Tanuki-Manga

Ładna kreska, ciekawe postaci (Badou należy do moich ulubionych :)), dużo akcji i humoru. Czyli całkiem dobra rozrywka.

Muszę przyznać, że FMA to chyba moja ulubiona manga :) Odstaje od schematu mang shonen („muszę stać się silniejszy za wszelką cenę…! Muszę chronić bliskich…!”), a główni bohaterowie nie są prostodusznymi idealistami – dla swojego celu zrobią prawie wszystko, przynajmniej Ed. Kreska FMA z początku trochę mnie raziła, ale już się przyzwyczaiłam i nawet mi się podoba. Postaci są świetnie wykreowanie i prawdopodobne psychologicznie. Poza tym uwielbiam poczucie humoru pani Arakawy – omake i wstawki humorystyczne (na przykład  kliknij: ukryte  ta z cyckami podczas walki Roya i Havoca z Lust :)) rozbawiają do łez, a mimo to są też momenty bardzo poważne. Fabuła jest bardzo spójna i logiczna. Po prostu nie ma do czego się przyczepić :)

Całkiem sympatyczna, choć niespodziewanie zakończona manga. Mi akurat kreska pani Bisco Hatori odpowiada, ale trochę przeszkadzało mi podobieństwo bohaterów do tych z Ourana – na przykład podświadomie oczekiwałam od Satsukiego zachowań w stylu Tamakiego. A nietoperek Yamimaru jest słodki :)

„Naruto” ma w sobie coś, co sprawia że chociaż liczba tomów zaczyna zmierzać w stronę pięćdziesiątki, wcale nie ma się dość czytania. Fabuła jest ciągła i logiczna, nie budzi wrażenia wtórności (co miało miejsce na przykład przy nieszczęsnym „Inuyashy”, który w końcu nie jest aż tak bardzo dłuższy od „Naruto”). Trzeba przyznać, że autor wie jak dawkować napięcie i trzymać czytelnika w zaciekawieniu. Szybko nudzę się różnymi tytułami, ale „Naruto” wciąż interesuje mnie tak samo jak wtedy, kiedy czytałam pierwszy tom.

Faktycznie, końcowe tomy były trochę gorsze – dużo gadania, mało akcji – ale samo zakończenie mi osobiście się podobało.