Tanuki-Manga

Bardzo dobry szkolny romans, ze świetnymi, różnorodnymi, a także zabawnymi postaciami. Trochę ubolewam nad faktem rozwleczonej drugiej połowy komiksu. Tak mniej­‑więcej od 10 tomu już do końca, bo gdyby oceniać historię do 10 tomu, to byłby to wtedy dla mnie perfekcyjny i oryginalny szkolny romans, a tak dostajemy opowieść, która nagle stanęła w miejscu i skupiła się wyłącznie na pojedynczych, epizodycznych, krótkich zarazem historyjkach z codziennego życia bohaterów. Często nie łączyły się one za bardzo ze sobą i zdarzały się przez to momenty lekkiego znużenia. Oczywiście z drugiej strony dzięki temu zabiegowi zyskały postaci, szczególnie drugoplanowe. Za sprawą takiego prowadzenia fabuły, a raczej jej braku, postaci nabrały jeszcze bardziej kolorytu i charakteru, ich relacje jeszcze bardziej się rozwinęły i pogłębiły, a każda z nich zaczęła się bardziej wyróżniać i pokazywać swoje prawdziwe ukryte oblicza. Wszystko to łączyło się w wiele zabawnych i uroczych momentów z codziennego życia z nimi w roli głównej, przy których uśmiałem się co nie miara. Same zakończenie jest okej i nie odbiega niczemu od wersji animowanej. Wydaje się trochę przyspieszone i zbyt zwyczajne, ale nie przeszkadza mi to za bardzo. Za to bardzo żałuję, że nie zdecydowali się przynajmniej w najmniejszym stopniu pokazać nam przyszłości bohaterów. Co robią po zakończeniu szkoły i w dalszej części ich życia, czym się zajmują, czy założyli rodziny, czy żyją sobie razem szczęśliwie oraz czy spotykają się ze sobą co jakiś czas w stałej grupie, tak jak to sobie obiecali na zakończenie szkoły. Tego mi zabrakło. Natomiast przyjemnym dodatkiem okazały się trzy ekstra rozdziały pokazujące przyszłe życie brata Hori, czyli Souty i jego przyjaciółki z dzieciństwa oraz przeszłość rodziców Hori. Fajne krótkie historyki urozmaicające nieco komiks. Ale nie obraziłbym się gdyby zamiast nich dodali to, czego mi zabrakło i o czym wspomniałem już powyżej. Jeśli chodzi o warstwę techniczną to nie mam się do czego przyczepić. Biorąc pod uwagę tematykę komiksu i to na co autor mógł sobie pozwolić, wszystko zostało wykonane należycie. Piękna, przyciągająca wzrok kreska, nic dodać, nic ująć. Wydanie Waneko również stoi na standardowym, ale jednocześnie bardzo wysokim poziomie i nie mam do niego żadnych zastrzeżeń. Śliskie, błyszczące, ładne obwoluty, mocne klejenie i przyjemne tłumaczenie. Jest to solidna wysoka półka bez elementów wow czy ekstra dodatków/efektów tak jakich np. matowe wykończenia obwoluty, dodatkowe kolorowe strony itp. Podsumowując, lekki niedosyt i smutek po zakończeniu lektury pozostał, niemniej jednak nadal uważam to za naprawdę udany szkolny romans i jeden z najlepszych jaki przeczytałem. Dostarczył mi dużo emocji, dużo śmiechu i wzruszeń. Ogólnie mam mega dużo pozytywnych wspomnień (mimo wszystko lektura całości przeciągnęła się na około 6 lat) z czytania każdego tomu i nikt mi tych wspaniałych chwil nie odbierze. Na pewno co jakiś czas i w wolnej chwili będę wracał do tej historii i tych postaci. Osobiście serdecznie polecam się zapoznać. :)

Dobrze się czytało tę mangę, ale pewien niedosyt pozostał. Pora zerknąć na anime i na live action.

Niedługo wychodzi kolejny tomik- już się cieszę, bo to jedna z niewielu serii do których chętnie wracam -mimo wszystko nadal mam zaciesz na czytanych po raz enty tych samych scenach :) ;)

[link]

Miyamura mówiący głosem Tomury Shigarakiego z „My Hero Academia” brzmi… Ciekawie? :D

Manga nawet ciekawa i początkowe tomiki miło się czyta postacie ciekawe i fajnie przedstawione powoli rozkwitajace uczucie (choć chyba nierealne takie tępo rozkwitu miłości w realnym życiu ja i ludzie których znam zakochani się w kimś lub nie ale aż tyle nigdy to nietrwalo- to tylko moja opinia) mimo fajnych osobowości postaci napewno nie jest to manga na +10 tomów!!!! bo zaczęło być po prostu nudno napisanie dla tej historii 7 tomikow to max żeby nie nudzić czytelnika oceniam 6/10

Hmm… Nie czytam już „szojek”. Generalnie mdli mnie już od tych pseudosłodkich, nudnych i głupich romansików w szkołach  kliknij: ukryte  (Yaoi nie liczymy, yaoice to dla mnie inna bajka XD). Chcę dorosłych, uroczych bohaterów, chcę jaja jak berety i generalnie… no żeby nie było głupoty ani nudy.
Piszę ten komentarz już jako baba bardzo wybredna i praktycznie nie czytająca normalnych romansów XD
1 tom „Horimiyi” kupiłam bez przekonania, słysząc mnóstwo dobrych opinii, no i w ogóle, że to shounen, a nie shoujo, więc musi być lepsze i tak dalej, i w końcu… przekonał mnie sam Miyamura. Tak na pierwszy rzut oka. Jest lepiej niż się spodziewałam (myślałam, że się zanudzę i nie zmogę nawet jednego tomu), a było dosyć zabawnie i uroczo, a mi więcej nie potrzeba. Ale z drugiej strony spodziewałam się trochę bardziej realnego związku, skoro tak ludzie go chwalili…
No więc tak – Miyamura jest świetny, przeuroczy i zabawny, dla mnie jak znalazł. Nie mogłam się z początku zdecydować, czy jest ładniejszy jako emo­‑otaku czy jako wykolczykowane nie wiadomo co, ale w końcu chyba zdecydowałam się na drugą opcję ^_^ Podobały mi się sceny z Ishikawą,  kliknij: ukryte  wiecie tam z cyklu „Jak właśnie pomyślałeś, że chcę ci wyznać miłość, to masz w ryja” xD Ładne też było, jak Miyamura powiedział Hori na wycieczce szkolnej,  kliknij: ukryte  żeby tak nie wpuszczała chłopaków do swojego pokoju… Ekhem, ładnie wtedy wyglądał xD Scena z jajkami też zabawna, choć spodziewałam się czegoś lepszego – jakichś jaj (niedosłownych xD) z jajami (dosłownymi xD) w supermarkecie, jakiegoś biegania między półkami i przepychania się między ludźmi, a dostałam Miyamurę przeskakującego przez płot i tyle, no ale może to i lepiej, że nie było takich scen, pewnie by wyszły oklepane i mało zabawne.

Co do minusów… No Hori, co tu dużo mówić. Może nie jest aż tak głupia i irytująca jak większość głównych bohaterek, właściwie to jest całkiem znośna, ale spodziewałam się, że będzie „normalniejsza”. Dziewczę wygląda jako ta kura domowa całkiem ładnie i normalnie, a tragedię z tego robi taką, że się spodziewałam, że będzie wyglądała jak koszmar O.o Jak jakaś Yamato Nadeshiko z tego anime czy coś. Nawet na ulicy jej nie rozpoznają, jakby miała co najmniej mozaikę panoramiczną na gębie niczym ci Battle Loversi -.-' Jego już lepiej rozumiem, kolczyki i tatuaże nie są mile widziane w japońskich szkołach (ba, w naszych też pewnie nie bardzo), rozumiem, że się chłopak tym przejmuje, ale jej przejmowania się nie rozumiem wcale. No chyba że zwalić na jedno: Japończycy. Oni są dziwni i tyle xD Po drugie: hmm, pierwszy albo drugi rozdział,  kliknij: ukryte  a oni już sobie niebezpośrednio miłość wyznają. No tam, że chcieliby, żeby nikt inny nie widział ich drugich „postaci”. Jakby to obrócili w żart lub coś, to jeszcze, ale tu miałam wrażenie za szybko i w ogóle co to ma być?! No oczywiście, nie było to bezpośrednie wyznanie przy zachodzie słońca, ale i tak mi tam nie pasowało.
Po trzecie –  kliknij: ukryte  Miyamura dał jej się napić ze swojego kubka, a ta od razu panika, że o mój boże, niebezpośredni pocałunek! O Chryste =_=' Po kim jak po kim, ale po takiej dziewoi w wychwalanym shounenie spodziewałam się, że będzie normalniejsza, wzruszy ramionami i nie będzie robiła afery z takiej pierdoły. Po czwarte – nie wiem, po co ona zrobiła z niego kuzyna. Przecież jeśli chcieli ukrywać swoje drugie „wcielenia” to nie musiała tego robić, twierdziła, że są przyjaciółmi, nie parą, więc po co robić z niego kogoś innego? (Jeszcze jakby byli parą można by to lepiej zrozumieć w jakiś sposób…). No nie wiem, miałam wrażenie, że autorka zrobiła to tylko po to, by jakaś inna dziewoja mogła wzdychać do Miyamury.
Zdziwiłam się też, że  kliknij: ukryte  niby Miyamura tak chciał się ukrywać, a trzeci bodajże rozdział ten już wygadał Ishikawie o tatuażach xD No ale niech będzie, Ishikawa jest fajny, więc w sumie dobrze, że mu powiedział xD

Poza tym wciąż nie mogę uwierzyć, że Miyamura jest głównym bohaterem -.- Dawno nie widziałam tak ślicznego i fajnego, w większości mang to są brzydcy i niefajni, a ten „drugi” (o ile jakiś jest) jest i ładniejszy, i miliard razy fajniejszy od głównego. Tu chyba żadnego drugiego nie będzie. No Ishikawa jest niby, nie wiem, co z tego wyniknie, ale i tak wolę, o dziwo, Miyamurę xD No cóż, wyjątki tylko potwierdzają u mnie regułę. Fajna komedia ogólnie, ale do ich związku się nie umiem przekonać. Nie wiem, nie ma we mnie czegoś takiego jak „O Jezu, jaka urocza scena!”. Jest „O Jezu, jaki uroczy Miyamura!”, ale jakoś o nich dwóch tego powiedzieć nie umiem. Może to nastąpi później… póki co, i tak wolę yaoice xD Aczkolwiek jest dużo lepiej niż w większości szkolnych romansów. Nie miałam jakiegoś wyjątkowego facepalma ani wyjątkowo się nie zirytowałam. Jest nieźle. I chyba będę dalej kupować. A u mnie to komplement, bo zwykle nie umiem zmóc ani dwóch odcinków, ani jednego tomu czegoś takiego. Ejmen xD

Zgadzam się całkowicie na temat sceny seksu – chyba nigdy nie widziałam żadnej tak dobrze zrobionej w shoujo. Czytałam ją z przyjemnością, wszystko było naturalne i logiczne. Mimo iż rozdział rozpoczął się (z tego co pamiętam) dość głupio, to obecna tam scena ze świetnym, niewymuszonym klimatem zdobyła mnie w całości. Plus braciszek Hori, którego wspólna scena z Miyamurą też podbiła me serce…. Bez dwóch zdań jest to jeden z moich ulubionych rozdziałów.
W całości też się zgadzam z recenzją, jest to jedno z najlepszych shoujo z jakim miałam do czynienia, a czytałam ich trochę:)

Przeraźliwie urocza i zabawna manga. Moim zdaniem mogłaby być wzorem tego jak należy tworzyć romanse szkolne. Zdecydowanie najlepiej i najbardziej naturalnie pokazany rozwój relacji między bohaterami z jakim się spotkałam – od przyjaźni do czegoś więcej. Tego mi zawsze najbardziej brakowało w romansach. Zazwyczaj w pierwszym odcinku para się zapoznaje, w drugim zakochuje, a w trzecim jest już w regularnym związku z wszystkimi tego konsekwencjami. Ewentualnie przez 20 odcinków nie jest w stanie wyartykułować swojego uczucia. A tutaj wszystko dzieje się tak uroczo zwyczajnie, płynnie, bez płomiennych wyznań na tle zachodu słońca, zaryzykuję stwierdzenie, że tak jak w życiu :). Aż mi się w środku wszystko roztapia jak masło :). Szczerze mówiąc, autorka mnie bardzo pozytywnie zaskoczyła, nie spodziewałam się, że aż tak dobrze sobie poradzi. A Miyamura stał się jednym z moich ulubionych bohaterów, chciałabym takiego przyjaciela :).
Poniżej znajduje się wielki spoiler z 37 rozdziału. Jeśli jeszcze nie czytaliście, nie odkrywajcie, bo zepsujecie sobie naprawdę dużo przyjemności.
 kliknij: ukryte  Bardzo mi się podoba sposób w jaki autor ukazuje fizyczne okazywanie uczuć – pocałunki i seks. Pozwolę sobie stwierdzić, że autorzy wielu mang yaoi mogliby się od niego nauczyć jak należy pokazywać seks, żeby można było to uznać za urocze ^^

Bardzo mi się spodobali bohaterowie i więź między nimi :) Żadne bum, lecz powolne przywiązywanie się! :D

oj tak wysoko plasuje się na mojej liście mang. jak tylko jest nowe wydanie to od razu sie biorę za czytanie, przyjemna manga nie taka tradycyjna jak te wszystkie. wyszczególnia ją taka prostota i oni nawet nie myślą o miłości tylko tak się przyjaźnią a potem dopiero się dzieje, jak zaiskrzy.