Tanuki-Manga

Chise zostaje schwytana przez nieznajomego sztukmistrza i jego asystentkę, chcących przejąć skażenie do własnych celów i przy okazji uświadomić dziewczynę, że Elias ją oszukuje. Nie przewidzieli jednak, że ktoś pozbawiony jakichkolwiek więzi z innymi, wyobcowany i po latach ostracyzmu społecznego nie odrzuci pierwszej szansy na posiadanie domu i rodziny, nawet jeśli nie do końca normalnych.

Tomik drugi to dalej zaledwie wprowadzenie do fascynującego świata Oblubienicy czarnoksiężnika. Chise i Elias muszą uporać się z zadaniami wyznaczonymi im przez Kościół, a w międzyczasie dziewczyna ma się kształcić na wiedźmę. Jest to chyba najbardziej naturalny sposób na zapoznanie czytelnika ze światem przedstawionym, ale niestety nie może ciągnąć się zbyt długo, bo ryzykuje zanudzeniem poprzez brak spoiwa wątku przewodniego. Tym samym nie jestem w stanie ani skrytykować, ani pochwalić fabuły tego tomiku. Mogę jedynie powiedzieć, że była ona spójna i trzymała poziom poprzedniej części. Czas pokaże, co się z tego urodzi.

Trudno powiedzieć cokolwiek o postaciach, które już zostały wprowadzone, jako że nie poznaliśmy niemal żadnych nowych detali z ich przeszłości. Natomiast nowi bohaterowie (i antagonista) również nie zabłysnęli szczególnie rozbudowanymi charakterami. Kto wie, być może w przyszłości dowiemy się więcej na ich temat? Na razie mogę jedynie z wielkim zadowoleniem stwierdzić, że autorka bardzo zręcznie łączy faktyczną mitologię z Wysp Brytyjskich z własnymi pomysłami – wszystko tutaj jest na swoim miejscu i idealnie komponuje się z resztą świata przedstawionego. Cieszy też nawiązanie do Snu nocy letniej Williama Shakespeare'a, choć zapewne nie każdy je wyłapie.

Grafika nie uległa ani znaczącej poprawie, ani się nie pogorszyła, co nie znaczy, że jest na co narzekać. Tła są nadal pełne detali i życia, ale także niezwykle swojskie (przynajmniej te, które pokazują Anglię), choć największe pochwały zdecydowanie należą się za projekty wszystkich mitycznych, czy jak kto woli bajkowych stworzeń zamieszkujących ten świat. Zobaczymy przeurocze wróżki czy nie­‑do­‑końca owce, ale nawet zwykli ludzie narysowani są z niezwykłym pietyzmem. Zarzuciłbym tylko, że niektóre postaci mają bardzo podobne twarze, co przez moment sprawiło, że uznałem asystentkę Lenfreda za mężczyznę.

Jakość wydania też trzyma wysoki poziom, choć udało mi się wyłowić kilka literówek. Oprócz tego jednak nie znalazłem powodów do narzekań. Na okładce, podobnie jak i poprzednio, znajdziemy fragment z pamiętniczka Selkie, tym razem przedstawiający korespondencję pomiędzy nią a Spiganem. Okładka z tyłu prezentuje zaś plan pokoju Chise – jego umeblowanie i umiejscowienie w domu. Dodatek na końcu mangi zawiera krótki komentarz od autorki na temat przeżyć w trakcie wydawania mangi oraz projektu czaszki Eliasa.

Drugi tomik utrzymuje wysoki poziom i choć wciąż nie można mówić o wątku przewodnim, to przynajmniej dostaliśmy jego zalążek. Mam tylko nadzieję, że jeśli manga planuje się skupić na dość luźno ze sobą powiązanych historiach, splecionych w całość motywem nauki Chise, to utrzymają one dotychczasową jakość tak pod względem technicznym, jak i fabularnym.