Tanuki-Manga

Spoilery, spoilery w recenzji… :(
Po co opisywać zachowanie brata, skoro nie jest ono do przewidzenia i nie występuje w pierwszym tomie? Przecież wątek kazirodczej miłości gra główną rolę. To psucie atrakcji czytania.

Mówimy, że miłość jest siłą napędzającą świat, że Bóg jest miłością, że to największe szczęście kochać i być kochanym, że miłość jest czysta i piękna. Z drugiej strony, według społeczeństwa, nie każda miłość może przekroczyć bramy nieba. „Kwiaty grzechu” to lektura obowiązkowa dla tych, których fascynują opowieści o uczuciach trudnych, o historiach miłosnych, które „nigdy nie powinny się wydarzyć”. Losy rodzeństwa poruszyły moje serce, pozwoliły zastanowić się głębiej, jak to jest z tą moralnością miłości.

...wkroczyło do niszy dotąd nie eksplorowanej przez rodzimych wydawców komiksu azjatyckiego – mianowicie dramatu obyczajowego na tle kazirodztwa.

 –

Niestety się nie zgodzę. Przeszkadza mi w tym Angel Sanctuary i tamtejsza relacja kazirodcza pomiędzy głównym bohaterem i jego siostrą.

Kotori zapowiedziało wydanie tej mangi :3
Ponoć październik/listopad,ale daty nie jestem pewna.

Nie patetyczna, nie naciągana, a postacie posiadają jakąś taką głębię.
Jednocześnie tragiczna. Dopiero po długim czasie przestała mi się telepotać po głowie. Ale jakiś ślad zostawiła. Uwielbiam i nie znoszę jednocześnie takich dzieł.
Genialne!

Uwielbiam takie historie, przesiąknięte najmroczniejszymi zakamarkami ludzkiej duszy, traktujące o tragicznej miłości. Co najciekawsze przy całej mojej ogromnej tolerancji, związków kazirodczych nigdy nie mogłam zdzierżyć… jednak nie w tym wypadku. Ta historia przypomina legendę piękną i przerażającą zarazem. Więź bliźniaków była silniejsza od wszelkich norm, wydaje się, że byli sobie przeznaczeni. Bohaterowie są świetnie skonstruowani. Mimo beznadziejnego położenia nie bali się brnąć coraz dalej i w końcu pokazać swoją prawdziwą twarz. Cała główna trójka nosiła w sobie ogromny ból i ciężar ukrywania się przed światem. Można szukać również w nich zła, ale każdy z nich zapłacił za nie ogromną cenę. Historia bardzo wciągająca, brutalnie prawdziwa i szczerze wstrząsająca. Kreska to arcydzieło bez dwóch zdań. Naprawdę warto ją przeczytać i nie zrażać się opiniami znieczulonych i ignorantów.

mała uwaga, może się czepiam, ale dziewczyna Se­‑Joona nazywała się inaczej, przynajmniej mi się tak wydaje sun­‑bae to określenie w Koreii takie jak senpai, z szacunkiem do starszego kolegi, koleżanki

Trochę mi brakuje do zachwytów nad tą manhwą, ale całkiem mi się spodobało. Zaskakująca, choć jednocześnie w pewnych aspektach przewidywalna,  kliknij: ukryte  domyślałam się samobójstwa, któregoś z rodzeństwa. Moim zdaniem przydałoby się nieco rozluźniających sytuacji, ponieważ nastrój do najweselszych nie należał. Brak takowych powodował, że momentami odczuwałam przedramatyzowanie. Nie mniej jednak historię uważam za zadowalającą. Nasuwało mi się pytanie: Czy taka historia mogłaby wydarzyć się w realnym życiu? Bohaterowie miotający się chaotycznie w szeregu wydarzeń wypadają przekonująco, ale pewne wątki już takie nie zawsze są. Nie mniej jednak, uważam, że historia ta, choć daleka od przyjemnych, śmiało może przypaść innym do gustu. Ze mną w pewnym sensie tak było.

Bardzo ciężko jest ocenić mi tę manhwę.
Będąc w połowie, zupełnie nie potrafiłam pojąć dlaczego ta historia jest aż tak wysoko oceniana. Ostatnie rozdziały jednak nadrabiały znacząco.
Bohaterowie z pewnością nie są jednowymiarowi. Zmieniają się, stają się mniej przewidywalni. Każdy miał swój moment, kiedy uznałam go za irytującego, ale i ogarniało mnie współczucie.
Interesujące dzieło, które jednak momentami próbuje udawać, że jest czymś więcej. Do indywidualnego rozpatrzenia, czy faktycznie jest „tym czymś bardziej”. Oczywiście, jeśli kogoś obrzydza temat kochającego się rodzeństwa, nie powinien się za tą manhwę zabierać, ponieważ relacje między bliźniakami nie zawsze mają postać subtelną.

Siedzę i płaczę. Właśnie skończyłam czytać Flower of Evil i jestem zdruzgotana. Przepiękna historia. Manhwę przeczytałam jednym ciągiem. Tak bardzo mi żal bohaterów… Współczuję im wszystkim. Czytając, ani razu nie miałam wrażenia, że historia jest przedramatyzowana.

Dziwię się sobie – kazirodztwo zawsze uznawałam za coś okropnego, a tutaj jestem w stanie tylko współczuć bohaterom. Nie czuję obrzydzenia. Coraz gorzej ze mną…

Kreska jest cudowna – taka piękna, szczegółowa… Patrzenie na nią to sama przyjemność. Te piękne postacie, bogate tła, dokładnie narysowane detale…

Manhwę jestem w stanie polecić każdemu (oczywiście, jeśli lubi dramaty, romanse i, początkowo, nie odrzuci go patologiczna relacja między rodzeństwem).

Czytając komiks, miałam wrażenie, że ta historia nie wydarzyła się tylko jeden razy, ale nieszczęśliwe przeznaczenie kochanków­‑bliźniaków zawsze się powtarza…

Od samego poczatku nie moglam oderwac sie od tej historii.Przeszywajacy realizm,zakazana,obsesyjna milosc i precyzyjna kreska.Wydaje sie,ze wszystko to wydarzylo sie naprawde.Zgrabnie poprowadzona fabula pelna sekretow.Patologicznie zaabsorbowane soba rodzenstwo nie budzilo odrazy ani przez chwile.Polecam kazdemu.

Właśnie skończyłam czytać, pochłonełam na raz… Żadko zdarza mi się płakać ale teraz policzki mam mokre. Mocne i dzieki Bogu posiada ciekawą fabułe a nie wyssane z palca kiczowate problemy głównych bohaterów.

Myślę, że dla osób lubiących romanse jest to pozycja obowiązkowa. Manhwy wg mnie radzą sobie dużo lepiej w tym temacie niż pozycje japońskie, zwłaszcza jeśli chodzi o realizm historii oraz postaci, a to ma dość duże znaczenie dla starszego czytelnika. Tak prawdę mówiąc to jeszcze chciałem zachęcić marudnych tym, że pozycja jest dość krótka, ale po sprawdzeniu okazało się jak bardzo się myliłem :) Może i siedem tomów to jest sporo dla niektórych, ale dla mnie historia skończyła się w jeden, może dwa wieczory. Naprawdę, nic tylko polecić, jeśli lubisz ten gatunek – na pewno się nie zawiedziesz, albo nawet więcej, nie możesz tego tytułu nie znać :)