Tanuki-Manga

Tak tym bardziej tutaj. Owa manga jest skierowana do określonej grupy fetyszowców + to jednak bardziej porno­‑yaoi niż yoaoi­‑romansidło. Tyma bardziej sama angielskojęzyczna grupa skanlacyjna która się za to wzięła lubuje się w robieniu porno­‑yaoi i jeśli się zwraca uwagę na table pikantności na ich stronie czy na „wstawki” powinno mieć się już świadomość że ma się do czynienia z porno. Tym bardziej to już widać po samej okładce(a jeśli by patrzeć na tagi i opisy to by się i znalazło odpowiednie informacje przed sięgnięciem po tytuł).

Wiem że dla osób z zewnątrz może to obrzydzać, szokować więc naprawdę sprawdzajcie co bierzecie do ręki yaoi­‑nie równa się shojo dla gejów, co najmniej nie tylko. Jest co cała masa mang wszelakich skierowanych do nich- no i psedo do nich co mają podniecać kobiece wyobraźnie. Znajdziecie tam bardzo niewinne historię miłosne, poważne okruchy z życia jak i najzwyklejsze pornosy).

Ja osobiście uważam Goshujinasama to Wanko za dobrze wykonaną robotę. Sięgając po to miałam świadomość że sięgam po porno­‑romans z świata BDSM i szczerze mówiąc jest on łagodny (co mogę powiedzieć bo akurat siedzę w tym fetyszu) ale nie za troskliwy. Również wyważenie między skupieniem się na fetyszu a wątkach miłosnych pokazuję nam piękne historię odnajdywania swoich panów i pupili. W większości opowiadań mamy ukazanych jak długo nie mogące dotrzeć uczucia w końcu znajdują drogę do tej drugiej połówki. Zdominowany chce służyć swemu panu z całego serca i oddaniem, natomiast pan dba i troszczy się o swoje zwierzątko by wszystkie potrzeby ciała i duszy były zaspokajane. Bardzo podoba mi się poprowadzenie scenariuszy przez co wchodzenie w stan bycia kochankami jest naprawdę uroczy.

Na pewno nie znajdziecie tu za wiele poważny, realistycznych rzeczy ani kwiatowych teł z całą ich, typowo shojową otoczką. Jest to komedia romantyczna, pisana jak dla chłopczycy <szczerzy się ogromnie>, o pięknej miłości w w jak najbardziej mało typowym klimacie i odegraniu, bo jak by pi inaczej powiedzieć o parzę która aż tak się kocha że chcę się pozabijać by dowieść swoich uczuć? I to nie jako desperacki akt, ostatecznej próby. To nie jest normalna historia, to nie jest normalna miłość, jak i sami bohaterowie (nie tylko pierwszoplanowi) wraz z fabułą, nie są jak najbardziej normalni. Niewinna miłość, nieśmiałe serca pełne lęku przed odrzuceniem, a do tego: krew, śmierć i pogruchotane kości. Ja osobiście ją za to pokochałam, za tą ją inność oraz waleczność, biednej parki.

Ciekawy lekko strawny humorek. Co prawda, chyba w ogóle, nie znajdzie tu się żadnych budzących emocje zdarzeń, wyniosłych płęt czy pełnej skrupulatności ilustracji. Ale zastaniemy ciepłą, niewinną i lekko strawną historię, z jasnym przesłaniem jak i eksperymentalną kreską, która sprawia że manga wydaje się jeszcze bardziej ciepła i prosta. Tego typu one­‑shota z chęcią podsunęłabym swojemu kilkuletniemu rodzeństwu (gdyby umiało już na tyle czytać), ponieważ (jak dla mnie) jest to świetna manga dla dzieci. Jednak warto po nią sięgnąć i w starszym wieku. Daje ona poczucie zatrzymania się w czasie, pozwala zapomnieć jak z wiekiem czas zaczyna szaleńczy swój maraton. Jak i – dzięki swej prostocie – odpocząć umysłowi od zamartwiania jego zbytnim jego wytężaniem. Jednakże nie należy ona do rodzaju odmóżdżacz, działających na zasadzie: im głupiej i porąbaniej, tym lepiej. Tu jak najbardziej stawiono na jakość i prostotę co daję, nie tak łatwo znajdowany już efekt odczucia, „pozytywnej prostoty”.