Tanuki-Manga

Chyba nie będę miała wyjścia… A swoją drogą, to ciekawy fenomen, tej mangi naprawdę nie ma nigdzie, a przecież te znacznie mniej popularne są dostępne bez problemu.

Manga jest jeszcze lepsza od anime, które należy do moich ulubionych, aczkolwiek przy niej po raz pierwszy poznałam gorycz uczucia pod tytułem 'czegoś­‑nie­‑ma­‑nawet­‑w-internecie'... Tak, począwszy od rozdziału 34 manga zniknęła i mimo że cały czas wychodzi, to nie można jej przeczytać NIGDZIE… Gdyby ktoś ją znalazł w czeluściach internetu, to będę bardzo wdzięczna za kontakt :)No i modlę się o wydanie w Polsce, może wtedy doczekam się ciągu dalszego!

Urocza manga. Jej wielkim atutem jest to, że nie ma tu 'złych' ludzi – żadnych wielkich dramatów, fałszywych przyjaciół, ogromnych krzywd wyrządzonych z premedytacją, zemst, prześladowania w szkole i innych rzeczy, w których lubują się autorki shoujo. Każda postać jest przesympatyczna, zabawna i urocza, ale nie ma dwóch takich samych osób. Historie są proste, niektóre wręcz banalne, tak więc to właśnie postaci i ich charaktery są siłą tej mangi.
Natomiast nieco gorzej jest z grafiką. Kreska jest ładna i subtelna, jednak tła praktycznie nie występują. Pojawiają się tylko czasem, gdy sytuacja to wymusza (np. postać się o coś opiera, lub robi coś w kuchni), ale i wtedy są ledwie zarysowane. I, niestety, rzuca się to w oczy – ja sama, chociaż nigdy nie zwracałam za dużej uwagi na takie rzeczy, tym razem szybko to wychwyciłam i ciężko mi szło ignorowanie tego problemu.
Jednak jeśli chodzi o historię, jest naprawdę sympatyczna i polecam ją każdej fance shoujo :)

Nie zgodzę się z tobą, wydaje mi się, że w anime różnica czasu jest jednak inna.  kliknij: ukryte  Jest taki fragment, gdzie szef Fujimoto mówi, że ten pracuje u niego od 4 lat, więc myślę, że tam to jednak wyglądało trochę inaczej – Kobato po prostu pojawiła się w tej rzeczywistości wcześniej i dlatego teraz ich wiek aż tak się nie różni. Co nie znaczy, że nie współczuję biednemu chłopakowi, który czekał na nią tyle lat.
Natomiast zgadzam się co do tego, że w mandze zakończenie leci stanowczo za szybko. Mogliby się postarać to bardziej rozciągnąć – gdy Fujimoto odzyskuje wspomnienia, nie ma nawet żadnego kadru pokazującego jego uczucia, zero zdziwienia, po prostu się odwraca i wyznaje jej miłość -.- Znacznie lepiej to wyszło w anime, z tym kobatowym 'Fujimoto­‑san!' Natomiast w mandze dużo bardziej podobało mi się pokazanie stopniowo zmieniających się uczuć Kiyokazu, tam jest wyraźnie pokazane, że on ją kocha – w anime on nagle w ostatnim odcinku zaczyna jej szukać (co nie zmienia faktu, że moment, gdy sobie o niej przypomina jest jednym z moich najukochańszych fragmentów – ten szok na jego twarzy <3)
Wiem, że mój komentarz może być nieco chaotycznym, ale generalną konkluzją jest to, że zgadzam się z Machi – mnie też ta różnica wieku u nich w mandze zaskoczyła :D

I anime i manga są bardzo dobre, ale manga zdecydowanie lepsza, śmiem twierdzić, że jeden z najlepszych shounenów. Na dodatek taki z sensowną fabułą, co sprawia, że ani jeden rozdział nie nudził. A zakończenie na miarę całej mangi, nie zawiodłam się,  kliknij: ukryte  szczególnie jeśli chodzi o Eda i Winry :). I mi również jest smutno, że to już koniec, bo był to tytuł, który towarzyszył mi od samego początku przygody z mangą i anime :)

Bardzo polubiłam tę mangę. Jest niezwykle sympatyczna, zakręcona, ciepła i doskonale nadaje się na poprawę humoru. Poza tym można spędzić nad nią kilka godzin. Zdecydowanie polecam ją każdemu :)

Mam tendencje do zabierania się za czytanie zakupionej mangi już w tramwaju, czy na przystanku i muszę przyznać, że za każdym razem, kiedy kupowałam A­‑kissa (a mam wszystkie tomy), ludzie patrzyli na mnie z politowaniem, bo wybuchałam wariackim śmiechem. Humor w niektórych momentach po prostu mnie powalał, natomiast poważne momenty właśnie odrzucały. Czasem musiałam przeczytać daną stronę kilka razy, żeby zrozumieć sens, ale było warto. Kreska przy zbliżeniach twarzy faktycznie nie powalała, ale za to rysunki chibi były rozbrajające ;D

Uwielbiam tę mangę, naprawdę. Jest tam wszystko, co kocham: bish, wątek miłosny ale z zabawnymi kłótniami, no i fajne postacie drugoplanowe ^^.