Tanuki-Manga

Z tej mangi zapamiętam głównie dwie rzeczy:

Po pierwsze, kreska. Wiele osób słusznie zwraca na nią uwagę, jest śliczna i niesamowicie dopracowana. Ubiory, biżuteria, przedmioty użytku codziennego, zwierzęta – wszystko bez wyjątku zachwyca. Nie wiem, czy na dziewiętnastowiecznych stepach ludzie naprawdę się tak stroili i otaczali samym cudami rękodzieła, plus myślę, że życie w epoce poprzemysłowej jest jednak łatwiejsze, ale kiedy porównuję sobie np. pieczołowicie haftowane szale z obecnym fast fashion, aż mnie bierze na refleksje w stylu „paaani, kiedyś to były czasy”.

Druga rzecz: w tej mandze praktycznie nie ma konfliktów. Owszem, po drodze trafi się może jakiś czarny charakter, trafiają się bandyci, w tle mamy ciągłe pogłoski o rosyjskiej inwazji, ale życie w większości toczy się powoli i spokojnie, zgodnie z rytmem dnia i przyrody. Giną/cierpią co najwyżej postacie n­‑tego planu, a także zwierzęta pasterskie i łowne, bo obiad zawsze być musi. Co więcej, wszyscy są dla siebie niewiarygodnie wręcz mili, szczególnie jeśli uwzględnić kontekst społeczno­‑kulturowy. Przykład jeden z wielu – nie zaznaczam spojlera, bo fabuła jest na tyle epizodyczna, że chyba nikt w wyniku tej informacji nie ucierpi – mężczyzna bierze za żonę kobietę, za co zresztą musi zapłacić jej ojcu, ale ta w noc poślubną wyznaje mu, że kocha innego. Wobec tego świeżo upieczony małżonek natychmiast poświęca własne środki finansowe i swój czas, żeby wyruszyć w długą podróż i pomóc żonie odnaleźć ukochanego. Strasznie postępowe to dziewiętnastowieczne zadupie Azji, a przy okazji całkowicie wyemancypowane: kobiety z różnych kultur i religii mają, owszem, swoje odrębne, tradycyjne zajęcia, np. szycie i gotowanie, ale traktowane są na równi z mężczyznami, a przypadki, że mąż/ojciec/brat huknie na kobietę i będzie dla niej niemiły (nie mówiąc już o przemocy!), można policzyć na palcach jednej ręki. Innymi słowy, jest puchato do kwadratu. Co z jednej strony daje spokój i przewidywalność, a z drugiej – trochę nudzi.

Manga jest rewelacyjna- szkoda tylko, że droga… Wolałabym wydanie w miękkiej oprawie i tańsze ;)- choć za tak szczegółowe rysunki można wydać takie pieniądze ;). Manga godna polecenia- 10/10.

Jedna z moich ulubionych mang.
Kreska mnie ujęła;niezwykle zadbana o szczegóły,a zarazem delikatna,starsi ludzie na takich wyglądają,piękne kobiety są piękne,a przystojni mężczyźni są przystojni :D
Do tego ta historia­‑genialna w swej prostocie.Można zarzucić brak akcji,ale w końcu to obyczajówka,ma nie trzymać w napięciu tylko bawić i zaciekawić.
Bardzo przyjemny poprawiacz humoru i przy okazji można się czegoś dowiedzieć :D Autorka imponuje ogromną wiedzą na temat okresu,w którym toczy się akcja tej mangi,szczególnie o kulturze.
Daję 10/10 i uważam za jedną z najlepszych mang wydanych w Polsce :3

Same rysunki są piękne, Amira dobrze zrobiona, jednak jest coś co drastycznie obniża moją ocenę.
 kliknij: ukryte  To co autorka zrobiła z siostrami Amiry, woła o pomstę. Rozumiem, by mogły z jakiegoś naturalnego powodu umżeć np spadła z konia na kamień, albo zapalenie płuc, ale zabite przez jakiegoś xyz, to totalne przegięcie. Przez to ocena mangi spadła aż o 4 punkty.
Fabuła główna Amira z Karlukiem: 7/10
Rysunki: 10/10
Poboczna historia  kliknij: ukryte  (siostry) 0/10
Czyli wychodzi ledwo 6 punktów na 10.

Pewnie wielu będzie marudziło, że to zbyt ostre i przez jedną akcję czy informację, przekreślać całość, ale taki jestem. Nienawidzę żadnych dramatów, a takich jak tutaj to w szczególności.

Manga jest świetna pod każdym względem… zanim dostałam ją na urodziny trochę mnie raziła, ale teraz jestem nią oczarowana.

Istotnie kreska tej mangi poraża pięknem i szczegółowością, ale główne założenie fabuły działa na mnie, jak płachta na byka, skąd pomysł, aby wydać starsza dziewczynę za dziecko, rozumiem sytuację gdyby to mężczyzna byłby o te osiem lat starszy, ale kobieta u mnie to nie przejdzie.  kliknij: ukryte  Okazuje się jeszcze, że, jak najszybciej muszą spłodzić dziecko, aby Amira mogła pozostać w jego rodzinie, ale jak to możliwe kiedy on ma zaledwie dwanaście lat, a w tym wieku chłopcy są przecież jeszcze bezpłodni, to chore, poza tym kto widział miłość między dojrzałą fizycznie kobieta, a podlotkiem, tu są uczucia typowo matczyne, bądź siostrzane, nie ma mowy o jakimkolwiek pociągu fizycznym. Pomysł wyssany z palca, super nierealny. Jak wcześniej wspomniałam sprawa wyglądała by całkiem ciekawie, gdyby zamieniono wiek bohaterów, bo jak wiemy dziewczęta dojrzewają szybciej, więc większość w wieku 13­‑14 lat może mieć już dzieci choć to duże zagrożenie dla ich życia, ponieważ ich ciała mogą nie znieść ciężaru ciąży. Taka sytuacja, jak dla mnie byłaby do przyjęcia.

Może mi ktoś powiedzieć, czy to warto kupić? Czytałem, że to dramat, a takich nie lubię. Czy są jakieś sceny komiczne?

Już oficjalnie potwierdzono iż mangę wyda JG

Jedno z polskich wydawnictw (prawdopodobnie Waneko) wyda tę mangę w Polsce.

To jest piękne. Nie przesłodzone, uproszczone śliczne moe, ale piękne. Zachwycające drobiazgowością, nieco uładzonym, ale bardzo realistycznym rysunkiem świata. Bez względu na to, czy mamy do czynienia z bohaterką, haftowanym pasem, czajniczkiem na ogniu czy zwiniętą do ataku żmiją.

Autorka podobnie jak w Emmie nie odpuszcza pod względem faktograficznym, ale zadanie ma o wiele trudniejsze- zamiast dobrze znanej i opisanej wiktoriańskiej Anglii mamy do czynienia z o wiele dzikszym i tajemniczym brzegiem Morza Kaspijskiego (wnioskuję, że z czasów Wojny Krymskiej). Rozkręca się powoli, ale już czuję, że polubiłam większość postaci i z niecierpliwością czekam na dalsze rozdziały.