Tanuki-Manga

Junpei Manaka to zwykły licealista z niezwykłymi marzeniami. Jak każdy chłopak myśli o dziewczynach, ale ma także inny cel w życiu. Manaka chce zostać reżyserem, i to takim z górnej półki.

Pewnego dnia Junpei wychodzi na szkolny dach, aby obejrzeć zachód słońca. Jego oczom ukazuje się istna bogini, anioł! Innymi słowy, widzi przepiękną dziewczynę w majtkach w truskawki. Przerażona panna ucieka, pozostawiając jedynie pamiętnik, podpisany Aya Toujou. Nasz bohater zagląda do niego i ze zdumieniem stwierdza, że w środku znajduje się powieść, która wywiera na nim ogromne wrażenie. Okazuje się, że właścicielką zeszytu jest szkolna kujonka, nie tak piękna, jak poprzednio widziana dziewczyna. Ostatecznie Junpei dochodzi do wniosku, że ową ślicznotką była Tsukasa Nishino – superidolka szkoły, której urok sprawia, że każdy mężczyzna dałby sobie uciąć nogę za możliwość chodzenia z nią. Chłopak w niezwykły sposób oświadcza się Nishino i ku swemu zdumieniu zostaje przyjęty. I tak zaczyna się fabuła owej mangi…

Mangę jak najbardziej można zaliczyć do tytułów „haremowych”, w których elementy komediowe grają bardzo istotną rolę. Jeśli oglądaliście anime, zapewne pamiętacie tamte gagi. Tu będzie podobnie, jednak wystąpią one w większych ilościach – czasem mało zabawne, innym razem potrafią rozśmieszyć do łez. Anime było bowiem wierną adaptacją tej mangi – w której zresztą można znaleźć ciąg dalszy pokazanych w serii telewizyjnej wydarzeń.

Główny wątek stanowi opowieść o nastolatku, który ma wokół siebie harem dziewczyn i aż do końca nie potrafi się na żadną zdecydować. Z jedną z nich już chodzi, ale czy na poważnie? Tę prostą fabułę wspierają liczne wątki poboczne, np. spotkania kółka filmowego, wspólne wyjazdy bohaterów na wakacje, czy też różne wydarzenia, dziejące się bezpośrednio w szkole.

Bohaterowie są różnorodni i jest ich naprawdę wielu, a wymienienie wszystkich byłoby trudne. Zaczynając od nieśmiałej Toujou, poprzez agresywna i pewną siebie Satsuki, aż do Tsukasy, będącej jakby połączeniem obydwóch. Pojawi się także Yui Minamoto, koleżanka Junpeia z dzieciństwa, której wadą (jeśli można tak powiedzieć) jest spanie nago. Junpei ma również swoją męską paczkę, która w większości przypadków bardziej denerwuje niż pomaga. Mógłbym tak wymieniać i wymieniać, ale najlepiej będzie, jeśli poznacie ich sami w odpowiedniej kolejności.

Główny bohater pod wieloma względami poraża nieodpowiedzialnością (częściowo może go tłumaczyć, nie jest jeszcze aż tak dojrzały) i niezdecydowaniem. Przez całą mangę nie wie, na którą dziewczynę powinien się zdecydować, a wreszcie wybiera taką, która akurat mnie nie przypadła zbytnio do gustu… Cóż, rozumiem, że autorka chciała wskazać najodpowiedniejszą osobę, odpowiadającą wielu czytelnikom, ale i tak Junpei zasługuje na mocnego kopa. Jako bohater broni się dzięki temu, że potrafi rozwiązać problemy innych osób, a także ma w życiu cel, którym jest kręcenie filmów.

Kreskę Ichigo 100% określiłbym jako klasyczną, ale nie rewelacyjną. Przez kilka pierwszych rozdziałów trudno mi się było do niej przyzwyczaić, ale w końcu przypadła mi do gustu. Autorka uraczy nas wieloma scenami fanserwisowymi, w których będziemy podziwiać przede wszystkim majtki ze wzorami w truskawki (które wielkiego wrażenia na mnie nie wywarły).

Tę mangę polecam amatorom komediowych haremówek oraz miłośnikom tytułów „szkolnych”. W sumie Ichigo 100% niczym szczególnym nie zachwyca: po prostu osoby, które chcą odpocząć po ciężkim dniu, mogą na nią spojrzeć pozytywnie.