Tanuki-Manga

Wiesz, Lin, ja wiem, że to przeszło przez korektę Ave i Meru tudzież jeszcze kogoś innego, ale mimo to mam wątpliwości co do tego rzucania „shake'em” (czytałoby się to dosłownie: szejkem, bardzo twardo i dziwnie trochę) – twoja propozycja nie wydaje mi się najwłaściwszą formą, bo po „k”, a przed „e” wyraźnie słychać coś jeszcze, tak więc taki zapis (jak w przypadku nazwiska Snape, kiedy po „p” nie ma nic i zapisujemy to „Snape'em”) raczej odpada.

Tym niemniej zapis zastosowany w mandze też jest nie do końca dobry, chociaż bliższy wzorcowi – „shakiem” (SJP PWN, Dobry Słownik, WordList) niż twoja wersja. Chyba że od tamtego czasu językoznawcy, jak to często bywa, zmienili zdanie, gnębieni uzusami i innymi takimi. Wtedy wycofuję moją uwagę.

Sympatyczne shoujo z pełnym pakietem zalet i niedostatków tego gatunku, ale nie o tym chciałam tu pisać. Tonari…warto ugryźć dla jednego elementu, który moim zdaniem został zrealizowany perfekcyjnie. Otóż ta dość schematyczna opowieść zawiera jeden z najciekawszych, najbardziej sympatycznych i najbardziej przekonujących portretów ''Tego Drugiego'' jakie dane mi było spotkać w mandze  kliknij: ukryte  (tak Yamaken, to na twoją cześć ^^). Jest to też druga, po Ao Haru Ride manga, która aż prosi się o złamanie schematu  kliknij: ukryte  nierozerwalności związku głównej pary bohaterów, która pomimo problemów praktycznie zawsze zmierza do nieuchronnego, pozytywnego końca. Od czasu do czasu autorom mang udaje się stworzyć nietuzinkowych bohaterów, którzy w pełni zasługują na to by zrzucić z piedestału mrukliwych, ''mrocznych'', egoistycznych (żeby nie napisać wprost ''patologicznych'') typków z pierwszego planu i zasłużenie zająć ich miejsce. Marzy mi się historia w której  kliknij: ukryte  Yamaken, Kikuchi i tym podobni zostaną wyrzuceni z friendzonu raz a skutecznie. Niezmiennie marzy mi się też autor, który wreszcie odważy się na takie rozwiązanie…

Manga jest świetna, ale nie zgadzam się z tagiem ''realizm''. Chyba, że chłopaka z nadpobudliwością psychoruchową, ciągającego za sobą kurczaka, zachowującego się jak rozwydrzony pięciolatek, siedzącego w dziwnych pozycjach i zupełnie nieprzystosowanego społecznie można nazwać ''normalnym''...