Tanuki-Manga

Miesiąc po Walentynkach – 14 marca – obchodzony jest w Japonii White Day, czyli Biały Dzień. Według japońskiego zwyczaju 14 lutego tylko kobiety obdarowują mężczyzn prezentami, więc Biały Dzień powstał jako święto będące „odpowiedzią” na Walentynki i tego dnia mężczyźni odwdzięczają się za walentynkowe czekoladki, bądź po prostu wręczają kobietom biały drobiazg. Dlatego właśnie Daisuke przed wyjściem do szkoły otrzymuje od zapobiegliwej mamy elegancką białą wstążkę z poleceniem oddania jej dziewczynie, którą lubi oraz opowiedzenia mamusi ze szczegółami, jak było…

Jak możemy się domyślać, rodzący się czworokąt miłosny nie ułatwia naszemu bohaterowi decyzji, komu należy się wstążka. Sprawę dodatkowo komplikuje nagła, połowiczna przemiana w Darka, który po prostu przejmuje kontrolę nad ciałem Daisuke bez transformacji fizycznej. A skoro już może biegać po szkole pełnej uroczych nastolatek… Oczywiście rusza na podryw! Jakby mało było Niwie kłopotów i bez tego… Szczęście w nieszczęściu, szalejąc po korytarzach, Dark słyszy odgłosy szamotaniny z zamkniętej klasy i porządnym kopem w zad wyrzuca z niej namolnego adoratora Riku Harady, ratując tym samym dziewczynę (po raz kolejny). Rozdział kończy się sceną jak z kiepskiego romansu, gdy wszyscy bohaterowie wielokąta miłosnego na raz przeżywają poważne rozterki egzystencjalne.

W międzyczasie w domu rodziny Niwa pojawia się dawno niewidziany ojciec bohatera – Kosuke, który właśnie wrócił z dalekiej podróży. Na dzień dobry podstępem wciska Darkowi magiczny pierścień, mający pomóc dzielącym jedno ciało panom. Prezent dość istotny, ponieważ biedny Daisuke po wydarzeniach z White Day wycofał się i otoczył mentalną barierą, przekazując władzę nad swoim ciałem Darkowi, a pierścień niejako zmusza ich do próby nawiązania kontaktu. Jak można się domyślić, magia spełnia swoje zadanie i bohater budzi się w dość ciekawych okolicznościach…

I zostaje porwany… Przez udającego nastolatka dyrektora firmy łowiącej młode talenty, którego szatański plan zawiera Daisuke przebranego za Darka występującego na scenie podczas kolejnej akcji złodzieja. Ups? Przedsiębiorcza Emiko jednak jak zawsze ma w zanadrzu genialne rozwiązanie! W międzyczasie Hiwatari wprowadza w życie swój własny plan i w efekcie druga połowa tomiku jest bardzo dynamiczna, a bohaterowie cosplayujący innych bohaterów co chwilę kogoś gonią lub przed kimś uciekają. W całym tym rozgardiaszu nie mogło zabraknąć oczywiście bliźniaczek, wykazujących się niesamowitą umiejętnością pakowania panów w kłopoty, a także kolejnego wyznania uczuć. Bo nic tak nie wprowadza w nastrój romantyczny, jak ucieczka przed stadem piszczących fanek…

Tomik zamyka pęczek króciutkich, pełnych gagów historyjek „z życia bohaterów”, lista pytań od czytelników do autorki oraz ranking popularności postaci. Od siebie wydawnictwo dodało na końcu parę reklam własnych komiksów oraz jedną komercyjną reklamę sklepu branżowego.

Pod względem technicznym wydanie prezentuje przeciętną jakość, do jakiej JPF nas przyzwyczaił – kolorowa okładka bez obwoluty, w środku tylko czarno­‑białe strony, dobra jakość druku. Warstwa językowa jest bez zarzutu, żadnych literówek czy błędów nie zauważyłam. Ładnie prezentują się onomatopeje, w zależności od miejsca występowania pisane różną czcionką i dynamicznie ułożone na stronach pełnych akcji.