Tanuki-Manga

Niektórzy tutaj mogli mieć styczność z pewnym rodzajem opowiadań pisanych przez nastolatki, ew. powieści fantasy do nastolatek skierowanych. Główna bohaterka, odzwierciedlenie swej twórczyni, jest piękną i zdolną dziewczyną o tajemniczych mocach, najlepiej jeszcze księżniczką, dziedziczką, człowiekiem z przepowiedni itp. Z miejsca na jej drodze pojawia się niesamowity facet, z którym oczywiście niebawem zaczyna łączyć ją więź. Bohaterka może mieć problemy, ale świat na głowie stanie, żeby wyszła z nich bez szwanku i jeszcze wypadła przy tym na wspaniałą i niezwykłą. Spotkani ludzie zachwycają się jej wyjątkowością, no chyba, że są źli i podli. Coby nie było za różowo, bohaterka czuje się niezrozumiana, osamotniona i zmaga się z jakąś wielką tajemnicą, a upust uczuciom daje w dosyć dramatycznych słowach. Princess Ai wypada jak mangowa adaptacja czegoś takiego.
Zapewne z mangowego punktu widzenia historia jest w jakiś sposób oryginalna – mangowe bohaterki tego typu dzieł zwykle są raczej nieśmiałe i bierne. Pewna siebie Ai rzucająca złośliwości i dzielnie wykonująca nawet bardzo głupie pomysły faktycznie może się na tym tle wyróżniać. Ale dla mnie niestety nadal wypada jak klisza, jeno że bardziej zachodnia.

Princess Ai jest mangą z której szczególnie będą zadowolone osoby zmęczone schematami występującymi w shoujo. Główna bohaterka nie jest ani rozmemłaną licealistką, ani wariatką, wysyłającą ludzi w kosmos sierpowym. Po pojawieniu się na Ziemi zamiast szukać przystojniaka, który by ją ratował (przed nią samą), zastanawia się nad tym kim i gdzie jest, oraz co powinna teraz zrobić. Mówiąc inaczej – Ai należy do znajdującego się obecnie na skraju wymarcia rodzaju bohaterek, które myślą.
A bisz i tak szybko sam się pojawia i okazuje się całkiem sensowną postacią, a nie chodzącym ideałem z ładną buzią. Zresztą wszystkie postacie są dość mocnym plusem tej mangi.
Bardzo podobał mi się także brak prostego podziału na dobro i zło, co w szczególności widać na przykładzie krainy z której musiała uciekać Ai. Ale więcej nie powiem, bo nie chce nikomu psuć rozrywki z odkrywania fabuły ;P
Jeśli miałbym wymienić jakieś wady to chyba największą jest ciągłe balansowanie na granicy kiczu. Stroje Ai są w większości piękne, ale wielokrotnie zdarza się jej także założyć jakieś potworne szmatki, udające ubranie. Nieco niesatysfakcjonujące jest także zakończenie, a dodany epilog tylko jeszcze bardziej je pomieszał.
Komu polecam? Przede wszystkim osobom lubiącym shoujo, ale mającym dość ciągnących ten gatunek w dół schematów. Jestem pewien, że te osoby będą zachwycone „Princess Ai”.

ps. Mówiąc o tym tytule nie sposób nie wspomnieć o tym, że wciąż nie wydano ostatniego tomu i bardzo bym się zdziwił, gdyby go kiedykolwiek wydano. Jednak z powodu obecnej sytuacji wydawnictwa Kasen lepiej powstrzymam się od krytyki, bo kopanie leżącego nie jest w porządku.
*napisane w pełni świadomości że całe ps. jest jednym, wielkim kopaniem leżącego*

Naprawde mile, sympatyczne i fajne shojo. Postac pani Love nie jest IMO zadna zacheta, a raczej wrecz przeciwnie(kobieta, ktora osiagnela dno, niestety).
PA nie jest megaambitnym dzielem, wrecz przeciwnie. Nie ma tu rozwinietej psychiki postaci, przejmujacych dramatow…To po prostu sympatyczne, fantasty­‑czne shojo z charakterna, ale nie wredna bohaterka.
Ciekawe jest to, ze seria ta jest czesto bardzo nisko oceniana za granica(jak chocby na Anime News Network). IMO na 7/10 lub 8/10 zasluguje…w swojej kategorii. Bo to fajna manga, ale tylko pod warunkiem, ze lubisz takie klimaty.