Tanuki-Manga

Denerwuje mnie to już. Denerwuje mnie Kiriyama i to, co ten osobnik wyczynia. Ale po kolei. Siódmy tom zaczyna się dokładnie tam, gdzie urwała się historia z szóstego – Shinji i Yutaka, wybierający się na ostateczne starcie z Kamonem, spotykają na swojej drodze Keitę. Wtedy też cała sytuacja wymyka się spod kontroli, a wiedziony wspomnieniami Shinji Mimura popełnia pierwszy poważny błąd, odkąd wylądował na wyspie. Od tego momentu jego misternie uknuty plan zaczyna się walić niczym domek z kart. Yuutaka, nie mogąc zrozumieć decyzji kolegi, zaczyna wątpić w jego szczere intencje. Jakby tego było mało, niepostrzeżenie i niczym duch zjawia się bezwzględny Kiriyama.

I właśnie tu mam pretensje do tego, co przeczytałem. Ja rozumiem, że autorzy chcieli w osobie Kazuo Kiriyamy stworzyć groźnego, niepowstrzymanego wroga, który kroczy do przodu po trupach, ale w tym tomie mocno przesadzili. Nie może być tak, że chłopak wychodzi cało z każdej opresji, ma nieskończony zapas amunicji (strzela z pistoletu MAC­‑10 tylko ogniem automatycznym – znawcy broni z pewnością zrozumieją moje wątpliwości, reszta nie musi) i zawsze pojawia się znikąd tam, gdzie nikt się go nie spodziewa. Nie może być tak, że akcja sobie, a fabuła sobie. Ewidentnie widać, w jakim kierunku zmierza historia i że kulminacyjnym momentem będzie konfrontacja Kiriyamy i Shuuyi. Bo przecież głównego antagonistę może pokonać tylko główny bohater! Tylko on może przebić się przez fabularny pancerz niesamowitości, który zupełnie nie pasuje do mangi, gdzie z założenia każdy ma mieć równe szanse na przeżycie (i na śmierć także) i z całą resztą historii kontrastuje niczym lufa armaty przymocowana do Mercedesa klasy S. A było już tak pięknie…

Generalnie nie ma tu nic więcej do powiedzenia. Historia przedstawiona w siódmej części mangi ukazuje jedynie z góry skazane na porażkę wysiłki Mimury, od czasu do czasu poprzetykane jego wspomnieniami sprzed „Programu”. Dopiero na samym końcu rozwiana zostaje tajemnica losów Shuuyi i Hirokiego. Z kolei pomiędzy rozdziałami zostały przybliżone sylwetki Yutaki Sato oraz poległych wcześniej Yoshitokiego Kininobu, Mitsuru Numaiego i Shou Tuskiokiego. Tu także pojawia się nie tyle błąd, co pewna nieścisłość, gdyż w poprzednich częściach polskiego wydania w notkach biograficznych bohaterów przedstawiano zaczynając od imienia, zaś w tym tomie pierwsze jest nazwisko. Siódmy tom pozbawiony jest reklam, na ostatnich stronach znalazły się za to wyniki japońskiego plebiscytu na najpopularniejszego bohatera mangi Battle Royale.

W grze pozostało siedemnastu uczniów.