Tanuki-Manga

A w sumie ---> spoiler ---->  kliknij: ukryte  Mogło być też 1906­‑1990, ale wtedy syna urodziłaby jako 17­‑latka, czyli rok przed ślubem, więc tu mi to nie pasuje.

Umm… Wydaje mi się, że to było ------->Wielki spojler!~Uwaga!------>  kliknij: ukryte  1906­‑1996, wychodzi na to, że żyła 90 lata. Urodziła syna jak miała 23 lata, a córkę jak miała 26… Tak myślę.  kliknij: ukryte  Bo 90 mi nie pasuję, więc musi być 96.

Chwalę tę mangę za to, że potrafiła mnie tak rozstroić, chyba pójdę się przejść, nie mogę wytrzymać w miejscu… Dlatego nienawidzę  kliknij: ukryte  tego jak ktoś umiera, a zwłaszcza jeśli ma się za sobą taką historię. Niby wszysccy szczęśliwi, wszystko ok, ale jednak cały czas mam ochotę wykrzyczeć, „To nie tak miało się skończyć!” ale jednak nic na to nie poradzę, moje zakończenie było by inne, problem w tym, że to nie moja manga, ale nad tym, będę użalać się sama. Polecam ją bardzo, chociaż wiem, że wszystko zależy od gustu, ale ja jestem słaba na takie historie. Oficjalnie dopisuję tę mangę do listy rzeczy, które sprawiają, że płaczę…

Są niektóre mangi takie, w których one­‑shot'y i dodatkowe historie, są lepsze niż glòwna historia, a po przeczytaniu ich odnosisz wrażenie, że warto było przebrnąć przez główną, dla tej dodatkowej. Tutaj odniosłam takie wrażenie. Polecam cz.3, a jest ich tylko trzy, cz.1 i 2 opowiadają o uczniu spod ciemnej gwiazdy i o nauczycielu z bogatej rodziny, a cz.3 o dwóch uczniach na wsi i o tym, co się dzieje „tylko w szkole” i o tym, co też poza nią.^^

Zbiór one­‑shot'òw, dla historii 3 i 4 cieszę się, że przebrnęłam przez resztę, ktòra niczym nie zachwyca, a kilku części nie mogłam nawet zrozumieć. Ale jednak, warto było. Wystawiłam 8, ale tylko dzięki tym dwòm historiom.

Ale mnie, to chuligan właśie się źle kojarzy, a zresztą, dla mnie delikwent w mandze, czasem robi minę jak kryminalista, który idzie na skazanie, a wcześiej, właśnie takie zaczenie miało to słowo. Nie jest to żaden wulgaryzm, więc nie przestanę go używać, ja tak po prostu mówię, wybacz, jeśli ci to przeszkadza.

Delikwent, Delikwent, Tratatata, Delikwent:D Tak sobie nuciłam, jak zaczęłam to czytać, bo jakie to super, czytać Ulubiony romans, okruchy życia, Yaoi i jeszce widzieć swój ulubiony typ postaci, Delikwenta, a to wszystko w jednej mandze, w dodatku 3 tomowej, czyli, że będzie sobie można poczytać, no i z całkiem, całkiem kreską. Jakie mnie sczęście spotkało. Tak myślałam do pierwszego tomu. Ale o tym zaraz. Najpierw fabuła. Główna historia jest o dwóch współlokatorach szkolnego internatu. Delkwenta<33 i typowego słodkiego chłopca, cyli Ruttcie (On się nazywa inaczej, ale tak na niego woła Kodama) i Kodamie. Kodama przenosi się do internatu, jedyna opcja, to dielić pokój z delikwentem i postrachem szkoły tzw. Rutt'ą. Tak też się staje. Manga, posiada jedną historię na uboczu, tylko w pierwszym tomie, o Torze i Ryuu, czyli dwóch najsilniejszych okolicznych delikwentach, którzy akżeby nie, mają się ku sobie.
Techniczna strona mangi, ma się jak najlepiej, problemem jest jej długość, bo mam wrażenie, że gdzieś tam w tych rozdziałach, zaczęła mnie ona nużyć, to jedyny minus, ale dotrwałam do końca i jestem z tego zadowolona, bo wszystko inne, było jak najbardziej w porządku:D

Smile, smile, smile:) Zbyt popularny licealsta wyrzucony przez rodziców trafia do hotelu swojego wujka. Wspułlokatorzy to jeszcze jeden licealista i policjant. Manga skupia się na dwóch związkach, zgadnijcie kogo, z kim. Prosto, słodko i bez większych problemów:D Polecam.

Mało. 5 chapów, ale mało. Dwóch przyjaciół z dzieciństwa, kawałek w liceum, a potem to co stało się 4 lata później, trochę mnie to wkurzało, bo w momęcie, kiedy siedziałam spokojnie i czekałam, aż „coś” się stanie, dwa razy dostałam retrospekcję i dopiero „coś” się stało, ale tego „coś” było mało!!! Ta manga jest taka, trochę słodka i wszystko jest z nią w porządku, ale ja bym tam sobie nie które strony przenumerowała i poustawiała w innej kolejności, ale nie narzekam, bo było spoko:D

Świetne. O współpracownikach, słodkie, trochę zaskakujące, tzn. nie przeżyłam szoku, ale jednego się nie spodziewałam. Umm, w tej mandze jest tak, że po przeczytaniu bolą mnie policzki od ciągłego uśmiechania się ale nie dlatego, że to śmieszne, tylko dla tego, że przyjemnie mi się czytało, polecam^^

Cztery historie, dwie powiązane ze sobą nawzajem, dwie nie. Manga szału nie robi, ale przeczytać można, może się komuś spodoba, mnie tam, nie zachwyciła.

Cztero­‑chapowa historia, o spotkaniu się kilku popularnych bloggeròw i tym co wynikło między dwoma z nich. Ciepła i spokojna historyka na 40 minut przed snem, mnie tyle zajęło przeczytanie. I podobała mi się ;)

O gwiazdach show biznesu, było coś w zarysie trójkąta romantycznego, były wyznania(w większości jednostronne), „tego” nie pokazali, a co było wg. mnie najfajniejsze? cytat i spoiler --->  kliknij: ukryte  „Co z tego, że mnie kocha, ja kochałem go o wiele dłużej, jak chce mnie zdobyć, to niech się trochę postara. Ale w tedy ja też będę musiał poczekać, to znaczy, że jestem sadysta, czy masochistą?” – Czy coś w tym stylu, nie wiem, ale było śmieszne i zapadło mi w pamięć. Ogólnie, manga szału nie robi, ale jest spoko, choć mnie się tak średnio podobała. Ale sami zobaczcie.

To jest ten rodzaj mangi, gdzie jeden jest super popularny i zakochany w drugim, nie tak popularnym jak ten pierwszy. W dodatku, ten drugi nic nie wie o uczuciach 1, dopuki… I teraz dodaj trochę piwa, byłą dziewczynę, porównaj między sobą faceta 1 i faceta 2, stwarzając „utratę kontroli” i czytaj dalej schematyczną mangę. Mniej więcej tak to wygląda, jednakże gdybym dopiero co zaczynała swoją przygodę jako otaku, manga byłaby całkiem niezła. gdybym oczywiście nie znała tych schematów. Cóż, manga NIE jest nudna, ja po prostu po trzech stronach, wiedziałam co będzie na 10­‑ciu następnych, ale nie żałuję przeczytania, bo poza moją małą złośliwością w tym komentarzu, lubię takie mangi, więc niech was nie odstrasza mój komentarz;)

Kyaaaaa!!! Jaaakie tooo byyyyło słoooodkie!!!!

Dobra, pokrzyczałam trochę, więc teraz skomentuję: Po pierwsze fabuła, okruchy życia i romans – zgadza się. Historia opowiada trochę o dwóch studentach z przeszłością, nie tak tragiczną jak w dramatach, ale taką zwykłą, życiową. Brakowało mi więcej informacji o arikawie, bo o misakim wiemy dużo, a arikawa jest mądry, mieszka sam i (mały spoiler, żeby nie było).  kliknij: ukryte  później pojedzie do domu bo babcia mu zemdleje, a jak już tam będzie, to i tak nic o nim nie powiedzą<foch!>
Plusem wg. mnie jest kreska. Postacie, są słodziutkie i przyjemnie się na nie patrzy, wcześniej gdzieś już widziałam tę kreskę, chciałabym widzieć jej więcej, jak dla mnie, to na prawdę cieszy oko.
Oceniłam na 9, może ktoś się nie zgodzi, ale ja myślę, że nie zaszkodzi, wg. mnie, manga sobie zasłużyła.
Misaki Cawaii^^

Główna historia była trochę słodka i w sumie trochę za krótka, ale podobała mi się. Potem jeszcze dwie inne historie, pierwsza była… Taka sobie. Druga już lepiej. Jak dla mnie, było nawet zabawne.

Chciałam dać 6, dałam 7 bo ku­‑chan jest cawaii, a kaichou­‑san jest kakkoi, w dodatku postacie są ładne, ale te twarze takie nie wiem, czymś się różnią, ale nie umiem opisać. Ymm… co tu jeszcze, no nie dużo tam było romansu, przynajmniej jak na moje standardy. Acha, ostrzeżenie, te ostatnie omake, czy co to tam, jest troche smutne, można je pominąć, tłumaczy jedynie dlaczego shiraishi wie tyle o kotach.

Zastanawiam się ile myśli i spekulacji może przelecieć Japończykowi przez głowę w czasie jednego lunchu? Zliczyć nie potrafię, ale e tym one­‑shoot'cie było ich sporo w krótkim czasie, no i całkiem zabawnie:)

Jakby tu powiedzieć. Nic specjalnego, nic zaskakującego, ot szkolny romans, gdzie jeden wie, drugi nie, jeden się z drugim drażni, no ale kurczę… Podobało mi się! Cały czas myślałam -Cawaii. Chociaż na serio, fabuła ma zero zaskoczenia, ale, hmm… Czułam, że ma spokojną atmosferę. Mi się podoba:)

Jakby to powiedzieć, romansik, problemy, odrobinka yaoi(ale głównie po to, żeby było sie z czego śmiać, chociaż to było właściwie powalające. Jak pierwszy raz wyszedł ten temat, to po prostu zwaliło mnie ze stołka i śmiałam sie z dobre 5 minut, nawet teraz się śmieję, ale zobaczycie sami), potem było też odkrycie, pierwszy raz i troszkę kłopotów z tym wszystkim, dziewczyna ma chyba kompleks niższości tak mi się wydawało bo non stop zadręczała się jakimiś mało ważnymi rzeczami, (ale w mangach, to już chyba normalne) i co, i tyle.. ogólnie, całkiem ciekawe, zabawne, jej reakcje są niesamowite, kitamura jest świetny aha i w późniejszych chapach, jej matka jest jak lew, zobaczyycie dlaczego, bardzo polecaM. ^_^

calkiem calkiem ra manga. typowa pechowa do chlopakow dziewczynka spotyka kyaa!!! seksownego!!!! chlopaka kota (cawaii!!), story po spytaniu jej o imie I krociutkiej rozmowie prosi Ja by  kliknij: ukryte  urodzila mu dzieci poem jest jeszcze typowa sprawa domku naszego przystojnego koteczka I troche zamieszania z oczywistym happy endem. mnie sie podobalo, mozna przeczytac na odprezenie, od tak sobie przecietna historyjka dla takich jak ja, którzy nie mają ci zrobić z czasem i mają cierpliwość do powtarzających sie schematów. aha! żarty są jednak swietne, jak na mnie.

Fakt, po zbyt dużej dawce, moze to wkurzyć, jednak ja jeszcze nie doszłam do tego momętu, mówię to w oparciu o doświadczenie z innej serii, ale jak na razie, znoszę JR, choć zrobiłam sobie od niego chwilową przerwę na odpoczynek.

Junjou romantikę, kocham najbardziej za Misakiego <33 Mam po prostu słabość do słodkich rzeczy ^^