Tanuki-Manga

Niepowstrzymanej klątwy ciąg dalszy. Zarówno Kouichi, jak i Mei są teraz ignorowani w nadziei, że powstrzyma to zagrożenie i pozwoli uniknąć dalszych ofiar, jednak i to okazuje się nie wystarczać, gdy wychowawca klasy 3C, pan Kubodera, popełnia samobójstwo na oczach swoich uczniów. Kouichi i jego koledzy cały czas szukają wyjścia z sytuacji i być może udaje im się takowe znaleźć. Plotka głosi, że w przeszłości podczas wycieczki szkolnej klątwa przestała działać z niewiadomych przyczyn. Okazuje się, że ktoś być może pamięta te wydarzenia i jest w stanie rzucić nowe światło na tajemnicę klątwy 3C. Równocześnie jesteśmy świadkami powolnego rozpadu osobowości Izumi Akazawy – z rozsądnej, choć przerażonej osoby zmienia się ona w żądną zemsty i rozżaloną dziewczynę. Jak potoczą się losy naszych bohaterów? Sprawdźcie sami.

Fabuła tego tomiku nie zaskakuje, jednak nie jestem pewny, czy chciałbym, aby zaskakiwała – do tej pory nie było większych problemów ze spójnością czy logicznością wydarzeń, choć szczerze przyznam, że mam nadzieję na zakończenie inne niż w anime (nieciekawe i niestety niezbyt dobrze wpisujące się w ton całej opowieści). Jednym z ciekawszych wątków, jakie znalazły się w tym tomiku, jest historia brata Izumi Akazawy, która daje faktyczną motywację jej nienawiści do Kouchiego i Mei, zwłaszcza w porównaniu do anime, gdzie kierowała się czymś w rodzaju sadystycznego owczego pędu. Jestem też ciekaw, czy ta adaptacja oszczędzi Izumi, czy też ubije ją w jakiś widowiskowy sposób. Jeśli zaś chodzi o zastrzeżenia, to muszę powiedzieć, że idea ukrycia bodaj jedynego sposobu na przerwanie klątwy w trudno dostępnym i mało oczywistym miejscu zakrawa dla mnie na skończone zidiocenie, tym bardziej, że żadnych logicznych powodów po temu nie ma.

Izumi, która wcześniej po prostu starała się przeprowadzić klasę w miarę bezboleśnie przez okres aktywności klątwy, przeżywa załamanie spowodowane samobójstwem brata, ale także śmiercią Yukari, jej bliskiej przyjaciółki. Jest to jednak jedyna ważna zmiana w charakterach postaci w tym tomie. Oczywiście cała reszta stara się odgadnąć, kto jest żywym trupem, zaś Kouichi zaczyna nawet podejrzewać samego siebie, jednak poza tym nic ciekawego się nie dzieje.

Pisanie o grafice tego tytuł nastręcza coraz większych trudności. Nie jest to bowiem seria brzydka, ba, projekty postaci są bardzo ładne, ale jednocześnie strasznie nijakie (cały czas mam też trudności z rozpoznawaniem bohaterów po twarzach, bo niczym poza fryzurą się nie różnią). Nie najlepiej wychodzi autorowi oddanie dramatycznych i skrajnych emocji. Na jednej ze stron mamy przykład takiego potworka, który miast budować klimat grozy i zaszczucia, wywołał mój mało pochlebny rechot. Żeby jednak nie przesadzić – nie są to wady tego konkretnego woluminu, po prostu tutaj nastąpiła ich kumulacja. Jeśli zaś chodzi o zalety, na pewno należy do nich zaliczyć tła. Owszem, trudno nadać oryginalność czemuś, co jej nie ma, jak na przykład szkoła czy korytarz, ale pejzaże i otoczenie są narysowane porządnie i dokładnie.

W kwestii technicznej nie mam tomikowi nic do zarzucenia. Z radością informuję również, że „naprawiono” pisownię klasy 3C i nie muszę (tak samo jak i inni ortofaszyści) już się tego czepiać. Poza tym czcionka jest zawsze czytelna i nie zauważyłem żadnych błędów ortograficznych czy stylistycznych. Pierwsze cztery strony są kolorowe, ale na szczególna uwagę zasługują strony druga i trzecia, gdzie możemy podziwiać Mei i Izumi wystylizowane na śpiące lalki w odcieniu sepii – efekt jest naprawdę świetny, podobnie jak sam spis treści, który tym razem zdobi podobizna (w normalnych kolorach) Izumi.

Muszę powiedzieć, że z czasem coraz bardziej obojętnieję na uroki Another. Problem w dużej mierze polega na tym, że mniej więcej wiem, co się wydarzy, więc efekt zaskoczenia praktycznie nie istnieje. Jeśli jednak spojrzeć na to z perspektywy osoby, dla której manga jest pierwszym kontaktem z tym tytułem, to nadal nie jest to pozycja jakoś specjalnie się wyróżniająca. Ot, przyzwoita, choć krótka historia z niewielką ilością detali, postaciami mającymi sporo niewykorzystanego potencjału, ładną, choć przeciętną grafiką i niewyczuwalnym klimatem. Kto wie, może ostatni tom poprawi średnią, ale na razie mogę ten tomik zarekomendować jedynie tym, którzy czytali poprzednie. Reszta niech poszuka czegoś ciekawszego.