Tanuki-Manga

Z perspektywy czasu widać, że rok 2008 był jednym z ciekawszych na polskim rynku mangi, szczególnie dla osób zainteresowanych tytułami dla bardziej wyrobionego czytelnika. Duża w tamtych czasach aktywność wydawnictwa Hanami z pewnością była pozytywnym zjawiskiem, wprowadzającym nieco odmiany na nasz mały, niezbyt ciekawy rynek. Pierwszy raz wydani zostali autorzy, których twórczość została bardzo dobrze przyjęta, jak Mitsukazu Mihara czy Jirou Taniguchi, ale też tacy, których występ w Polsce okazał się jednorazowy – jak właśnie Kiriko Nananan ze swoją Dynią z majonezem.

Gdybym recenzowany tomik zobaczył w dużej księgarni (a nie w specjalistycznym sklepie, w którym najczęściej dokonuję komiksowych zakupów), pewnie nie zwróciłbym na niego uwagi. Szara okładka ze smutną główną bohaterką z papierosem nie zachęca do zakupu, za to wyraźnie daje do zrozumienia, że akcji czy komedii tu nie będzie. Czy tak jest w istocie i w ogóle więcej o Dyni z majonezem możecie przeczytać w recenzji głównej, teraz zaś zapraszam do zapoznania się ze stronę techniczną recenzowanej mangi.

Jakkolwiek krytyczne oko wprawionego w swym fachu recenzenta w każdym komiksie znajdzie jakieś uchybienia, uczciwie trzeba przyznać, że Dynia z majonezem prezentuje się znakomicie. Komiks wydrukowany został na grubym (ale nie tak grubym, aby uniknąć przebijania farby przez kartę, co świetnie widać na przykładzie str. 105), gładkim papierze wysokiej jakości. Druk prezentuje się bardzo dobrze – czerń jest czernią, nie odcieniem szarości i nawet drobne szczegóły dosyć delikatnej kreski zostały prawidłowo oddane. Szerokie marginesy na wszystkich krawędziach gwarantują, że manga nie została przycięta do polskich wymiarów, a dodatkowo pozwalają na zapoznanie się z całą stroną bez konieczności siłowego rozginania komiksu. Uwagę zwraca numeracja, obecna na każdej stronie w całym tomiku. Żadnych zastrzeżeń nie mam do czcionki i liternictwa, tekst jest wyraźnie widoczny i prawidłowo dopasowany do dymków. Nie znalazłem także żadnych błędów redakcyjnych.

Mangi wydawane przez Hanami zazwyczaj nie zawierają zbyt wiele dodatków i nie inaczej jest z Dynią z majonezem. We właściwej treści można niekiedy trafić na przypisy od tłumacza, zawierające wyjaśnienia terminów obcych dla polskiego czytelnika (np. yaki soba na str. 123.); zostały one estetycznie zamieszczone na dolnych marginesach i dzięki temu nie przeszkadzają w lekturze. Strony 207 i 208 zawierają odpowiednio zasady wymowy oraz przewodnik po japońskim układzie stron i kadrów – i to w zasadzie wszystko, jeżeli nie liczyć reklam na str. 206. Oprócz tego komiks zawiera jedynie elementy standardowe dla tego rodzaju publikacji, tj. spis treści i stopkę redakcyjną.