Tanuki-Manga

Manga nie wysokich lotów, ale też nie najgorsza, od takie romansidło do ciastka i kawy na 30 minut czytania. Nic super mądrego, ale też nie debilne dialogi przy których nóż się otwiera. Prosta fabuła, poprawne rysunki. Ja kupiłam za grosze z drugiej ręki i okey, ale nówki bym za cenę okładkową nie kupiła. Jeśli mangę posiada znajomy i się nudzisz – możesz przeczytać. Jeśli zamierzasz zakupić własną – odradzam.

Tym razem w recenzji tomiku, trzeci akapit od końca:

A tak to, wszystko jasne.

Nie bardzo wiem czy to komuś się paluszkiem oparło na klawiaturze, czy miało tam być coś bardziej skomplikowanego, już sami będziecie wiedzieli co z tym zrobić ^^

Zabierając się za ten tytuł nie spodziewałam się niczego dobrego, bo okładka i opis wystarczająco dają do zrozumienia, jakiego typu jest to manga. Pod tym względem się nie rozczarowałam, ale cała reszta już mnie trochę zawiodła. Tomik wydaje się być robiony na kolanie i mam tu na myśli głównie edycję. Czcionka jest taka sobie i moim zdaniem nie pasuje do dymków. Poza tym taka sama występuje na tłach, przez co wszystko wygląda tak trochę biednie i smutno. To samo mogę powiedzieć o dźwiękach, które są takie „niezdecydowane”, ani duże jak potrzeba, ani małe, więc nie oddają uczuć z danej chwili. To co jeszcze bardzo rzuciło mi się w oczy, jest fakt, że niektóre dymki są bardzo niewyśrodkowane, i nie zaokrąglone, więc zamiast skupiać się na historii, raczej myślałam, że coś mi tu nie pasuje. O tłumaczeniu ciężko mi się wypowiadać. Wydawało mi się w miarę poprawne, ale nie porwało, i nie wniosło niczego, co warto było by zapamiętać. Z pewnością tylko sobie było.
Wiem, że w tym momencie ktoś mógłby powiedzieć, że wydawnictwo jest nowe i dopiero się uczy, ale na przykładzie Keep Out widać, że można wydać coś porządnie od razu. Choć wspomniana manga nie jest z mojego kręgu zainteresowań, to przeczytałam ją z przyjemnością, głównie dzięki bardzo dobremu przekładowi i takiej też edycji, która cieszyła moje oczy. Da się? Da.