Tanuki-Manga

Wyprawa do magicznej krainy pełnej bishounenów jest dla wielu bohaterek mang shoujo marzeniem numer jeden. Kachiko Udagawa nie zalicza się jednak do nich. Nasza bohaterka wiedzie uporządkowane, stateczne życie, dzieląc czas na naukę, modlitwę i jeszcze raz naukę. Nie jest wysoka, nosi wielkie, grube okulary, ale, w odróżnieniu od wielu dziewcząt, które przewinęły się karty tego rodzaju historii, nie wydaje się z tego powodu szczególnie nieszczęśliwa. Nie ma kompleksów, zaś swój styl życia ceni i nie odczuwa potrzeby zmieniania go, nawet jeśli dzieląca z nią pokój w szkolnym akademiku koleżanka nie wytrzymuje i mówi jej prosto w oczy: „Jesteś aberracją”. Mayoko, bo o niej mowa, wciąż usiłuje nawrócić Kachiko na właściwy styl życia młodej dziewczyny (czytaj: imprezy, faceci, muzyka), jednak wydaje się to nieosiągalne.

Oczywiście, skoro mamy mangę shoujo, to obok bohaterki prędzej czy później musi pojawić się On. Tym razem książę z bajki nazywa się Seiya Mamikura. Naturalnie jest przystojny, cieszy się powodzeniem i „czworooki pigmej” (jak pieszczotliwie koleżanki określają Kachiko) raczej nie ma u niego szans. Pewnego wieczora, kiedy Mayoko urządza w pokoju imprezę, Kachiko nie wytrzymuje i przenosi się na noc do opuszczonego pokoju obok. Znajduje tam nie tylko spokój, ale i kota, którego z miejsca czyni swoją przytulanką. Niespodziewanie w pokoju zaczynają dziać się dziwne rzeczy, w wyniku których kot i Kachiko lądują w dziwnym świecie, wypełnionym po brzegi postaciami z mitów i bajek. Przewodnikiem bohaterki jest kot, który okazuje się nikim innym, jak tylko jej ukochanym. A nie jest jedynym mężczyzną, który wydaje się być zainteresowany naszą Kachiko, zwłaszcza, że w trakcie podróży przeszła ona zaskakującą metamorfozę.

Fusuma Land 4.5 to manga shoujo do pewnego stopnia wykorzystująca stereotypy gatunku, a do pewnego stopnia bawiąca się nimi. Pierwsza wizyta w krainie magii wcale nie jest dla Kachiko spełnieniem marzeń wszelakich, zaś ukochany niekoniecznie zachowuje się jak na księcia przystało. Akcja kolejnych rozdziałów rozgrywa się między szkołą a krainą Fusuma (czyli owym bajkowym neverlandem). Z jednej strony bohaterce wcale nie śpieszy się do wizyty w wypełnionym bishounenami-playboyami świecie, z drugiej – sam fakt, że może tam istnieć jako piękna kobieta i mieć ukochanego (co z tego, że z niego szuja) na wyciągnięcie ręki, jest wystarczającym magnesem. Do tego dochodzi jeszcze chęć ukrycia wszystkiego przed koleżanką – Fusuma jest światem szalonym, ale Kachiko woli sobie nie wyobrażać, co by się stało, gdyby trafił tam ktoś pokroju Mayoko.

Spodobała mi się ta manga. Jest ona pod wieloma względami antytezą takich shoujo jak znane w Polsce Mars czy Fushigi Yuugi. Jest krótka (jeden tomik), humorystyczna i nie trzyma się niewolniczo kanonów gatunku. Autorka, tworząc alternatywną krainę, wrzuca do niej wszystko, co przyszło jej do głowy, znajdziemy tam zatem bohaterów mitów greckich, naszego swojskiego Drakulę (bishounen, a jakże), a ponadto postaci z baśni japońskich (księżniczka Kaguya) przemieszane z historycznymi (głównie epoka Heian). Nie mogło zabraknąć Alicji w Krainie Czarów, a nawet potraktowanego dość swobodnie science­‑fiction. Otrzymana mieszanka niekoniecznie każdemu musi przypaść do gustu, ale może zainteresować, zwłaszcza, że ten jeden tomik czyta się raczej szybko. Trochę przypomina mi to niektóre mangi grupy CLAMP, choć nie ma tu fanserwisu, patosu ani wielopiętrowych kombinacji, jest za to więcej humoru. Co więcej, główną bohaterkę naprawdę da się polubić. Jest uroczo naiwna i niewinna (gdy podczas inspekcji w męskim akademiku znajduje świerszczyk, konfiskuje go w przekonaniu, że jest to album ze zdjęciami, który należy zwrócić do szkolnej biblioteki), ale z konfrontacji z rasowymi podrywaczami wychodzi obronną ręką.

Fusuma Land 4.5 to manga powstała Anno Domini 1985, co trzeba wziąć pod uwagę, patrząc na rysunek. Co prawda w nurcie shoujo ewolucja kreski postępowała wyraźnie wolniej niż w shounen, ale nie da się ukryć, że mamy do czynienia ze stylem, który wielu wyda się nieco archaiczny. Mnie to nie przeszkadza, chociaż zdaję sobie sprawę z faktu, że są osoby, którym groteskowe przedstawianie postaci (zwłaszcza Kachiko w swojej codziennej wersji) lub klasyczna mangowa kreska (chude kończyny, wielkie oczy) mogą przeszkadzać. Cóż, są i tacy, którym we współczesnych tytułach nie przeszkadzają bohaterki z piersiami rozmiaru dorodnych arbuzów, nieprawdaż?

Sumując, fajna, lekka i przyjemna rzecz, w sam raz na szybkie przeczytanie. Nic wybitnie odkrywczego, podejrzewam, że tego rodzaju tytułów powstawały wtedy setki (podobnie jak i dziś), jednak jeśli ktoś będzie miał apetyt na krótkie i dowcipne shoujo, Fusuma Land 4.5 powinien trafić idealnie w jej (lub jego – my, panowie, wbrew stereotypom, też czytam shoujo) gusta i oczekiwania.