki było można, a całą dramę rozwiązano „With umie się zmieniać nie tylko w skrzydła, ale i w skrzydlatego Darka, więc Daisuke ma alibi HE HE”. Do tego troszkę rąk z yaoi (dlaczego pani Niwa byłą jedną z ofiar?) i wprowadzenie zakapturzonego kogoś lubiącego przytulasy.

Rozdział 75 ma na szczęście wygląda już dużo ładniej, zniknęłąy szkicowe niedoróbki, rastry się unormowały, ale w sumie jest to rozdział­‑zapchajdziura o niczym. Riku magicznie zapomniała że widziała przemianę Daisuke, do szkoły (do snu o szkole? stworzonym przez tapira­‑magika?) powrócił Hiwatari­‑kun, cieszmy się, rumieńmy się, mamy kabedon, jeeej… Nie będę się kryć z tym że lubię shounen­‑ai, ale w podniecaniu się bliskością chłopców jakoś przeszkadza mi fakt, że główny bohater ma dziewczynę (którą wciąż oszukuje) :P


To było jedno z pierwszych shojo o których przeczytałam w „Kompendium Kawaii” i które kolekcjonowałam. Serię darzę ogromnym sentymentem i naprawdę ucieszyłam się, kiedy przeczytałam newsy o kontynuacji. Teraz czuję się jakby rzucono mi ochłapy na zasadzie „czytelnicy się zawsze znajdą”, ale może tak jak z nowymi Slayersami – to ja się zmieniłam i dorosłam, a seria pozostała taka sama…

Zaczęłam od obejrzenia amine i myslę, że dobrze że tak się stało – manga nie wydała mi się potem tak skomplikowana, jak wydawało się po wielu opiniach… No, w każdym razie bardzo mi się podobało, nie tylko w mig przeczytałam wszystko to już nie mogę się doczekać kolejnych przygód :) Najbardziej zdziwiło mnie  kliknij: ukryte  pomieszanie uczuć Daisuke i Darka wobec bliźniaczek, ale to w mandze dużo bardziej mi pasowało :)
ale akcji z Second Hand of Time jak nie rozumiałam w anime tak i w mandze nie zrozumiałam… nie przemawia do mnie to wcale –  kliknij: ukryte  jakim cudem właśnie Daisuke namalował jakiś obraz, który potem stał się drzwiami do innego świata? Nie widzę w tym sensu.
ale, ale :) to nic ważnego i nadal wiem że D.N.Angel jest jedną z moich ulubieńszych mang (anime też zresztą lubię, chociaż mniej..) :)

No więc. Wszyscy piszą, że im dalej tym gorzej, a mi się właśnie zaczęło podobać od piątego tomu xD
Przyjemne i tyle. Nie trzeba myśleć, żeby coś zrozumieć, bo samo w sobie nie ma sensu, więc mi się podoba. Jest jedyną tak nieskomplikowaną mangą jaką czytam i jest dla mnie naprawdę świetnym odpoczynkiem od wysilania mózgu :D Tutaj też brawa dla JPF­‑u za doskonałe moim zdaniem tłumaczenie (również zaczynające się bardzo późno xD, ale zawsze).
Mam tylko takie pytanie. Czy manga w japońskiej wersji jeszcze się tworzy? Bo jakoś nie mogę załapać xD

Jeden mały szczegół. DNAngel jest starszy od KKJ! A więc jak miał od niego ściągać!?
A w czwartym tomie dochodzi nowy, bardzo intrygujący bohater…

Pierwszy tom serii jest po prostu przecudny, nic tylko bić pokłony dla mangaki. Jednak potem fabuła więdnie… Autorowi zabrakło weny, czy co?

lubisz shoujo z dodatkiem magii. Początkowo nie byłam przekonana do tej mangi, ale już po przeczytaniu pierwszego tomu historia Daisuke pochłonęła mnie. Mange uważam za bardzo udaną, ale anime też jest świetne. Kreska miła dla oka, ciekawa fabuła. Polecam ;)

Zgadzam sie z Narcyzia – z kazdym nowym tomikiem manga wciaga mocniej.
Co do postaci: moja ulubiona jest Satoshi Hiwatari.

Nie miałam styczności z anime,więc moja opinia będzie oparta tylko na mandze. Tak więc,kreska jest naprawde ładna, postaci całkiem sympatyczne,ale niezbyt oryginalne (bardzo polubiłam Hiwatari'ego­‑jest jakiś taki… sensowny xD za to bliźniaczki najnormalniej mnie drażnią). Co jeszcze? Sam motyw miłosny jest przedramatyzowany i zagmatwany. Być może jestem za stara zeby rozumieć uczucia 14­‑latków,ale zupełnie to do mnie trafiało… co więcej przez wprowadzenie romansu seria traci na wartości i staje sie momentami nudna. Aha,zapomniałabym o nazwach dzieł sztuki,które kradnie Dark – są po prostu tragicznie kiczowate.xD Podsumowując – tytuł sam raz dla młodszych dziewczyn,które maja ochotę na miła kreske i niezbyt odkrywcza fabułe.

Jak dla mnie DNAngel stoi na bardzo wysokim poziomie, zwłaszcza jeśli chodzi o kreskę Pani Yukiru… naprawdę świetna. Fabuła… no cóż, nie da się ukryć, że osobom, które nie znoszą mang o tematyce „romans” z pewnością się nie spodoba. Naprawdę jednak sięgnąć po mangę, która jest lepsza zdecydowanie od Anime :]

Mi podoba sie bardziej manga od anime. Z każdym tomikiem robi sie ciekawsza^^.
Warta jest przeczytania:P

jak dla mnie manga jest lepsza od anime, bo jest ładniejsza i ciekawiej złożona. Ale od trzeciego tomu staje się mniej sensowne ;/