Tanuki-Manga

„w wolnych chwilach rozładowuje napięcie w sposób bliski fanom twórczości Tokyo Hotel, czyli mówiąc po ludzku – tnie się”
Wow, jakaż profesjonalna wstawka. Po pierwsze to jest Tokio Hotel, nie Tokyo, po drugie nie ma nic wspólnego z nurtem emo, kojarzonym (też nie zawsze słusznie) z cięciem się, po trzecie ta wstawka była po prostu niepotrzebna i obraźliwa. Wstyd.

Tą mangę bardzo szybko się czytało, mimo, że nie była aż tak bardzo depresyjna, zdarzały się jednak cięższe tytuły. Rysunek w tej mandze jest prosty, ale taki jest wskazany przy takich tytułach bo bardziej ważne jest to co chce przekazać,

Widzę po komentarzach niżej, że odbieram tę mangę zupełnie inaczej. Możliwe, że autorzy mieli pomysł na smutną historię z elementami psychicznego maltretowania, skłonnościami samobójczymi etc. Ale w istocie wykonanie – sposób opisania przeszłości bohaterki oraz rozważania jej samej mają dla mnie głębię z początkowych rozdziałów „Ani z Zielonego Wzgórza”. Jakieś to takie wszystko spłycone, przesłodzone, a cały drugi  kliknij: ukryte  tom wygląda jak Harlequin. Nie czuję w tej historii nic depresyjnego, ani ciężkiego. Chyba, że dla kogoś już sama tematyka z hasłem „samobójstwo” jest ciężka do przełknięcia. Czytało się jednak bardzo szybko, bo byłam ciekawa jak się skończy  kliknij: ukryte  - a z zakończenia manga aż się lepiła od nierealistycznego lukru XD Dałam o tym temat na forum yuri.

Mimo dużej ilości dramatyzmu, historia ta wydawała się być mocno realistyczna. W trakcie czytania robiłam sobie krótkie przerwy, bo inaczej „ciężki” klimat serii mocno by mnie przytłoczył.  kliknij: ukryte  Wyczekiwałam tragicznego zakończenia, ale to, co dostałam, na swój sposób mnie zadowoliło. Koniec historii niesie w sobie coś na miarę nadziei, co po ilości smutnych wątków, bardzo podnosi na duchu
Uważam to za interesującą pozycję, ponieważ ukazuje nieco poważniejsze podejście do tematu.

Uwielbiam tą mangę, za wszystko – fabułę, klimat, grafikę i długość opowieści. Czytam tylko shoujo ai/yuri i ta praca zasadniczo (ale na korzyść) odstaje od innych tytułów w gatunku. Oczywiście, że przeczytałam ją 'na raz', nie wyobrażam sobie śledzenia takiej historii na raty. Czułam ogromną empatię względem bohaterek, czego żaden inny komiks we mnie nie pobudził, dlatego „Pieta” jest teraz w pewnym sensie punktem odniesienia w odbiorze i ocenie innych mang.

podobało mi się i to bardzo. Polecam

Czytałam powoli, bo to taka manga, którą rzeczywiście czyta się powoli. Skończyłam dopiero dzisiaj. Bardzo smutna opowieść, kilka razy miałam łzy w oczach.

Fajne, fajne. Ja czytalam „na raz” i dramatyzm szczegolnie mi sie spodobal. Jedna z ciekawszych mang shojo­‑ai, jakie czytalam…
Chociaz zdecydowanie nie dla tych, ktorzy lubia slodkie yuri o slodkich dziewczynkach.