Tanuki-Manga

Zakochłam się w tej mandze ;) muszę ją przeczytać jeszcze z kilka razy (pierwsze przeczytanie było z brakami, jak się później zorientowałam – kilku rozdziałów brakowało, a inne były pomieszane). Mojej uwadze na początku umknęło kompletnie, że to shoujo. Po przeczytaniu Touhou Shinigami (prequel Immortala) byłam przekonana że to zgrabny shonen, z dobrymi walkami, intrygami, zdrową męską przyjaźnią, z ewentualnym lekkim miłosnym wątkiem w tle. A to się okazał shojec, ale bardzo dobry shojec ;)
Choć różnica wieku (wzrostu zresztą też) między główną parą jest ekhem znacząca, to rzeczywiście mentalnie do siebie pasują. Rain, mimo swego wieku, pozostał momentami dziecinny, choć nie ujmuje mu to w niczym. Machika – sądziłam, że dziewcze będzie walczącą heroiną, chłopczycą od początku do końca. Jednak miło zaskoczyła. Rozwinęła się znośnie i jako „walczący kosiarz” i jako uczuciowe stworzenie – nie jest przesłodzona ani przedramatyzowana. Jak trzeba to walczy o swoje, taka dziewczyna z jajami.
Rain – można się w nim zakochać, choć momentami jego infantylność może śmieszyć. Bardzo przypomina mi Washa z Trigun'a – obaj bardzo wysocy, w długim płaszczu, z dziwnymi włosami, bardzo żywotni, kuloodporni i silni, no i nieziemsko wręcz dobrzy, kochający, uśmiechnięci i pozytywni. Patrząc na niego i czytając koleje jego losu, obserwując codzienną postawę wobec ludzi i zdarzeń (trudnych i tragicznych), aż się chce być lepszym człowiekiem na co dzień. Reszta postaci też jest udana, każdy ma swoją historię, spójną i logiczną. Ach, chyba już zamilknę, bo same spojlery zaraz zacznę wypisywać. A więc nie marudzić, nie zastanawiać się – koniecznie czytać :)
U mnie ląduje w ulubionych.

Okładka tej mangi śmignęła mi na jednej ze stron, kreska przyciągnęła oko i to oko już tam zostało ;) Baaardzo dobra i ciekawa manga (jest to prequel serii Immortal Rain, po którą sięgnęłam potem). Przede wszystkim kreska, projekty postaci są po prostu piękne (lubię taki rysunek), historia zwięzła, spójna i ciekawa. Polecam gorąco.

Jestem na bieżąco z polskim wydaniem mangi. Kilka dni temu przeczytałam tom 13 i ... nie mogłam wytrzymać, musiałam sobie zepsuć radość oczekiwania i koniecznie chciałam wiedzieć co będzie dalej. Właśnie skończyłam angielską wersję i rozpłynęłam się w zachwycie. Uwielbiam tą mangę, uwielbiam Haruhi, Tamakiego, nawet polubiłam bliźniaków, choć wcześniej mnie irytowali, uwielbiam kreskę Bisco (choć znalazłyby się panele mało czytelne) i sposób w jaki rysuje zakłopotanych Tamakiego i Haruhi. Późniejsze sceny  kliknij: ukryte  miłosno­‑zakłopotane i pocałunkowo­‑przytulankowe są przepiękne – mogę się w nie wgapiać ile wlezie ;)
Ja mogę tak w samych superlatywach o tej mandze się rozpisywać. Jak dla mnie dycha i bezsprzecznie ląduje w ulubionych :)

Wiwat Arakawa :D

„Słoooooodziachne”, no doprawdy ...

hehe „lekko” makabryczne, ale ujdzie w tłoku ;)

hehe jedną z „ofiar” Mayissy jestem ja ^^ i cieszę się że nie trzeba mnie było długo przekonywać do tego tytułu, choć ... nie grałam w gry typu rpg, mam alergię na bizony oraz pisk, kwik i moe na ich widok, to jednak kapitalne gagi, świetne tłumaczenie na pl zrobiły swoje – obsmarkać ze śmiechu się można praktycznie na każdej stronie :) Polecam gorąco :)))

Historia w mandze jest znaczenie bardziej skondensowana, niż w anime. I dobrze i źle. Przede wszystkim nie dłużyło się niemiłosiernie tak, jak w anime, wiele wątków nie było tak niesamowicie rozciągniętych w czasie, jak w anime. Ale również wiele postaci i ich perypetii miało miejsce tylko w serii telewizyjnej.
Nie zmienia to faktu, że mangę czyta się przyjemnie. Jest to słodka, romantyczna, ale nie przesadzona historia, z dawką wyważonego humoru – bardzo przyjemnie się czyta i przede wszystkim ogląda prześlicznie rysowane postaci. Przemiła lektura do podusi i przy ciepłej kawie/herbacie :)

Bardzo przyjemna, niezbyt skomplikowana lektura, pełna humoru, odrobiny niepewności. Fantastyczna kreska pani Wataru Yoshizumi – jej postaci są po prostu piękne, a i wersje deformed są niesamowicie zabawne i urokliwe.

Bardzo przyjemna, prosta, nieskomplikowana lektura – w sam raz na wieczorne posiedzenie z kubkiem gorącej herbaty :)
Fabuła – cóż, w zasadzie o niczym ^^ ale za to przepiękna kreska, przeurocze projekty postaci – pani Yoshizumi Wataru dołącza do moich ulubionych artystek­‑rysowaczek :P

Szkoda, że użarło mój wczorajszy komentarz ... trudno się mówi i napisze się tylko tyle :P
Bardzo ciekawa i spójna historia, fantastyczna kreska pani Yazawy, sporo zaskakujących rozwiązań i wzruszających momentów.
Manga w zasadzie na jedno posiedzenie – czyta się bardzo przyjemnie. Polecam gorąco.