Tanuki-Manga

Bohaterowie zaplątani w główny wielokąt miłosny dostarczają czytelnikowi tyle taniej dramy i emocji, że można odnieść wrażenie, iż tylko oni mają prawo do przeżywania problemów sercowych. Otóż… Nie. Tym razem hormony zagrały Takeshiemu Saeharze – nawiedzonemu fotografowi­‑amatorowi, synowi inspektora policji polującego na Darka, a także koledze z klasy Daisuke. Chłopak zaczaja się w muzeum, by obejrzeć następny cel Darka, którym jest misterny agatowy naszyjnik i spotyka prześliczne blondwłose dziewczę w zwiewnej sukience. W efekcie następnego dnia koledzy patrzą na niego dziwnie, ponieważ normalnie jest wulkanem energii, a siedzi cichy i zamyślony. Przy kolejnej wizycie w muzeum rozmawia z dziewczyną i obiecuje bronić ją przed złodziejem – okazuje się, że naszyjnik to jej własność. Dark staje więc w szranki z uzbrojonym w kask budowlańca i kij bejsbolowy Takeshim, który niesiony na skrzydłach miłości, daje mu nieźle popalić. Niestety jakikolwiek związek między piękną panna a jej dzielnym obrońcą nie ma prawa zaistnieć. Dlaczego – to wyjaśnia dziadek Daisuke.

Następnym celem naszego złodzieja jest „Mędrzec snu”, niewielki artefakt w postaci kolczyka. Ani Dark, ani Daisuke nie wiedzą, ba – nawet pozostali członkowie rodziny Niwa nie mają pojęcia o tym, że obiekt składa się z dwóch części, zaś drugą posiada Hiwatari, planujący dzięki niej pojmać włamywacza. Jako że jest to plan zakrojony na większą skalę, uczniowie gimnazjum z Azumano jadą tymczasem na wycieczkę nad morze, gdzie zostaje czytelnikowi zasugerowany jeszcze jeden uczestnik dramatycznego wielokąta, Risa dosłownie choruje z zazdrości (dziewczyna bardzo wyraźnie nie może się zdecydować, czego tudzież kogo tak naprawdę chce), a w wyniku bardzo japońskiego nieporozumienia Riku zastaje siostrę i Daisuke w dość podejrzanej sytuacji i, również dla gatunku klasycznie do bólu, ucieka z płaczem. Główny bohater, jak możemy się spodziewać, całkowicie niewinny, biegnie za starszą z bliźniaczek. Po drodze spotyka Hiwatariego, który właśnie uznał, że czas najwyższy użyć swojej części artefaktu –tom kończy się bardzo niedobrze dla Darka i tylko trochę lepiej dla Daisuke. Z Hiwatariego zaś również wychodzi jego drugie ja…

Czwarty z kolei tom zawiera aż dwie dodatkowe historie – pierwsza jest opowieścią Emiko o spotkaniu z Kosuke, rozwoju ich związku oraz uciekających wcześniej z wrzaskiem adoratorach „Anioła z Azumano”, jak nazywano Emiko w latach dziewczęcych. Przydomek całkowicie zasłużony, gdyż była dziewczyną śliczną jak z obrazka – autorka wyraźnie się postarała i widać to również w rysunku. Historia jest wyjątkowo ciepła i urocza, pogłębiająca charaktery rodziców głównego bohatera. Drugi z dodatków nosi tytuł Bezpieczne ognisko domowe rodziny Kanno i wbrew tytułowi jest kompletnie zwariowany. Dom i restaurację rodziny regularnie nawiedzają uparte duchy, które skutecznie burzą mir domowy, przez co państwo Kanno uważani są co najmniej za dziwaków. Jeśli nie gorzej.

Ostatnich kilka stron zawiera informacje o królikopodobnej maskotce rodziny Niwa imieniem With, rozstrzygnięcie konkursu na ukochaną zwierzaka, następne dwie części One Magic Night i na zakończenie wyjątkowo udany szkic Daisuke w trakcie porannej toalety.

Jeśli zaś chodzi o techniczne aspekty wydania – zauważyłam parę niezręcznych sformułowań w rodzaju Daisuke stwierdzającego „Gdzież ja się wpakowałem!!”, co niezbyt pasuje do czternastolatka. Na stronie 21 korekta przepuściła niewielki błąd w jednym z dymków: „Po drugiej strażników, policja i gapiów”. Poza tym został zachowany standard wydawnictwa i otrzymujemy produkt co najmniej przyzwoity.