Tanuki-Manga

Okej, przeczytałam mangę. Może i dobra nie była (tak nudna, że ledwo dokończyłam), ale zauważyłam jedną ciekawą rzecz. I tu się zwracam głównie do tych, którzy trochę się znają na yaoi. Ja osobiście czytałam już parę mang tego typu i fabuła w niektórych była gorsza niż tu, ale ludzie i tak mówili, że fajna. I trochę tu tego nie rozumiem. Bo jak to jest, że (użyję tu popularnego mema):

Kiedy w yaoi dojdzie do gwałtu 1, 2 czy 20 razy to jest okej, ale kiedy w normalnym shoujo do czegoś takiego dojdzie, to wszystkim…odwala.

Czy ktoś mi wytłumaczy jak to wszystko działa?

Ubawiłam się przednio! Fragment o fabryce kosiarek wywołał niepohamowany atak śmiechu :D I przy tych negatywnych czarnych włosach, dużych głowach oraz krwotoku wewnętrznym również rechotałam jak głupia. Super!

Dałabym 10/10 dla recenzji oczywiście :D Mangi pewnie nawet nie ruszę po spotkaniu z Love Celeb, ale jeśli ma być więcej takich recenzji to nie mam nic przeciwko by Mayu dalej rysowała te swoje koszmarki :D

Rewelacyjna recenzja. Jej autorka powinna pisać scenariusze do kabaretów, zgarnęłaby za to sporą sumkę. A co do mangi – well, opis mnie zniechęcił i na pewno jej nie tknę.

Czyli trzy recenzje mang Mayu Shinjou autorstwa Akiry14. Pierwsza recenzja miażdży. Masz kiepski humor? – przeczytaj, a na pewno się poprawi. Pozostałe dwie są już dość schematyczne (była sobie fabuła­‑chan..), troszkę przesadzone ale te trzy tomiki nie zasługują na nic więcej (moim zdaniem nie zasługują na recenzję). Gratuluję recenzentce dokonania tego karkołomnego wyczynu. Postaram się tutaj odnieść do wszystkich trzech recenzji/mang.

Czy czytelnik przetrwa to natężenie kiczu i głupoty?

Przetrwałem. Ale przypuszczam że mój mózg popełnił harakiri już gdzieś w trakcie lektury Love Celeb.

O innych postaciach nie da się wiele napisać. Autorka chyba doszła do wniosku, że jeśli nie uprawiają seksu, to można darować dawanie im jakiejkolwiek osobowości.

Pardon ale się nie zgadzam. Znalazłoby się kilka przykładów postaci ze szczątkową osobowością – o ile uprawiają seks/próbują zgwałcić główną boha… wstawtuimięgwałconej* :)

Jeżeli ktoś z was odpowiedział jęcząc „nie, nie, nie” da mu się gwałcić, gratulacje, wygraliście zestaw garnków nierdzewnych.

A właśnie że nie, wygraliście plastikowy materac na korbkę.

„Dziewczyna w okularach nie może wyglądać uroczo”. Ktoś tu nie słyszał o typie moé, zwanym meganekko…

W dodatku kiedy zdejmuje okulary staje się nagle oszałamiającą pięknością niczym przy transformacji „magical girl”. Czysty idiotyzm.

Nigdy nie udało mi się ustalić, czym, do diabła, według Mayu Shinjo bohater negatywny powinien różnić się od pozytywnego.

Mnie się chyba udało. Ten dobry nawraca się na gwałcenie jedynie swojej wybranki, natomiast ten zły nadal gwałci wszystko co wpadnie mu w oko. A określenie bahor­‑wibrator pasuje zarówno do antagonistów jak i protagonistów we wszystkich trzech mangach. To by było na tyle jeśli chodzi o recenzję. Przejdźmy do mang. Od czego by tu zacząć?

Kreska. Witamy w krainie skręconych karków, dłoni jak szufla do odśnieżania, trójkątnych twarzy i dziewięcioletnich dziewcząt którym silikon wszczepiono w trakcie rozwoju płodowego (sądząc po aparycji oraz rozmiarze biustu). I ja mam uwierzyć że bohaterki mają po 16­‑21 lat? Podbródki to osobna sprawa. W pewnym momencie zdałem sobie sprawę że to idealne parabole! Nic innego, tylko przekształcenie f(x)=x^2 jeżeli za układ odniesienia wziąć krechy które tworzą brwi i nos bohaterów. Mayu Shinjou musi być niezła z matmy, może stąd pomysł na tytuł Sex=Love^2?

Co można napisać o postaciach, fabule… eto… bahor­‑wibrator i lala z sex shopu to chyba jednak dobrana para…? Taki morał niosą za sobą wszystkie trzy mangi. Love Celeb to działo najcięższego kalibru (7tomów), tak jakby 7 ton spadło ci nagle na głowę. Ale jeżeli przebrniesz przez tę mangę, pozostałe to już pikuś. Pan pikuś. I przypuszczam że po tej trylogii żaden kicz nie będzie już czytelnikowi straszny.

Pozostają trzy pytania. Pierwsze: po co babrałem się w tym szambie? Po części ponieważ:

prawdziwy filolog nie powinien czytać tylko dzieł sztuki, lecz sięgać też po największe przykłady kiczu, aby móc je analizować pod kątem kulturowym i językowym

Mimo że filologiem nie jestem. Ale żeby docenić prawdziwe piękno trzeba czasem sięgnąć dna. Dla mnie taki mindfuck to swoiste katharsis. Częściowo także z powodu recenzji.

Pytanie drugie. Komu polecić mangi Mayu Shinjou? Masochistom? Wielbicielom twórczości Markiza de Sade (nieee, on pisał pięknym, kunsztownym językiem, mimo wszystko jest w tym coś ze sztuki)? W pewnym momencie nie mogąc wytrzymać mentalnego ataku ze strony idiotyzmu wylewającego się potokami z monitora włączyłem sobie dla kontrastu muzykę klasyczną. Ukołysany melancholijnymi dźwiękami wiolonczeli w oparach absurdu i groteski, mój mózg powoli przekształcał się w galaretę. Pozycja zdecydowanie dla osób które „od dziecka marzyły o tym, aby ich mózg się rozpuścił”.

Pytanie trzecie: kto ma być potencjalnym odbiorcą takich mang? Bo w Japonii dzieła tej pani są podobno popularne. Przerażające…

Myślałam , że ta pani osiągnęła już dno, ale ona kopie jeszcze głębiej. To się nie klasyfikuje nawet do skomentowania. >.<
1/10

Do przeczytania mangi zachęcila mnie recenzja -nie znam innych „dziel” tej autorki jednak moja ciekawość czy faktycznie można stworzyć coś aż tak bezwartościowego i zwyczajnie glupiego pchnela mnie w jak się okazalo umyslowe samobójstwo. Ta manga nie ma w sobie kompletnie nic prócz napalonych facetów których mentalność sprowadza się do sexu nie ważne gdzie i jak, oraz panienek masochistek bez krzty charakteru i rozumu.Sytuacje jak i postacie są tak absurdalne, iż nie wiadomo czy się śmiać czy plakać. Kreska wola o pomstę do nieba! Już po pierwszym spotkaniu z twarzą glównego bohatera wiedzialam, że bedę mieć koszmary nocne. To mają być przystojni panowie??!! Bliżej im do orków z Wladcy pierścienia!! Recenzja świetna! Nic dodać nic ujać. Podziw dla autorki za tyle slów poświęconych temu chlamu. Autorka ma spaczone pojęcie milości i dla jej wlasnego dobra powinni ja leczyć. Mnie teraz też się przyda fachowa pomoc aby moje funkcje mózgowe wrócily do normy…

Ta manga raczej byla dla mnie horrorem i walka z tym syfstwem. Po przeczytaniu tej mangi moge stwierdzic jedynie ze autorka młangi jest chora, a ktos powinien zamknac ja w zakladzie wraz z jej wymarzonym Ryou kunem.

Recenzja świetna. Recenzentka ujęła dokładnie to co w mandze się znajduje. Dawno nie miałam takiego ubawu czytając opis :)

Manga: Koszmar nad koszmarami. Główne postacie: Kumiko- krótkomówiąc: „Kukła do ruchania”, bo niestety nie da się tego inaczej nazwać. A nasz świetny Ryou- kun i „Ten drugi”, któzi wciąż tylko krzyczą na naszą biedną kukłę. Nieważne, że różnią się wyłącznie kolorem włosów, a ich podbródkami można by było chleb pokroić, naprawdę nieważne…

Ale to niestety wszystko co ten „gniot” prezentuje. Nie mieć proszę głupiej nadzieji, że jest to coś ambitnego, fajnego a nawet średniego czy głupiego…., bo to jest katastrofa!

Koniec końcem: Ocena oczywista: 1/10.

P.S. Szkoda,że któryś z tych tam gwałcicieli nie wybił jej oka podbródkiem. Przynajmniej na coś by się sprzydali.

Recenzja naprawdę zachęciła mnie do zapoznania się z tytułem.

Zgadzam się z recenzentką. Wszyscy mężczyźni w tej mandzie mają obrażenia mózgu i myślą tylko o kopulcji. Trudno ich zresztą od siebie odróżnić, po fryzurze co najwyżej. Główna bohaterka Jakiejtam ma większe obrażenia (udar niedokrwienny chyba) – nie myśli nawet o tym, po prostu daje się gwałcić. Co do rysunku to komiksy fanowskie stoją na dużo większym poziomie.

Niemniej miałem sporo rubasznej uciechy, to tak złe, że aż zabawne.

Nie zgadzam się natomiast z interpretacją tytułu. Sex znaczy więcej niż Love, ale o ile Love > 1 (lub < 0). Przy interpretacji od 0 – brak Love, do 1 – Love totalny, Love znaczy więcej niż Sex, i to myślę jest prawdziwe przesłanie tego tytułu, tylko takie nie wprost, żeby nie powiedzieć przeciw.

Enjoy: 1/10.

Dawno już nie czytałam tak nieprofesjonalnie napisanej recenzji. Powtarzanie w kółko tego, jak to autorka się męczyła nad tytułem, „fabuły­‑chan” i inne koszmarki – niezbyt zabawne. Recenzja powinna oddawać beznadziejność tytułu, ale nie w tak żałosnej formie.

O przepraszam! Główna bohaterka bierna? Już na jednej z pierwszych stron spoliczkowała tego napaleńca! ... Chociaż nie, przepraszam. On chyba nacisnął jej na jakiś nerw.

hahahah.
jedna z niewielu recenzji które przeczytałam, i która tam bardzo zachęciła mnie aby sięgnąć po ten shit <3
za daleko nie zabrnęłam… ale i tak było wesoło xD
chyba każdy lubi czasami przeczytać coś nad czym umysł pracować nie musi ^^ ale owa manga jest dziełem wybitnym w swej klasie.

gniot nad gnioty <3 i za to należy się uznanie <^-^>

Po takiej recenzji nie zostało mi nic jak… przeczytać tego gniota. No i tak jak się spodziewałam, a może jeszcze gorzej! Nie przesadzone jest stwierdzenie, iż lepszą fabułę ma nie jeden hentai! Tylko, że tutaj to nawet prawdziwego seksu niema! Tylko te… „rzucanie na podłogę”. Czy to nie fair, że wielu autorów mang publikowanych jedynie na „deviantach” robi tysiąckroć lepsze mangi niż to i nie może nawet marzyć o wydaniu takowej mangi, podczas gdy taki shit… Szkoda słów.

Nie ma to jak obiektywna recenzja ^^

Aliro jesteś jednym z powodów dla których uwielbiam czytać recenzje najgorszych gniotów. Mangi nie tknęłabym nawet metrowym kijem, ale recenzja była świetną rozrywką :]

jakie to beznadziejne zdołałam przebrnąć tylko przez pierwsze strony i miałam już tego dosyć , znowu główny bohater to gwałciciel żeby było ciekawiej jest młodszy ale ja tego jakoś niemogłam zauważyć jeśli wziąć pod uwage zachowanie gwałconej , wcale mi się nie podobał . Zastanawiałam się dlaczego w mangach tej autorki zawsze ta główna to niby słodka ,niska ale baaaaaardzo piersiasta dziewczyna i cóż podejrzewam ze autorka lubi się utożamiać z nią bo sama ma 151 cm i teraz aż łza się w oku kręci bo love celeb przytym to jednak było coś, stanowczo odradzam brania się za tą pozycje chyba że ktoś ma za dużo pieniedzy bo potym wizyta u psyhoterapełty jak nic

I kolejna wspaniała recenzja Aliry­‑san! Fabuła­‑chan na pewno byłaby ci wdzięczna za uchronienie innych przed strasznym losem, gdyby sama mogła wypowiedzieć się za siebie…

Cóż, tego typu recenzja to najlepsza reklama mang Shinjo. Stałam się, jak ty, droga recenzentko, masochistką. Brr, naprawdę straszne. Odniosłam wrażenie, że wielkie dłonie głównego, eee, bishounena (?) są wielkości typowego informacyjnego znaku drogowego. Nie wiem, jak on posiadł umiejętność wkładania ich w, ee, różne „strategiczne” miejsca.

Teraz o protagonistce. Widziałam wiele idiotycznych bohaterek. Widziałam różne postaci, które w różnym stopniu mnie irytowały. Myślałam, że nikt nie zadziwi mnie bardziej niż historyczna już postać, Inoue z jej ciągłym zacięciem w mówieniu 'Kurosaki­‑kun'. Jednak pani Mayu postanowiła wepchać się z brudnymi butami w kanon najbardziej debilnych dziewcząt w anime. Gratulacje! Udało się pani. To małe coś (bo „zwykłą nastolatką” nazwać tego nie mogę – prędzej określiłabym tym mianem Dziewczynętakąjakty™ z sagi Stephanie Meyer) jest tak bezmózgim i zupełnie nie do opisania stworzonkiem, że miałam ochotę zacząć walić laptopem/głową w ścianę.

Recenzentka Alira wykonała kawał dobrej roboty i nie dziwię jej się wcale, a wcale, że napisała tego typu recenzję. W tym szarym świecie, jeszcze brzydszym przez takich geniuszy mangi, jak „Shinjou­‑sensei” potrzeba trochę humoru. Jestem także pewna, że pisząc to wszystko o wdzięcznej pozycji 'Sex=Love2' Alirę trafiał szlag i bolały palce. Gratuluję wytrwałości i ostatniego stadium masochizmu, do którego ja, na szczęście, nie muszę się posuwać.

PS: proszę pozdrowić Fabułę­‑chan i pokazać jej parę godnych przeczytania pozycji.

Dawno mnie nic tak nie rozbawiło jak ta recenzja XD Naprawdę świetna^^ Mangi nie czytałam, wystarczyło mi przeczytanie jednego *albo dwóch, i tak na jedno wychodzi* khem „dzieł” tej autorki, żeby więcej tego syfu nie tykać.

Poradnik dla niewiasty ktora lubi grupowy gwalt.. Tak okreslilbym mange.. szkoda mi wystawiac oceny..

zawsze omijalam polski szerokim lukiem i nigdy nie patrze na recenzje pod katem poprawnosci formy :P. powiem tylko tyle ze jest to chyba piata albo szosta recenzja, za ktora sie dzisiaj zabralam i pierwsza, ktora nie dosc ze przeczytalam do samego konca (wybuchajac kilka razy smiechem) to jeszcze przebrnelam przez wszystkie komentarze :). jestem umyslem scislym, lubie konkrety i zwykle czytanie recenzji koncze w polowie a reszte tylko pobierznie przegladam w poszukiwaniu informacji – zwykle recenzje sa bardzo podobne, napompowane mnostwem niepotrzebnych epitetow i wodolejstwem i po prostu nudne :/ natomiast ten tekst zdecydowanie wyroznia sie na tle pozostalych i zostaje w pamieci… no i spowodowal u mnie kilka niekontrolowanych wybuchow smiechu i zdecydowanie umilil czas :) a to ze faktycznie troche przypomina fragment wyciety z bloga nie ma dla mnie najmniejszego znaczenia. mam zamiar zabrac sie za lekture innych recenzji autorki :)

A nie mogę!! Ja nie wytrzymam!! Buhahahahahahahahahaha!! Dla własnej rozrywki chyba poszukam jeszcze innych recenzju tej autorki. Nik, nigdy, nidgy nie umie mnie tak rozbawić! Uwielbiam „Fabuę­‑chan”. Ciesze cie że nigdy, NIGDY nie sięgnę po mangę z pod ręki tej autorki! Ale recenzja i tak dostarcza mi wielu informacji i dobrze, bo obrazków (poza stroną tytułową) bym nie zniosła! Jak moja kumpelka bedzie mieć doła to polece jej ta recenzje, od razu jej przejdzie! XD

Nie rozumiem tych bulwersów: „po co tak krytykujesz, po co tak piszesz, czemu tak obrażasz, za mało o mandze, bla, bla, bla”... A co miała napisać o tak marnym tworze jakim jest Sex=Love2? Jak się widzi taką miernotę, to nóż sam się w kieszeni otwiera. Za mało o mandze? Nie sądzę – opisana jest „fabuła” (w sumie Sex=Love2 żadnej fabuły nie ma, więc brawa dla Aliry, że opisała chociaż te strzępki „fabuły”), bohaterowie ukazani, kreska też opisana. A że krytycznie? Cóż, są mangi dobre, są mangi nijakie, są mangi ZŁE. Sex=Love2 to zdecydowanie manga beznadziejna, więc nie dziwcie się, że taka recenzja. Ja osobiście mile się bawiłam ją czytając :)

...Tak. Ta recenzja stanowczo umiliła mi wieczór. Mangi nie przeczytałam i raczej nie przeczytam (chyba że kiedyś mózg mi wysiądzie, albo zmienię się w masochistkę), ale jeszcze nie spotkałam się z recenzją przy czytaniu której zaśmiewałabym się do rozpuku. Współczuję autorce i jednocześnie jestem jej wielce wdzięczna. Dzięki jej poświęceniu ja uniknę strasznego losu przypadkowego natknięcia się na tę mangę i próby jej czytania. Z całego serca dziękuję!

Recenzje Aliry14 są zwykle dobre, ale tutaj było chyba za dużo „Aliry14 w Alirze14”. Gdy autorka więcej pisała o mandze a mniej sobie to byłoby super.

Cóż, do pełnej oceny pewnych mang nadają się tylko takie recenzje. Wiem, co mówię, Mayu jest autorką m. in. Haou Airen, które tak mi zaćmiło mózg, że przez dłuższy czas nie wiedziełam, jak się nazywam. Myślę, że było to spowodowane odrzucaniem przez mózg tkanek obcych, w które zamienia się po przeczytaniu ten stek bzdur. Na szczęście nie doczytałam do końca, więc nie doznałam trwałego urazu. Chyba.
W każdym razie- rozumiem te recenzje Aliru, sama bym chętnie wylała cały mój żal do mangaki. Przy tych „dziełach” nie da się być obiektywnym, nawet szablon tekstu zamieniłby się w kocioł jadu z dodatkiem sarkazmu i ironii.
Plus- świetnie bawiłam się przy czytaniu recenzji. Minus- przypomniałam sobie niektóre momenty z innych mang Mayu, o których wolałabym nie pamiętać…

Alira, nie zrażaj się- czekam na kolejne recenzje.
Mangi czytać nie zamierzam, ale teksty na Tanuku powinny być ciekawe same w sobie. Tak trzymać!

Zgadzam się z krew_na_ścianie i Beatką – mnie recenzja też się podobała. Nie mam nic jej do zarzucenia; jak dla mnie była odpowiednia do tematu.

Sama manga? Sądząc z recenzji (mangi nie czytałam, o nie) jest naprawdę tragiczna. I nie chodzi mi tu o zapewnienia Aliry, że rzeczywiście taka jest. Sama fabuła (i tytuł) już odstrasza. Nie wiem, czy wzięłabym coś takiego do ręki, ale kto wie – może żeby śmiać się do rozpuku z głupoty autorki mangi i jej bohaterów (jak Alira zasugerowała na końcu).

Podsumowując – manga głupia, recenzja świetna.
Pozdrawiam :)

Musze poprzec juki i inne krytykujace osoby.
Wiem, ze recenzentka ma taki styl,ze manga jest tragiczna, ale tu zdecydowanie przegiela.
Mam wrazenie ze czytam nie recenzje, ale The Best Of Pamietnik Frustrata.
Recenzentka pokazuje, jak bardzo nie chce pisac tej rezencji, jaka ta manga nie jest fajna…
Tyle ze caly dowcip polega na tym, ze nikt jej za to nie placi i sama, dobrowolnie wziela sobie recenzje tego tytulu.
Mimo tragicznosci tej mangi wyglada to tak, jakby autorka objezdzajac ta mange, krzywiac sie i stekajac chciala wszystkim pokazac, jaka to ona jest fajna, bo potrafi opluc (i tak nie majace czym sie bronic :P) „dzielo”.
Ja rozumiem, taka konwencja(choc i tak nigdy za nia nie przepadalam, jednak poprzednie recenzje byly ok), ale wszystko z umiarem, ktorego tutaj zabraklo.

osobiscie uwazam, ze recenzja jest nieudana. mam wrazenie, ze czytam bloga czternastolatki. myslalam, ze Tanuki jest powaznym serwisem – mylilam sie.

juz wiem po co kupuje magazyny – zeby wiedziec, ze tam sie taki kwas nie trafi. i niewazne, jak beznadziejna jest manga – wazne, ze recenzja musi byc na podobnym poziomie.

Popieram Q i w szczególności Dakki.

Pzostałe recenzje Twojego autorstwa przeczytałam ze śmiechem, tą – z zażenowaniem. Piszesz, że jesteś starsza niż licealistka (wynika to z dyskusji z Q), ale styl recenzji (czy też pseudorecenzji) oscyluje gdzieś około gimnazjum, w skrajnych przypadkach szkoły średniej.

Przegięłaś, a szkoda, poprzednie recenzje były naprawdę zabawne, ciekawe, i -co najważniejsze- ściśle dotyczyły opisywanej mangi!

Powiem tak – ja jestem recenzją zachwycona. Oczywiście nie brakuje w niej osobistych dygresji samej autorki, ale dzięki temu jest ona taka inna. Błyskotliwa, śmieszna – zostałam wręcz uświadomiona jakie to głupoty można stworzyć. I może nie było to celem Aliry, ale nabrałam ochoty by kiedyś zobaczyć tą „zacną” lekturę na oczy. No i przy okazji wywołała kontrowersję, których pewnie Alira również nie chciała wywołać.

I przede wszystkim – zdecydowanie byłoby to nudne, gdyby autorka ograniczyła się tylko i wyłącznie do czegoś takiego: Sex=Love2 to straszna manga z tragiczną fabułą i beznadziejnymi bohaterami. Podziwiam, że chciało się jej dać troszkę więcej od siebie.

Jakby nie było – poezja ironii. Tak trzymaj i się nie przejmuj złośliwcami! :)

Fantastyczna recenzja! Aż odeszło mi zmęczenie po całym dniu pracy, kursów i bzdetów. Dziękuję autorce za uratowanie mojego wieczora : )) Bawiłam się setnie! A marudami się nie przejmuj, i tak nie da się im dogodzić.
Pozdrawiam :)

Szczerze mówiąc nie wiem po co tego typu mangi są w ogóle recenzowane. Żeby recenzenci mogli sobie pokpić, powyżywać się emocjonalnie i pokazać, jacy oni są dowciapni poeci, że potrafią wymyślać niesamowite epitety, zdolne rozbawić szarą publikę? Cóż, ja odnoszę takie wrażenie.
Manga i jej recenzja są po prostu siebie warte.

To przerażające ;___; Ostatnio cały czas robię coś, co później robią inni. Shinjo Mayu… I HATE YOU SO MUCH RIGHT NOW! ARGHHHH!

Zgadzam się z Mikołajem z Wąwozu – ja przeczytałam jedną mangę autorstwa tej pani i w życiu nie sięgnę po inną (chociaż jestem bardzo wytrzymała). Nawet jeśli można dać ponieść się swoim emocjom, to recenzje nie powinny być aż tak stronnicze. Nie mniej jednak, jeżeli mam patrzeć na recenzję jako na opinię, a nie na tekst który ma pomóc we wskazaniu dobrych i złych cech, to zgadzam się z Tobą w 100 %.

Ufff…. 'w'

wydaje mi sie za autorka dobrze wiedziala czego sie spodziewac recenzujac mange Shinjo Mayu.

tak, tez nie znosze jej mang. wiele osob nie znosi. autorka recenzji podkresla na kazdym kroku jak to jej zle i niedobrze ze „musi je recenzowac”.

nie musisz. nic nie musisz. możesz zamiast tego zjesc pizze, isc do kosciola, obejrzec nowe na wspolnej, uczyc sie rumby na podstawie filmikow z youtube, a nawet mozesz zamiast tego zrecenzowac inny tytul! bo po co sie meczyc recenzujac mangi SM skoro tak cie to boli?

„Recenzja artystyczna może być pisana zarówno z bardzo subiektywnego punktu widzenia jak i w oparciu o ścisłe (...) kryteria.”

Alira w recenzji napisała tyle, ile mogła na temat fabuły, postaci (czy w tym wypadku plastikowych zabawek) i kreski.

„Wstawtuimięgwałconej* (...) od dziecka marzy by zostać nauczycielką. Pochodzi jednak z bogatej rodziny i jej ojciec nie chce się zgodzić na takie fanaberie córki. Niechętnie pozwala jej na dawanie korepetycji. Z jakiegoś powodu dziewczyna ma problem ze znalezieniem sobie uczniów. (...) Podczas jednej z wizyt domowych, przyłapuje swojego nowego ucznia Ryu na… nazwijmy to „nagich ćwiczeniach fizycznych w parze”. Wstawtuimięgwałconej* (...) dochodzi do wniosku, że ten chce się pouczyć. Zszokowany taką reakcją na jego zaloty (...) informuje swoją nauczycielkę, że ją zdobędzie…"

„Właśnie, bohaterowie. Są to te same manekiny co zawsze, tylko z innymi fryzurami.(...)Nigdy nie udało mi się ustalić czym do diabła, według Mayu Shinjo, bohater negatywny powinien się różnić od pozytywnego. Chyba tylko brakiem orgazmu.”
„Historia związku nauczycielki i ucznia sama w sobie ma duży potencjał. Można w niej przedstawić głęboki obraz psychologiczny bohaterów, ich rozterki moralne, przyczyny dla których się zeszli, lecz niestety mangaczka na to nie wpadła. Zamiast tego dostajemy cztery strony testowania mieszkania na zasadzie „czy w każdym pokoju da się wygodnie uprawiać seks”.(...)"

„Z roku na rok kreska Mayu Shinjo robi się coraz brzydsza. Standardowe niesamowicie duże dłonie u facetów, podbródki, którymi można zadźgać, kobiety z wklęsłymi policzkami i nienaturalnie szerokie profile. Po co bohaterom takie duże głowy, nie mam pojęcia. (...) Oraz moje ulubione – kończyny, które są rysowane pod takimi kątami, że trzeba by się bardzo postarać, by złamać tyle kości w jednej ręce. (...) Tła praktycznie nie ma. Trzeba wierzyć na słowo, że akcja dzieje się w budynkach.”

Może i Alira wstawiła w recenzję swoje osobiste uczucia, ale ludzie – nikt nie jest do końca obiektywny, a recenzentka ma taki styl, że swoje odczucia opisuje w sposób taki, a nie inny. Życie~.

Manga jest beznadziejna, rozumiemy, wszystko pięknie, ładnie. Ale na przyszłość proszę Cię, droga recenzentko – o mandze mów. Nie o sobie. Zamiast recenzji widziałam tu tylko Twoje ego i choć lubię czytać recenzje jako takie, to Twoja nadaje się bardziej na własnego bloga, niż na tanuki.

...ale chyba odpuszczę sobie tą mangę, dla swojego zdrowia psychicznego :D Widziałam kilka skanów z tym kiedyś…chyyyyba, bo ciężko stwierdzić co jest z jakiego tytułu z wiadomych względów. Co ja sądzę o kresce…kiedyś do góry nogami rysowałam siedzącej naprzeciwko koleżance tułowia w stylu Shinjo, żeby pokazać np. jak beznadziejnie baba rysuje piersi…narysowałam raz, narysowałam drugi i stwierdziłam, że się nie da, bo ja do góry nogami lepiej rysuję niż ona…żeby postacie wyglądały tak sztucznie to trzeba być „zdolnym”

Naprawdę nie rozumiem dlaczego co poniektórzy doszukują się tak nachalnie jakiś wydumanych wad konstrukcyjnych w recenzji… ( ale zdajecie sobie sprawę, że to była recenzja mangi autorstwa Mayu Shinjo, prawda ? )

osobiście uwielbiam styl Aliry, fascynuje mnie wręcz fakt, że dzięki niej czytuję z zainteresowaniem recenzje 'dzieł' co do których zainteresowania nie przejawiam żadnego… ponieważ w ogóle nie nadają się do czytania, oglądania, polecania komukolwiek czy choćby podpierania nóg krzywych stolików do kawy skoro istnieją tańsze podstawki
( raz spróbowałam przebrnąć przez jeden z recenzowanych tytułów na zasadzie masochistycznej ciekawości 'czy to rzeczywiście jest aż takie złe?'. Było. Recenzentka jest tu więc jak najbardziej rzetelna w przedstawianiu poziomu jaki reprezentują owe mangi. )

a do wszelkiej maści domorosłych recenzentów/polonistów, jak już ktoś napisał… uwielbiacie sztywne ramki? Zawsze możecie napisał własną podręcznikową recenzję. Na pewno będzie miała bardzo pięknie postawione wszystkie akapity i jeszcze piękniejsze przecinki.

Naprawdę uśmiałam się czytając tą recenzję. Co prawda nie dowiedziałam się za wiele o samej mandze, ale wnioskując z opinii recenzentki tak naprawdę nie ma się o czym dowiadywać.

Podoba mi się, że masz swój własny styl pisania i zmienianie go po to by „dostosować się” pod publikę nie jest zbyt wiele warte (ucierpi na tym zarówno czytający jak i piszący recenzję).

Zastanawia mnie tylko dlaczego tak sumiennie czytasz mangi, które nic sobą nie reprezentują? Jest wiele wartych uwagi pozycji, więc czemu ten chłam?

Bardzo przepraszam, ale gdzie jest recenzja?

Bo to co przeczytałem, to jest autoportret (autoterapia?) gimnazjalistki.

Rozumiem, że manga była naprawdę tragiczna, ale może po prostu napisać do niej recenzję i ją zjechać, zmiejszajość ilość „Cierpień Młodego Recenzenta”?