Tanuki-Manga

Pierwsze moje spotkanie z tytułem było krótkie (i zastanawiam się czy takie nie powinno zostać).Przy drugim podejściu dobrnęłam do 52 chapteru.Jak dla mnie historia oryginalnością nie tchnie: Trudny związek demona­‑zboczeńca i rozhisteryzowanej, przy głupawej dziewczynki która chyba bardziej sprawdziła by się jednak jako obiad jakiegoś yokai niż główna bohaterka. On ją obłapia, ona go bije. Ona ma zostać zjedzona/zgwałcona (podkreśl właściwe), on ją ratuje a potem ona płacze gdy on ją całuje. Chaptery w których nie uświadczymy zapłakanej facjaty głównej bohaterki można zliczyć na palcach jednej ręki. Odnoszę wrażenie, że Pani Sakurakoji posiada jakiś fetysz na punkcie rysowania smutnej/cierpiącej/płaczącej Misao -_- Jednak dalej to czytam, więc być może 'coś w tym jednak jest' (czyżby Tengu Host Club?). Tak jak Saori­‑chan daję plusik za nie wpakowanie do fabuły wilkołaka/wampira a ludzio­‑ptaka.
Polecam zagorzałym fanom gatunku którym nie przeszkadzają bohaterki o mózgu płaskim jak naleśnik i do tego gładkim.