Tanuki-Manga

Ta manga skończyła się zanim się zaczęła -_-

W sumie nie wiem co mnie podkusiło. Staram się omijać takie tytuły szerokim łukiem, więc czemu kupiłam pierwszy tom? No ale stało się. Impuls robi swoje. Napiszę bardzo stereotypowo -dla mało wymagających dziewczyn uwielbiających mangi ze stadkiem bishów -pozycja idealna. Może nie ma dużo momentów przyspieszających bicie dziewczęcego serca, ale czyta to się szybko, przyjemnie i bez zgrzytów. Jest fabuła. Co ciekawe, z fabuły tej wynikałoby dużo scen akcji, a tu ich w ogóle nie ma. Walki są minimalnie skrócone, właściwie ich nie ma -widzimy tylko jak się walka skończyła (nawet nie widzimy przeciwnika). Sprawia to, że manga składa się prawie tylko i wyłącznie z dialogów, na szczęście nie przesadzono z egzystencjalną paplaniną. Postaci nie są rozbudowane, jest bardzo typowo -spokojny okularnik, piękniś o szorstkim charakterze, miły energetyczny chłopak o twarzy dziecka itp., chociaż szczerze mówiąc, lepiej by było, gdyby ograniczyć ilość bohaterów. Wiem, wiem, niech czytelniczki wybiorą sobie ulubieńca, ale można by ograniczyć się do mniejszej liczby bishów i bardziej ich rozbudować. A bohaterka? Co ciekawe, Maria nie jest kolejną irytującą niewiastą o zerowym IQ, ma charakter, czasem zachowuje się jak typowa nastolatka, ale da się ją lubić. Ogólnie przyjemnie się czytało. Nie spodziewałam się wiele i nic mnie nie zawiodło ani nie zaskoczyło. Wrażenia jednak pozytywne.