Tanuki-Manga

Oto Nakanishi: po trzech latach spędzonych w poprawczaku pracuje jako akwizytor w firmie sprzedającej ubezpieczenia na życie. Przypuszczalnie dla żadnej osoby obdarzonej choćby umiarkowaną ambicją nie byłoby to zajęcie godne pozazdroszczenia, jednak dla naszego bohatera – przywykłego do innego życia i pozostającego w konflikcie z szefem – praca staje się torturą. Nie można się dziwić, że gdy Nakanishi otrzymuje ofertę przyłączenia się do Duds Hunt – brutalnej gry, w której liczy się przede wszystkim siła i spryt – bez wahania rzuca pracę i wchodzi w nowy interes. Jak się okazuje, towarzysze „zabawy” zaskakująco często również mają kryminalną przeszłość…

Duds Hunt bazuje na popularnym motywie „zabójczej zabawy”, wykorzystanym chociażby w pamiętnym filmie The Running Man. Tym razem jednak gra przenosi się na ulice normalnego miasta, a jej uczestnicy utrzymują ze sobą kontakt za pomocą telefonów komórkowych i systemu GPS. Oczywiście, powstaje pytanie, jak sytuacja przedstawiona w komiksie ma się do rzeczywistości. Biorąc pod uwagę, że Japonia pozostaje krajem o wyjątkowo niskiej przestępczości, można potraktować Duds Hunt jako skrzyżowanie projekcji, wyobrażeń na temat przestępców i przestępczości oraz faktycznej sytuacji. Mimo wszystko trudno wyobrazić sobie, aby jakiekolwiek służby policyjne, traktujące poważnie obowiązki, dopuściły do bezkarnego zabijania na ulicach, niechby nawet ofiarami mieli padać sami przestępcy… Co ciekawe, żaden z graczy Duds Hunt nie używa broni palnej; jak widać, nawet najbardziej bezwzględni mordercy przestrzegają surowych restrykcji obowiązujących w tym zakresie. W ciekawy sposób sportretowany został główny bohater. Nakanishi nie do końca jest zdemoralizowany i przynajmniej na początku autentycznie próbuje zerwać z kryminalną przeszłością. Tym większe wrażenie robi szybka przemiana charakteru, pozwalająca na odczłowieczenie współgraczy i traktowanie ich jako cele do ograbienia.

Duds Hunt jest dziełem zdecydowanie przeznaczonym dla starszego odbiorcy, pełnym wyjątkowo brutalnej przemocy pokazanej w realistyczny sposób. Czy taki komiks ma szansę na sukces na polskim rynku? Zauważyć należy, że w Polsce pojawiły się już dwie mangi skierowane do zbliżonej grupy czytelników – Heat i Crying Freeman, obie wydane przez J.P.F. Niestety, żadna nie zyskała większej popularności. Czy Duds Hunt również pozostanie produktem niszowym? Trudno powiedzieć. Na korzyść tego komiksu przemawia tematyka – oparcie się o popularne obecnie gry „społecznościowe” może stać się atutem Duds Hunt, w którym widoczna jest także parodia fenomenów w rodzaju ASG.

Zupełnie inny charakter ma „bonusowy” komiks Wielopoziomowe sny. Jego tematyka – wykorzystywanie seksualne nieletnich, nie ma precedensu wśród mang wydanych w Polsce. Również i kreska różni się znacząco od Duds Hunt, będąc kombinacją groteski i realistycznego stylu bliższego komiksowi europejskiemu. Pojawia się pytanie, czy taka forma – dodatku do większego komiksu jest dobrym posunięciem. Z jednej strony, pozwala opublikować naprawdę ambitne dzieło bez większych obaw odnośnie wyników sprzedaży. Z drugiej – przyjemnie byłoby przeczytać normalny komiks (względnie większy zbiór tychże) z zakresu japońskiego komiksu artystycznego.

Pod względem wydawniczym Duds Hunt śmiało można nazwać wzorem dla tego rodzaju publikacji. Papier wysokiej jakości, znakomity druk świetnie oddający niuanse delikatnej kreski, a wreszcie tłumaczenie – wszystko to pozostaje na najwyższym poziomie. Oczywiście, w mangach wydawanych przez Hanami mowy nie ma o jakichkolwiek błędach w pisowni czy też gramatyce tekstu – wydawnictwo już w Suppli pokazało swoją klasę, i wygląda na to, że zamierza utrzymać wysoki poziom także w przyszłości. Pierwszy raz w historii wydawanej w Polsce mangi widzę rozsądne zastosowanie kolorowych plansz – czyli tam, gdzie kolor stosowany był przez autora, a nie tam, gdzie wylała farbę drukarnia. Jedyne, do czego mogę mieć zastrzeżenie, to tłumaczenie samego słowa „duds” – o ile faktycznie, poprawna „technicznie” forma brzmi „niewybuchy”, o tyle z kontekstu (a w szczególności z zakończenia) wynika, że bardziej pasowałby potoczny „niewypał”. Ostatecznie np. o przedsięwzięciach mówi się, że „nie wypaliły”, a nie – że „nie wybuchły”. Uznanie budzi także zamieszczenie skróconych zasad wymowy japońskiej oraz planszy przedstawiającej kolejność czytania kadrów.

Duds Hunt to na pewno ciekawa pozycja, zdecydowanie warta czasu poświęconego na lekturę. Szczególnie polecam ją osobom od dawna zainteresowanym mangą – Duds Hunt pozwala na spojrzenie na japoński komiks z nieco innej perspektywy. Przypomina, że tak naprawdę to, co zostało wydane w Polsce, to niewielki ułamek twórczości japońskich rysowników, nie do końca reprezentatywny dla całości.