Tanuki-Manga

Na początku piszczałam jak głupia i zachwycałam się, że super, że ekstra, że wreszcie jakiś porządny romans. Gdzieś około 30­‑tego chapteru, a może później (czytałam dawno temu) zrobiło się tak niewyobrażalnie głupie, że chyba tylko z nudów przejrzałam skany do następnych rozdziałów. Historia nagle robi zwrot o 360 stopni, tak, jakby autorka z braku pomysłu postanowiła nagle zrobić z tego mangę akcji z elementami kryminału. Wyszło nieudolnie i nierealistycznie.
Jak już ktoś wcześniej zauważył, również zabawa w podchody na początku ekscytuje, a potem już tylko wkurza. No i ten osłodzony płaczem patos – wszędzie, gdzie tylko się da go wcisnąć.

Perełka wśród shoujo – jedno z najlepszych, poza „3AM Dangerous Zone”, jakie kiedykolwiek czytałam. Autorka zręcznie ubiera oklepany schemat w nowe szaty i pomimo przewidywalności seria jest tak przyjemna, że kompletnie mi to nie przeszkadza. Może jest to spowodowane niebanalnymi osobowościami postaci żeńskiej i męskiej i sposobem poprowadzenia romansu między nimi. Uczucie rozwija się powoli i nie pozostawia wrażenia „zgrzytu”, co nietypowe dla mang o relacji między uczniem a nauczycielem. I nareszcie – główna bohaterka nie jest płaczącą non stop kretynką… Ona ma mózg. Gorąco polecam!