Tanuki-Manga

Studio jg wyda Shaman King 😎

Z mojego punktu widzenia to bardzo poruszająca historia i godne pochwały jest takie zakończenie które nie robi z czytelników idiotów. Podobały mi się również historie poboczne – pozwalały przywiązać się do bohaterów i zrozumieć podejmowane przez nich decyzje (w cudzysłowie – bo wszystkie decyzje podejmował autor ;))Szczerze to walki same w sobie podobały mi się najmniej – zwłaszcza te w których miało być dynamicznie – podzielam opinię recenzentki że ciężko ogarnąć na co właściwie się patrzy. Podsumowując historia trafiła do mnie.

Manga opisująca historie Króla Szamanów mimo ciekawego wątku i idei ma moim zdaniem mnóstwo wad, które powoduje, że cięzko mi po dłuższym przemyśleniu wystawić wysoką notę. Poniżej zamieszczam listę powodów takiego stanu rzeczy:
- niepotrzebne historie poboczne, tylko po to aby skończyć mangę na 300 rozdziałach;
- zbyt duża liczba tzw.„punktów zwrotnych” w fabule, które budziły obok zaciekawienia zażenowanie;
- ogromny galimatias będący wynikiem nieporadności autora;
- poinformowanie autora o śmierci niektórych bohaterów jeszcze przed faktem zaistnienia tego w fabule mangi;
- zbyt przedramatyzowana seria;
-  kliknij: ukryte  narzucenie na barki 11­‑letnich chłopców samobójczej misji i reakcja ich rodzin na to
- Zakończenie i nie chodzi to o urwanie,  kliknij: ukryte  bo i tak w późniejszych rozdziałach dowiadujemy się jak zakończyła się ta historia

Tu można poprzeć akcję, dzięki której manga Shaman King być może zostanie wydana po polsku :) [link]
Moim zdaniem, jest świetna :)

Nie jestem pewna, czy mam prawo pisać tu komentarz, ale moim zdaniem moja ocena jest jak najbardziej poprawna i nie tłumi jej fakt, że mangę właściwe przeczytałam w częściach, a nie w chronologicznej kolejności (potrzebowałam przeczytać wiele fragmentów) i to na przestrzeni dwóch lat. Shaman King znam właściwe z anime, które obejrzałam dość dawno temu. Zaintrygowało mnie ono i skłoniło do zerknięcia do mangi, gdzie wszystko było inaczej. Ta odmienność jednak nie odrzuciła mnie… Po tym wszystkim myślę, że to cudowna manga, pełna filozoficznych myśli. Różni się ona od zwykłego shonen, moim zdaniem nie jest schematyczna – wbrew temu co mówi recenzentka. Być może troszkę tu z tego schematu jest, ale tylko pozornie – wszystko, co schematyczne, w pewnej chwili zmienia się i człowiek patrzy na to inaczej. Walki nie odbywają się tak jak w typowym shonen, poprzez nie poznajemy bohaterów, często pokazane są ich myśli, mamy możliwość poznać ich przeszłość i zrozumieć motywy. Bardzo zgrałam się z postaciami w trakcie czytania tej mangi (moją ulubioną jest Hao). Jeżeli chodzi o główny motyw turnieju – ratowanie świata, samo to ratowanie ma się trochę inaczej niż w typowej serii shonen. Oczywiście, mamy tego złego – ale jest on jedną z najbardziej zagadkowych postaci. A ratowanie świata? W czasie czytania widz sam zadaje sobie pytanie, co uratuje ten świat (przy czym wypada wspomnieć, że nie wszyscy uczestnicy turnieju chcieli ratować świat, choć nie wszyscy też chcieli go zniszczyć) i co właściwie przyniesie (dla osoby, która go uratuje).
Najbardziej zaskakującą rzeczą w tej mandze jest zakończenie, choć ja osobiście wyczekiwałam tego już mniej­‑więcej od połowy. Myślę, że jest ono doskonałe – bardzo filozoficzne, zostawia otwarte ścieżki, ale z drugiej strony kończy główny wątek w zadowalający sposób i w końcu wszystkie wybory okazują się odpowiednie.
Myślę, że ta manga jest wyjątkowa – przede wszystkim to smutna historia, która nie jest jak każdy shonen. Zakończenie jest bardzo naturalnie otwarte – jak inaczej mogłoby się skończyć? Nie znam lepszego, naprawdę. Ostateczne pozamykanie wszystkich wątków jest jak dla mnie tak oklepane, że to aż smutne. Nie wszystko musi kończyć się szczęśliwie lub nieszczęśliwie, prawda? Wszystko skończy się w chwili śmierci bohaterów, w czym nie musimy mieć udziału. Całe ich życie to będzie dokonywanie wyborów. Możemy dopowiedzieć sobie, co będzie dalej. Jak mówiłam, ta manga to po prostu smutna historia pokazująca ludzkie wnętrza, dość filozoficzna. Wszystkie pokazane tu historie są dramatyczne, ale nie przesadzone. Ten dramat nie przewija się przez całą serię w jakichś łzawych opowiastkach, dramat to po prostu wrażenie końcowe. I w końcu nie jasne jest, czy wszystko skończyło się szczęśliwie… Bo nie ma ani szczęśliwie, ani nieszczęśliwe. Jestem ogromną fanką tej historii i osobiście uważam, że choć do wybitnej wiele jej brakuje, to ja spokojnie wystawiam ocenę 8/10. Moim zdaniem nic jej nie brakuje (choć można by wypuścić drugi rozdział Hana's Flower bo to już jest niedokończone).

Hmm no nie wiem czy Shaman King jest zbyt oryginalny. Prawda, fajny i miły do czytania shonen z bohaterami, których się zapamiętuje( osobiście jestem fanką wszystkiego z pod gatunku supernatural itd. więc schematy mi nigdy nie przeszkadzają ). Jednak tak na prawdę jest jednym z wielu w podobnym stylu. Brutalność również nie wychodzi za obręb demografii( daleko mu do Bloody Monday, Alive, Doubt czy Deadman Wonderland oraz innych shonenów ). Na pewno nie powiedziałam bym, że jest między shonen a seinen chociaż różnica jest bardzo płynna i obie demografie ciężko czasem odróżnić.

Wracając do głównego wątku. Jak wspomniałam porządnie stworzona manga. Kreska jest natomiast dość dziwaczna i nie każdemu się na pewno spodoba. Postacie są kwadratowe z dużymi stopami xD Ale już tła i dynamika bardzo fajnie rysowane z dużą dbałością o detale. Natomiast co do końca, SK został zwyczajnie przerwany ponieważ jego popularność gwałtownie spadła. Przyczyny nie znam. Dopiero niedawno z okazji drugiego wydania mangaka mógł dokończyć swoją pracę. Niestety jeszcze się z tym nie zapoznałam.

PS. Czy aby główny bohater nie miał na imię Yoh? Chyba, że pamięć już mi nawala ;)