Tanuki-Manga

Manga rozpoczyna się dosyć ciekawie, środek też nie najgorszy, ale końcówka bardzo słaba i zwyczajnie nudna. Niczego poza rozrywką oczywiście od tej mangi nie oczekiwałem, ale na końcu ilość zupełnie zbędnego tekstu i „zepsucie fabuły” nawet i ową rozrywkę odebrały. Poza samym tematem, nie widzę w mandze zbytnich aluzji do filozofii (przynajmniej nie tej będącej nauką) a jedynie „filozofowanie autora”, który jeśli naprawdę miał „ambicje filozoficzne”, a nie posiadał odpowiedniej wiedzy, to powinien przynajmniej trochę zaznajomić się z filozofią (jeżeli chciał się do niej odwoływać) by nie zanudzać czytelnika. Poza tym w mandze ewidentnie nie zachowano równowagi, szczególnie pod koniec, między wstawkami autora a fabułą, przez co straciła ona mocno na jakości. Kreska słaba, autorowi nie wychodziły zarówno krajobrazy jak i ludzkie sylwetki, szczególnie twarze, których rysy w kółko się powtarzały.
Ogółem dałbym 6/10, nie najgorsza rozrywka, z ciekawymi postaciami (Migi, aczkolwiek bez ostatnich rozdziałów), znośną fabułą, która choć większość zalet traci na samym końcu, to jednak pozostaje akceptowalnym tytułem.

Mnie się podobało!
Najbardziej interesująca była relacja między głównym bohaterem i 'jego' pasożytem, byli na prawdę ciekawym duetem. Chyba zostanę fanką Migiego ;-). Ogólnie w mandze sporo się działo i na pewno się nie nudziłam.
Widzę, że recenzent trochę skrytykował filozoficzne cechy mangi. Ja tam nic do nich nie mam, jak dla mnie zostały one przestawione dobrze i na pewno dają trochę do myślenia.  kliknij: ukryte  Ludzie to na prawdę… pasożyty… ;-). Poza tym, od początku można było się spodziewać takich, a nie innych przesłanek. Są one dość oczywiste jednak nie przeszkadzają w czytaniu, ja większość uwagi poświęciłam bohaterom i akcji, i myślę, że pod takim kątem należy to czytać.
Nie wiem jak inaczej autor mógłby przedstawić wstawki filozoficzne, ale może mam za małą wyobraźnię…

Plusy:
- polubiłam bohaterów, każdego bez wyjątku :-). Migi rządzi. Jest egocentryczny i na początku ciężko mu się dogadać z Shinjim, a zarazem jest bystry, śmieszny, szczery i zamienia się w superbronie ;-)
- dialogi pomiędzy bohaterami (szczególnie Migim i Shinjim),
- podobał się sposób przestawienia pasożytów, trochę groteskowy, trochę straszny (ej, no co… mnie tam przerażają zmutowane za duże głowy :-))
- fajne walki… i generalnie akcja,
- problematyka, sposób jej przedstawienia (głównie walka ludzi z pasożytami) z pewnością jest ciekawy i moim zdaniem sprytnie wpleciony w całą akcję.

do recenzenta: PS o co chodzi z tym końcem? 'Przedramatyzowany'? Chciałabym prosić o wyjaśnienie tego „jednego elementu i jednego zdania, dzięki którym całość zyskałaby niebanalność i wyższy wymiar”. Ja tam nie mam nic do zakończenia (oprócz jednej rzeczy, troszkę się z nim autor pospieszył… takie miałam wrażenie…) i jestem ciekawa co byś tam zmienił :-).

Do minusów zaliczam:
- rysunek – na początku ciężko było mi się przyzwyczaić, no i jak już wspomniał recenzent te nieszczęsne tła… czułam niedosyt
Poza tym, bohaterowie wyglądali na dużo starszych niż na prawdę byli…
-  kliknij: ukryte  Dlaczego Migi odszedł łeee :(

Wow, trochę dużo tych plusów… mimo wszystko 10/10 nie będzie :P, ogóle wrażenie to… 7,5.

Dla przyszłych czytelników: Potraktujcie to jak dobrą, rozrywkową mangę pełną akcji, humoru i ciekawych perypetii głównego bohatera. Nie doszukujcie się tam samych mądrości życiowych i filozoficznych przesłanek bo stracicie całą zabawę :-)

Pozdrawiam

Skoro w za kreskę, fabułę i postaci są same siódemki, to skąd taka słaba ocena ogólna? BTW. Recka pojawiła się w świetnym momencie – akurat zdobyłem tą mangę i jutro rano zaczynam ją czytać :D