Tanuki-Manga

Hrabia D jest istotą złą i mroczną, a także pełną specyficznego uroku osobistego, co sprawia, że trudno go nie lubić. W tomie trzecim poznamy stosunek Hrabiego do sztucznego zapłodnienia oraz szeroko pojętych eksperymentów genetycznych. Nasz tajemniczy sklepikarz zostaje wplątany w pewną dworską intrygę – młoda kochanka zmarłego władcy niedużego egzotycznego państewka prosi USA o azyl. Kobieta jest w ciąży i boi się o życie swoje i nienarodzonego dziecka – jedynego potomka króla. Jedną z osób odpowiedzialnych za jej ochronę jest detektyw Orcot. Tymczasem do Hrabiego zgłasza się wdowa po władcy, by prosić go o pewną przysługę…

Jeżeli ktokolwiek ma wątpliwości co do charakteru głównego bohatera, tom trzeci z pewnością nie pomoże ich rozwiać. Zachowanie Hrabiego D trudno jednoznacznie ocenić, acz wyraźnie widać, że większym szacunkiem i troską otacza zwierzęta niż ludzi. Swoją drogą to chyba pierwszy raz, kiedy żałuję, że w języku polskim brakuje dokładnego odpowiednika słowa creepy, gdyż to właśnie ono idealnie oddaje klimat omawianego tomu. Chociaż Akino Matsuri nie stroni od humoru, a nawet bawi się fanserwisem o zabarwieniu homoseksualnym, wszystkie zaprezentowane historie wzbudzają w czytelniku niepokój i wywołują dreszcze. Autorka wykorzystuje znane i popularne schematy – brutalność dzieci czy choćby kanibalizm, ale jak zwykle robi to z ogromnym wyczuciem. Dzięki temu prezentowane opowieści wywołują psychiczny dyskomfort (chociaż nie strach), ale nie rażą niesmacznością.

Najlepiej wypada przedostatnia historia, traktująca o serii brutalnych morderstw, popełnianych przez nieznanego sprawcę o kanibalistycznych upodobaniach. Jest wyjątkowo mroczna i makabryczna, głównie dzięki opisom i relacjom osób trzecich, ponieważ mangaczka nie zdecydowała się na pokazanie miejsc zbrodni i zwłok. Najsłabszą częścią komiksu jest ostatni rozdział, poświęcony pewnej staruszce, której ojciec zawarł kontrakt z dziadkiem Hrabiego w czasie drugiej wojny światowej. Zagłada Żydów w czasie tego konfliktu jest tutaj tylko tłem, ale ze względu na delikatność tematyki zupełnie nie pasuje mi do tego typu mangi.

Pet Shop of Horrors z tomu na tom prezentuje się coraz lepiej, nie tylko wydawniczo, ale przede wszystkim fabularnie, co sprawia, że oczekiwanie na kolejne części dłuży się niemiłosiernie. Technicznie komiks wypada bardzo dobrze – nie mam żadnych zastrzeżeń do jakości druku. Farba została nałożona idealnie, dzięki czemu czerń jest wystarczająco głęboka i intensywna, a na jasnych powierzchniach nie widać żadnych niepożądanych plam i farfocli. Numeracja stron jest obecna, ale pojawia się rzadko, co trochę utrudnia poruszanie się po tomiku według spisu treści. Warto jednak wspomnieć, że poszczególne rozdziały są od siebie oddzielone całostronicowymi rysunkami z tytułem. W oczy rzuciły mi się tylko niewielkie potknięcia – co prawda nie mam porównania, ale wydaje mi się, że niektóre strony zostały przycięte (np. 53). Druga wpadka wiąże się z tłumaczeniem, a ściślej korektą – na stronie 58 w imieniu bohaterki mamy podwójne „t” (Margarett), a na stronie 69 pojawia się określenie „ciężkie dzieciństwo”, podczas gdy poprawna wersja to „trudne dzieciństwo”.

Obwoluta ponownie cieszy oczy żywą kolorystyką i umiejętnie zakomponowanym liternictwem. Tym razem numer tomu ładnie odcina się od tła, dzięki czemu jest dobrze widoczny. Rysunek na obwolucie przedstawia Hrabiego w otoczeniu dzikich kotów (jest on także na okładce, tyle że w innym towarzystwie), z tyłu zobaczymy Leona Orcota w bardziej słodkim otoczeniu. Tomik kończy spis występujących w nim rzadkich okazów zwierząt, dalej znajdziemy reklamy publikacji wydawnictwa Taiga. Ostatnią stronę zajmuje stopka redakcyjna.