Tanuki-Manga

Magiczny klimat.
Kiedy obejrzałam anime uważałam, że jest ono nadzwyczaj dobre – dopiero gdy przeczytałam całą mangę zrozumiałam jak wiele w anime zabrakło do poziomu swego pierwowzoru. Szkoda, że zamknęli w ten sposób serię animowaną, bo to co się dzieje po ósmym tomie jest niesamowite.
Momentami postać Motoharu mnie strasznie drażniła – to co wyczyniał było dla mnie nie do ogarnięcia i chwilami krzyczałam do niego „Nosz mać! Weź się w garść chłopie”. Strasznie się cieszę, że nie część drugoplanowych postaci pojawiała się w niektórych rozdziałach, że nie zapomniano o nich, że nie wprowadzono masy nowych.  kliknij: ukryte  Cieszę się również, że całość skończyła się dobrze.

Niezwykle przyjemna opowieść, wspaniałe postacie, całkiem przyzwoita fabuła. Powiem, że jestem mile zaskoczona, bo zwykle sięgam po podobne tytuły dla odprężenia, trochę dla odmóżdżenia, a tu… pozostał tylko zachwyt.
Koniec mangi bardzo mi się spodobał.  kliknij: ukryte  Jestem zaskoczona, że Loki okazał się bratem Nakaby. Wszystkie te przejścia, zaglądanie w przeszłość oraz w przyszłość bardzo mi przypominały m.in. Stein's Gate czy Madokę. Z resztą na samym końcu poczułam ten sam uścisk w gardle gdy oto nagle gorzka prawda wypływa na wierzch. Cieszę się, że manga skończyła się tak jak skończyła, bo pozostawiła po sobie mniejsze uczucie smutku, żalu, nie była tak przytłaczająca.
Godne polecenia, nie należy do tych mdłych romansów, gdzie historia nie jest tak naprawdę istotna.