Tanuki-Manga

Trzeci tom Danganronpy zaskakuje już od pierwszego wejrzenia. Po pierwsze, okładka: zamiast bieli mamy czerń, a zamiast stada bohaterów – tylko jednego. Wyjaśnienie tego fenomenu znajdziemy już na skrzydełku obwoluty, co jest nieco rozczarowujące. Rysownik mógł pozostawić pewne niedopowiedzenie, by potrzymać nas w napięciu. A tak dostajemy odpowiedź podaną na talerzu. Postacie w końcu rysowane są płynnie, a kadry nie są już tak przeładowane i zamazane, jak się zdarzało poprzednio.

Fabuła rozwija się w podobnym tempie co w poprzednim tomie. Na pierwszy plan wysuwają się Kirigiri i Naegi. Także główny bohater w końcu zaczyna zasługiwać na to miano – trochę smutno, że dopiero w przedostatnim tomie. Natomiast Kirigiri odkrywa część kart, przez co staje się nieco mniej tajemnicza. Jednocześnie jednak motywacja, która nią kieruje, wydaje się nieco… naciągana.

W Akademii Marzeń narasta sprzeciw przeciwko organizatorowi krwawej gry. Jak dotąd każdy, kto wcielał w życie plan ucieczki ze szkoły według zasad dyrektora, umierał. Teraz nastał cichy bunt, który wyraźnie niecierpliwi Monokumę. Dzięki temu nasi bohaterowie dostają kolejne wskazówki, mające ich popchnąć w pożądaną stronę. Jednak starania mechanicznego miśka przynoszą wręcz odwrotne skutki. Znajomość pewnych faktów sprawia, że uczniowie zaczynają je wykorzystywać przeciw temu, kto ich uwięził.

Scenariusz skupił się mocno na relacji Kirigiri–Naegi, co oznacza, że patrzymy na wydarzenia ich oczami. Jednocześnie czuje się, że każdy z uwięzionych uczniów woli działać w pojedynkę i współpraca jest wymuszona sytuacją. Niestety, brakuje mi tu dynamicznych zwrotów akcji. Gdy mamy wszystko dokładnie wyjaśniane, trudno czymś zaskoczyć czytelnika. To sprawia, że fabuła ciągnie się jak guma do żucia przyklejona do podeszwy. A wielka szkoda, bo w końcu uczniowie Akademii przejmują inicjatywę.

Po nagłym skoku jakościowym fabuły w drugim tomie oczekiwałam dalszej poprawy w kolejnym. Niestety, a może na szczęście, trzeci tom utrzymał poziom drugiego. Jeśli następny zrobi podobnie, to Danganronpa może okazać się całkiem niezłym, choć nie wybitnym, komiksem.