Tanuki-Manga

Hotaru i jej przyjaciele dotarli do kluczowych informacji, które mogą zaważyć na dalszych losach uwięzionej w starym domu dziewczyny. Młodzi detektywi mają jednak przed sobą najtrudniejsze zadanie. Jak bowiem powiedzieć Ewie, że mężczyzna, z którym tak usilnie pragnie się spotkać, nie żyje? Co gorsza, niewykluczone, że duszę Mizuki opętała Sayaka, być może gotowa za wszelką cenę podążyć w ślady Adama. Jaką decyzję podejmie zagubiony duch, gdy dowie się prawdy?

Na te i inne pytania znajdziecie oczywiście odpowiedź w trzecim i ostatnim tomiku Kagen no Tsuki. Wszystko, co dobre szybko się kończy – nie inaczej jest w przypadku tej mangi. Sprawnie prowadzona historia zamyka w końcu swoje podwoje, zostawiając czytelnika ze słodko­‑gorzkim posmakiem w ustach. Niekoniecznie skomplikowana, ale dobrze skonstruowana fabuła sprawia, że mangę czyta się jednym tchem, tym bardziej, że nie jest ona długa. W trzech tomach udało się Ai Yazawie zamknąć ciekawą, nieprzekombinowaną, a na pewno zaskakującą opowieść z odpowiednią dawką melancholii, choć niepozbawioną również humoru.

Ostatnia część wita czytelników okładką w odcieniach brudnego różu z nocnym widokiem Londynu, Hotaru, Tetsu i Masakim. W tle zaś widać Ewę w objęciach Adama. Pod względem wydania tomik nie różni się szczególnie od wcześniejszych. Całość wydrukowano na śnieżnobiałym i porządnym papierze, z dobrym kontrastem czerni i bieli, tym razem bez rozmazanych stron. Kadry nie są może poprzycinane, ale całość została tak mocno sklejona, że momentami można mieć problemy z przeczytaniem tekstu i nie zawsze w tym przypadku da się odpowiednio rozgiąć komiks bez obawy, że coś się uszkodzi. Tak jest m.in. w przypadku listu Sayaki, którego tekst jest mocno „wciśnięty” w margines. Miło ponownie widzieć numerację stron, która znacznie ułatwia odnalezienie się w tekście, zwłaszcza że nie ma spisu treści. Na samym końcu tomiku znajdziemy stopkę redakcyjną oraz reklamę Komkslandii.

Osobną sprawą jest tłumaczenie, na które uwagę zwróciłam już w poprzednim recenzjach – choć w dalszym ciągu poprawne i pozbawione błędów ortograficznych czy interpunkcyjnych, chwilami jest naprawdę sztuczne. Zdaję sobie sprawę, że te kwestie mogły wyglądać podobnie w oryginale, zwłaszcza w bardziej dramatycznych momentach, ale przykładowo „Nie traćcie nadziei i módlcie się!” brzmi bardzo nienaturalnie w ustach typowego siedemnastolatka. Tego rodzaju kwiatki mają spore znaczenie dla płynności czytania, przynajmniej w moim przypadku.

Pojawienie kolejnej mangi Ai Yazawy w Polsce to bardzo miła niespodzianka, a wydanie Waneko, choć nie jest idealne, powinno zachęcić do kupna i zapoznania się z tym niezwykłym jak na twórczość autorki komiksem. Jeśli ktoś lubi dramaty romantyczne owiane tajemnicą, bez wahania powinien sięgnąć po ten tytuł, zwłaszcza że na całość składają się tylko trzy tomy, a rozwój akcji zdecydowanie zaskakuje.