Tanuki-Manga

Nadchodzi Boże Narodzenie – święto celebrowane także w Japonii, choć w specyficzny sposób. Wigilia jest tam obchodzona głównie przez młodych ludzi podobnie jak Walentynki. Oczywiste jest więc, że Maid Latte nie może przegapić tak doskonałej okazji do urządzenia świątecznego przyjęcia dla swoich wiernych klientów. Uczestniczą w nim wszyscy pracownicy, w tym Misaki, Usui, a także Aoi. Ten ostatni narzucił sobie szczególną misję: przypilnować, aby Ayuzawa dotrzymała własnych postanowień. Kilka tygodni wcześniej dziewczyna poprosiła go o pomoc w uszyciu szala, który chciała podarować Usuiowi właśnie na Święta. Jednak Misaki okazywanie uczuć czy rozmowa na ich temat nie przychodzą łatwo, o czym Aoi doskonale wie i nie zamierza dopuścić, żeby stchórzyła, a jej praca poszła na marne. Z pomocą przychodzi Honoka, która oddaje przyjaciółce bilety do wesołego miasteczka w zamian za perfumy (prezenty pochodzące ze świątecznego losowania w Maid Latte). W tej sytuacji Misaki nie pozostaje nic innego, jak umówić się z Usuiem na randkę następnego dnia. Jednakże to dopiero połowa sukcesu – czy dziewczyna faktycznie zbierze się w sobie, by dać mu prezent i wyznać swoje uczucia?

Tak rysuje się początek trzynastego tomiku Służącej Przewodniczącej, a dalej jest tylko ciekawiej. Przede wszystkim dowiadujemy się wreszcie, co skłoniło członków rodu Walker do nagłego zainteresowania Takumim. Poza tym bardzo dużo będzie działo się w relacjach między postaciami i chociaż dotyczy to przede wszystkim głównej pary, rozwój więzi można zaobserwować także między Misaki a jej przyjaciółmi. W ostatnim rozdziale rozpoczyna się nowy epizod: bohaterowie jadą na kilkudniową wycieczkę do Kioto. Stanowi to doskonałą okazję, by nieco urozmaicić akcję: wrzucić wszystkich do jednego kotła i zobaczyć, co się stanie, a także postawić ich w kilku niecodziennych sytuacjach. Chociaż na wycieczkę wybierają się tylko uczniowie Seiki, autorka nie mogła się powstrzymać, żeby chociaż na chwilę nie dorzucić tu Igarashiego czy członków zespołu UxMishi. Wątek wycieczki będzie kontynuowany w kolejnych rozdziałach i nie zdziwiłabym się, gdyby w nich pojawili się oni na dłużej. Tak czy inaczej, będę z niecierpliwością czekała na dalszy ciąg. Po ostatnim, rozczarowującym tomiku dwunastym, ten znowu czytałam z przyjemnością. Główny wątek rusza wreszcie naprzód – może nie bardzo pospiesznie, ale nie ma się przynajmniej wrażenia, że jest wstrzymywany na siłę. Misaki i Usui mają wiele przeuroczych momentów, jest sporo humoru – krótko mówiąc, wszystko, co zawsze stanowiło mocną stronę Służącej Przewodniczącej znajdziemy w tym tomie.

Jakość wydania stoi na wysokim poziomie. Lakierowana obwoluta przedstawia przyrodnich braci – Usuia i Gerarda, w bardzo urokliwej, choć pozbawionej głębszego sensu kompozycji. Wyposażona została w skrzydełka dobrze chroniące okładkę przed zniszczeniem, na których znajdziemy streszczenie tomiku oraz jedną z ilustracji rozdziału w kolorze – praktyczne rozwiązanie, jeśli nie mamy akurat pod ręką zakładki (a nie oszukujmy się, większość z nas zwykle nie ma). Po otwarciu tomiku jak zwykle czeka na nas ilustracja tytułowa przedstawiająca „kulisy” powstawania obrazka z okładki. Następne dwie strony zajmuje streszczenie dotychczasowej akcji mangi oraz przypomnienie, kto jest kim. Dalej znajduje się spis treści, a za nim – kolejne rozdziały komiksu. W tym tomiku jest ich pięć – od 56. do 60. Na końcu zamieszczono krótki dodatek Na zapleczu Maid Latte, będący moim zdaniem doskonałym przekrojem przez fandom mang shoujo, pokazującym różne typy fanek oraz charakterystyczne dla nich zachowania. Trafione w punkt i dzięki temu bardzo zabawne. Ostatnie strony zajmuje zwyczajowo komiks odautorski, stopka redakcyjna oraz zapowiedź kolejnego tomiku. Pomiędzy rozdziałami, tak jak dotychczas, znajdziemy Q&A oraz Mini­‑kącik pytań i odpowiedzi. Jakość użytego w tomiku papieru, a także druku nie budzi żadnych zastrzeżeń – druk jest wyraźny, a papier na tyle gruby, że nic nie przebija na kolejne karty. Numeracja stron, jak zwykle w mangach J.P.Fantastica, znajduje się na wewnętrznych marginesach stron, dzięki czemu nie brakuje jej na żadnej z nich. Tłumaczenie Pawła Dybały i tym razem jest bezbłędne: doskonale rozumie się on z komediowym duchem mangi i oddaje go idealnie. Radzi sobie także z dopasowaniem języka do charakteru czy pozycji postaci. Mówiąc krótko – manga niewątpliwie warta jest zakupu zarówno ze względu na jakość samej historii, jak i wydania. Nie pozostaje nic innego, jak tylko kupować i czekać na kolejne tomiki.