Tanuki-Manga

Główna bohaterka, Makoto Konno, to pełna energii uczennica drugiej klasy liceum. Letnie dni upływają jej na chodzeniu do szkoły, pisaniu egzaminów i grze w baseball z przyjaciółmi: Chiakim i Kousuke. Największym problemem dziewczyny wydaje się bezlitośnie upływający czas, lecz wkrótce i on przestaje stanowić przeszkodę. Przez niefortunny zbieg okoliczności Makoto zyskuje umiejętność cofania się w przeszłość. Bez namysłu zaczyna wykorzystywać nowo nabytą zdolność do prozaicznych rzeczy, takich jak poprawa ocen z egzaminu, śpiewanie na karaoke do późnego wieczora czy próba zeswatania znajomych. Dopiero później przekonuje się, że ingerowanie w minione wydarzenia może przynieść dramatyczne skutki i w nieprzewidywalny sposób oddziaływać na osoby w jej otoczeniu.

Odpowiednio wyważone momenty humorystyczne i dramatyczne, poważne podejście do uczuć nastolatków, dobrze przedstawione relacje między postaciami – to wszystko pozytywnie wyróżnia mangową adaptację pośród innych, mniej dojrzałych komiksów dla dziewcząt. Na ten temat rozpisałam się w głównej recenzji.

Polskie wydanie pozytywnie mnie zaskoczyło. Na razie jest najlepszym, jakie dotychczas trzymałam w dłoniach. Projekt okładki różni się odrobinę od japońskiego oryginału niewielką grafiką zegarka, ale spodobała mi się ta inwencja twórcza.

Nie wyłapałam żadnej literówki ani brakującej kropki. W środku tomiku pojawia się spis rozdziałów, a na kartkach – numery. Wprawdzie nie znajdują się na każdej stronie, ale jest ich na tyle dużo, że istnienie spisu treści nie wydaje się tylko estetycznym zabiegiem, mającym wypełnić pustą stronę.

Dawno nie czytałam tak dobrego tłumaczenia. Kwestie wypowiadane przez bohaterów brzmiały naturalnie i były dobrze dopasowane do postaci. Jedynym, do czego mogłabym się przyczepić, jest napis z tyłu obwoluty: Uczennica drugiej klasy liceum, Makoto Konno, przyjaźni się z dwoma chłopcami – przyjacielem z dzieciństwa (…). Nie jestem przekonana, czy zwrot ,,przyjaźni się z przyjacielem z dzieciństwa” jest poprawny, rozumiem jednak, że skoro Kousuke jest przyjacielem z dawnych lat, to użycie tych słów w takim związku nie jest bezzasadne – wszak z przyjacielem z dzieciństwa można nie mieć już kontaktu.

Podsumowując: pozostaje mi mieć nadzieję, że inne mangi będą wydawane z równą starannością, co O dziewczynie skaczącej przez czas. Polecam tę historię zwłaszcza amatorom serii obyczajowych. Mimo nadnaturalnego motywu manga jest opowieścią o relacjach młodych ludzi, a także dorastaniu do wzięcia odpowiedzialności za swoje wybory.