Tanuki-Manga

Koyomi pisze scenariusz do sztuki, którą na szkolnym festiwalu wystawić ma samorząd uczniowski, ale natrafia na poważny problem. Ponieważ nie zna ukrytych cech charakteru Nanami, nie potrafi stworzyć dla niej ciekawej roli. Informacje próbuje wyciągnąć od Yu, nie wiedząc, że akurat ona nie może puścić pary z ust. Początkująca pisarka musi więc improwizować.

Jednakże wątek sztuki schodzi szybko na dalszy plan. Zbliża się szkolny dzień sportu, a samorząd musi zająć się wszelkimi sprawami organizacyjnymi. Co gorsza, przewodnicząca nalega, aby jego członkowie również wystartowali w zawodach. Yu wraz z Sayaką mają pobiec w sztafecie, ale najpierw czeka je trening, gdyż ich wydolność fizyczna i synchronizacja przy przekazywaniu pałeczki pozostawiają wiele do życzenia. Co więcej, relacje dziewcząt nadal są napięte, więc Yu postanawia wyjaśnić kilka spraw z koleżanką.

Chociaż nie dzieje się nic oprócz zwyczajnych szkolnych wydarzeń, nastrój mangi wyraźnie poważnieje. Dużo czasu zostaje poświęcone Sayace, która odkrywa, że ich nauczycielka jest w związku z właścicielką kawiarni, którą kilka razy odwiedzał samorząd uczniowski. Dowiadujemy się przy tej okazji, że Sayaka w gimnazjum była w homoseksualnym związku, który zakończył się dla niej nieprzyjemnie – starsza o rok partnerka rzuciła ją, gdy zdała do szkoły średniej. Poznajemy również początki jej znajomości z Nanami, rywalizację między nimi oraz łączącą je relację. Te wątki poprowadzono z odpowiednim wyczuciem, ukazując ich wpływ na obecny charakter Sayaki, która nadal nie ma pojęcia, że Nanami coraz bardziej zbliża się do Yu, także w aspekcie fizycznym.

Tomik został wydany w sposób nieodbiegający od dwóch poprzednich. Zawiera dwie kolorowe strony i naprawdę przepiękną obwolutę. Okładka pod spodem zawiera porównanie wzrostu bohaterów, a z tyłu znajdziemy zabawną yonkomę pokazującą zmianę mundurków na letnie. Na końcu tomu zamieszczono ilustrowane posłowie autorki mangi, a także zabawną historię o Nanami, którą ominęło podziwianie testów sprawnościowych pierwszoklasistów. Tłumaczeniu w zdecydowanej większości nie mogę nic zarzucić, ale znalazł się w nim fragment, który kompletnie nie pasuje do tego tytułu. Podczas rozmowy z Yu w fastfoodzie Sayaka stwierdza, że chodziła z koleżankami do barów mlecznych. Takie określenie nie tylko nie pasuje do miejsca akcji, ale nawet i w naszych realiach nie ma już zastosowania, zwłaszcza w przypadku nastolatków z dobrych szkół. Zauważyłem też jedną literówkę: na stronie 101 mamy „romantyczą wizję”.

Nio Nakatani po raz kolejny udowadnia, że potrafi stworzyć przemyślaną historię romantyczną w szkolnych realiach, a także sensownie i konsekwentnie kreować charaktery postaci. Wątek związków jednopłciowych jest prezentowany z wyczuciem, na przykładach różnych bohaterek i ich interakcji z otoczeniem. Fabuła rozwija się w sposób logiczny, a jej spokojne tempo pozwala bez pośpiechu rozbudować relacje łączące postaci i przybliżyć ich uczucia. Mangę czyta się bardzo przyjemnie – nie tylko wzbudza empatię względem bohaterów, ale także ciekawi i pozwala się zrelaksować.