Tanuki-Manga

No nie wiem jak mam to skomentować. To było po prostu dziwne. Grobowiec wieloryba? Ja rozumiem, przenośnia do IIWŚ, ale… No nie, stanowczo mi się nie podobało.

Choć historia ta jest żywcem zerżnięta i uproszczona z 1001 nocy to można przeczytać.

Kreska jakoś do mnie nie przemawiała, po prostu mi się nie spodobała. Co do samej fabuły, też nie miała sobą niczego ciekawego do zaprezentowania. No oczywiście motyw kłótni, potem on robi coś dla niej i mamy happy end – musiał być. Manga mi się nie podobała.

Historia o tym, jak to udawanie nie pomaga w relacjach, szczególnie kiedy para pokazuje inne oblicze otoczeniu. Zwłaszcza, kiedy mowa o przyjaciołach z dzieciństwa, którzy powoli odkrywają, że ... dorośli. A ich ciała się zmieniły. Teraz nawet zwykłe trzymanie za rękę to nie jest to samo.
Manga porusza popularną, ciekawą tematykę. Przedstawioną w humorystyczny sposób, lecz i poważny oraz realistyczny. Krótkie rozdziały ułatwiają czytanie.
Naprawdę dobra.

Przyjemne, lekkie, chociaż stereotypowe i tendencyjne. To jednak miło spędza się przy tym czas. Główna bohaterka aby odpracować dług u obcego faceta zgodziła się dla niego śpiewać. Okazuje się, że jest on całkiem wielką szychą w świecie muzycznym i chce zrobić z niej wokalistkę, która będzie śpiewać tylko jego piosenki.

Manga naprawdę dobra, odbiegająca od stereotypu. Dziewczyna musi walczyć o zainteresowanie faceta, który ma inną. Kluczem do serca chłopaka jest pies Shiba, jakiego postanowili obydwoje zabrać i się nim zająć. Przyjemna historia, oryginalna, pomysłowa.

Jakoś zawsze podobał mi się motyw miłości uczennicy do nauczyciela. Nawet w tym wydaniu kiedy nauczyciel łamał nieco schematy. Pomysł ciekawie zrealizowany, ładna kreska. No i dodatek z 4 rozdziału też opowiada ciekawą historię. Nie powiem, przyjemnie się to czytało.

Nie jest tak źle, nie ma po czym jechać, ale na za wiele też nie ma co liczyć. Mangę można przeczytać, jedyne co czułam to zdziwienie i chwilę rozkminy o co chodzi z tym bożkiem. No nie wiem, ja bym z takiej propozycji nie skorzystała. No ale jak kto woli.

Manga nie powiem, chociaż przewidywalna, to jednak przynajmniej coś nowego. Nic szczególnego, ale da się przeczytać.

Nie wiem, może tylko ja jakaś ograniczona jestem. Jednak niczego z tego nie zrozumiałam. Typek nie chce nic robić, marzy o pociągach, rozmawia z pociągiem który ku chwale irracjonalności sobie wybywa do nieba…

Nigdy jakoś mnie kudłate pieski w wersji większej nie ciągnęły, ale muszę przyznać, ze ta historia mną poruszyła. Zwłaszcza niejasne zakończenie, które można sobie dopisać. co prawda, jakaś część mnie by wolała, aby autor postawił kropkę nad i.
Momentami dłużące się sceny walki nudziły, monologi były niepotrzebne, a z ludzi lały się hektolitry krwi. To mi się nie podobało. Pomysł, kreska, nawet realizacja i wątek romansu oraz charakterów postaci bardzo, ale to bardzo mi się spodobał. Jak zaczęłam czytać, nie mogłam przestać. Dzieło warte polecenia.

Nie wiem skąd tyle jadu w autorze recenzji. Nie zgadzam się. Bohaterka może typowa heroina z romansidła… no ale manga całkiem dobra. Mnie się podobało

Przyznam się szczerze, że kiedy zaczynałam czytać mangę nie kojarzyłam faktów, dopiero przy 5 rozdziale miałam zwidy, że ja to skądś znam. Po czasie dotarło do mnie, że na podstawie jednego rozdziału jest anime.
Manga znacznie lepsza. Przede wszystkim wszystkie wątki są rozwinięte. Ogólnie głupotę strzelili ludzie, robiąc ekranizację jednego rozdziału. Manga jest całkiem udana, jak się przywyknie do starej ale miłej dla oka kreski.
Polecam.

Aż brak mi słów, nie będę kłamać. Były momenty że czytałam z zapartym tchem, ale też były momenty że zaczynałam się nudzić. Ale! To jest niemal ideał! Genialne sceny walki! Proste, acz, stanowcze widowiskowe sceny! Genialna, cudowna, wspaniała kreska! Fabuła! Oh, no, po prostu jestem zadziwiona i zauroczona tą mangą. Sto razy lepsza niż anime, no i oczywiście Griffith :D Podoba mi się to wszystko, naprawdę, polecam z całego serca!

Krótka bo krótka, i nie zapowiada się nic, by była dłuższą mangą. Ale jednak mi się spodobała.
Kreska nawet znośna, fabuła hm, nie można powiedzieć że genialne, ale też nie płytka po prostu oryginalna. Wątki zabawne, że aż człowiek się uśmiechnie. Polecam.

Zacznijmy od tego, ze nie przepadam za parą L x Light. Wzięłam się za to z czystej ciekawości i nie żałuję :D
Kilka motywów bardzo mi się podobało, kreska udana, bo trzeba to przyznać autorce, ze kreskę ma dobrą. Postępowanie L jest interesujące, zachowanie Lighta ciekawe. Ogólnie, podobało mi się, i uważam to za pozycję obowiązkową, każdego szanującego się fana Death Note.
Polecam

Nearly czytałam z zapartym tchem, kreska nie jest idealna, ale dobra. Podobała mi się, nie bolały od niej oczy, ciekawy pomysł z puzzlami.
Nigdy wcześniej, jak mam być szczera, nie patrzyłam na Near'a przez taki pryzmat, przez pryzmat białych puzzli i wiecznej gonitwy za odpowiedzią „dlaczego”.
Urzekło mnie w tej pracy przede wszystkim głębokość i prawdziwość tekstów, gratuluję autorce pomysłów i życzę dalszych sukcesów w pracy. Fanom serii Death Note, stanowczo polecam.

Podoba mi się, ba.
Nie raz już go przyłatam od tyłu i od przodu, wspak, wprzód i na wyrywki. Kreska nie uwodzi, ale za to pomysł i fabuła, ah, jest to pozycja obowiązkowa dla fanów DN.

Hm, kreska mnie trochę bolała, ale się przeżyło ^^ I jak miałabym oceniać fabułę to lepsza w mandze. Kilka ciekawych wątków, inaczej kilka rzeczy rozwiązane.. Ciekawe

Grafika, historia, ty nie czytasz mangi, ty śledzisz losy, oglądasz film, a nawet nie, jesteś częścią, jesteś tam.
Świat przedstawiony jest intrygujący, choć pierwszy tom dość hm.. chaotycznie jednak nie przeszkadza to.
Polecam

Cóż, mnie się osobiście podobało. Przeszłość bohaterów jest teraz jasna, przez co w dalszym czytaniu mangi nie powinny pojawiać się problemy.
Naprawdę jest to udana manga. Kreska, kreską, liczy się w końcu fabuła.